Recenzje Minoria

Good game

Asians reviewbombing it, what the hell?

Little Metroidvania with swordmaster nun slaying witches. Lusty witch is nice witch.

Kupiłem ze względu na metroidvanie i animowe dziewczynki - dostałem mroczne klimaty i dosyć smutną historię... I to chyba dobrze, dzięki temu że gra ma głębie, łatwo się w nią wciągnąć, niektóre sekwencje i etapy zmuszają do myślenia, a w głowie pojawia się pomysł typu "Are we the baddies?".

Game is like 3d Momodora Reverie under the moonlight continuation. Except Momodora is harder, has more creative levels, better items and magic, music. This game though has beautiful graphics, nice swords combos, overpowered double jump and entire screen dash, immortal roll and invisible, untargetable crazy dmg parry.

Gra jest następcą sympatycznej serii Momodora. W stosunku do poprzedniczek zmienił się styl oprawy graficznej - przyjemny pixelart zastąpiono hybrydą ręcznie rysowanych teł i stylizowanych, trójwymiarowych modeli postaci (cellshading, inspiracje mangą), co dobrze sprawdza się w scenkach przerywnikowych, gorzej w samej rozgrywce (dosyć drewniane animacje, ogólne poczucie taniości kojarzące się z grami mobilnymi). Fabuła początkowo intryguje (wcielamy się w postać siostry inkwizytorki walczącej z rebelią wiedźm), ostatecznie okazuje się do bólu sztampowa. Gra jest bardzo krótka (zrobienie wszystkiego zajmuje poniżej 10 godzin) i mimo, że jest klasyczną metroidvanią, jest raczej łatwa i dość liniowa - backtrackingu tu niewiele (co akurat dla niektórych może być zaletą), umiejętności specjalne znajdziemy zaledwie DWIE (podwójny skok i dash w powietrzu). Jakichś nadzwyczajnych wyzwań platformowych zresztą raczej tu nie uświadczymy. System walki bardzo prosty - kilka typów broni nie różni się niemal niczym, całość sprowadza się do mashowania jednego przycisku połączonego ze stosowanym od czasu do czasu unikiem. Jest też dosyć rozbudowany system czarów, choć w praktyce (poza leczeniem) właściwie zbędny. Postać dodatkowo zdobywa punkty doświadczenia za zabitych wrogów, dzięki czemu automatycznie podnosi statystyki (siła ataku, liczba punktów zdrowia). Irytuje patent, że niektóre przedmioty/czary zdobywamy za bezstratne pokonanie bossów (co jest najtrudniejszym elementem tej gry) i nie da się ich zdobyć w inny sposób, aczkolwiek bez tych rzeczy da się spokojnie obejść (warto może zdobyć nagrodę za pierwszego bossa, zwiększającą siłę ataku, co na początku gry trochę ją ułatwia). Ogólnie sporo narzekam, bo gra ma wiele wad i dziwnych wyborów designerskich (np. zdrowie obrazowane paskiem, choć ginie się po 2-3 ciosach), aczkolwiek wielbicielom gatunku mimo wszystko polecam - można przyjemnie spędzić kilka godzin, pod warunkiem, że nie ma się zbyt wielkich oczekiwań co do tego tytułu.