Recenzje Black Mirror II

2 czesc genialnej przygodowy, dalej mamy mroczny klimat, zagadki i co najwazniejsze zamek black mirror

Przyjemna, old-schoolowa przygodówka point'n click. Tła przygody są bardzo ładne, natomiast już same modele postaci dość źle przeszły próbę czasu. Natomiast to co najważniejsze- historia z dreszczykiem stanowiąca główny motyw napędowy fabuły jest bardzo przyjemna. Podobnie rozwiązywane łamigłówki są raczej logiczne i nie pozwalają na zacięcie. Słowem- dla fanów przygodówek w starym stylu pozycja polecana.

Gra jest doskonałą kontynuacją pierwszej części. Fabuła nie jest dosłownie dalszą częścią wydarzeń z jedynki, ale w bardzo ciekawy i wciągający sposób przenika się z wątkami poprzedniej części. Całość robi interesujące wrażenie, a historia z kilkoma niespodziewanymi zwrotami akcji staje się najmocniejszą składową BM2. Warte wspomnienia jest też, że dzięki temu iż zagadki nie wymagają ciągłego biegania z lokacji do lokacji i klikania w co się da, postępy w grze idą szybko i sprawnie, bez zamulania. Jak na point & click gra się dość dynamicznie, czego brakowało nieco pierwszej części. Jeśli dodać do tego klimat noir, tajemnice, fajne postacie i lokacje otrzymujemy bardzo fajną grę na ok. 20 godzin, która doskonale nawiązuje do nieśmiertelnych klasyków lat 90-tych.

Rewelacyjna przygodówka. Niesamowity klimat, muzyka i fabuła. Polecam w każdym calu. Według mnie lepsza część niż Black Mirror I :) chociaż w jedynkę warto zagrać bo dużo powiązań jest w drugiej części. Pozdrawiam !

Gra była super, tylko szkoda że steruję się debilem który nie wierzy w klątwę!!! I w ten sposób zaprzepaszcza cały trud ludzi mądrzejszych od siebie :(((((

Black Mirror II" to kontynuacja mrocznej przygodówki, która koncentruje się bardziej na fabule niż na skomplikowanych zagadkach. Historia rodziny Gordonów rozwija się w fascynujący sposób, wciągając graczy w swoje tajemnice. Zalety: Skupienie na fabule: Gra jest bardziej nastawiona na historię, co sprawia, że jest bardziej angażująca i emocjonująca. Rozwój postaci: Postacie są dobrze zrealizowane, a ich losy interesujące. Mroczny klimat: Zachowuje atmosferę grozy i tajemniczości, która była znakiem rozpoznawczym pierwszej części. Wady: Prostsze zagadki: Zagadki są mniej skomplikowane niż w pierwszej części, co może być rozczarowujące dla graczy szukających wyzwań. Wygasły czas przygodówek: Współczesny rynek nie oferuje już tak wielu przygodówek, co sprawia, że gra może wydawać się reliktem przeszłości. Podsumowanie: "Black Mirror II" to gra warta uwagi, zwłaszcza dla fanów serii i miłośników mrocznych historii. Mimo że zagadki są prostsze, fabuła i klimat wynagradzają te niedociągnięcia. Warto mieć wszystkie części, aby w pełni docenić rozwój historii rodziny Gordonów. Chociaż czasy przygodówek już minęły, ta gra pozwala wrócić do klasycznych korzeni gatunku.

Fabuła Black Mirror II jest niesamowicie wciągająca, a dodatkowo zachowuje dobry balans nowości, nadających jej cech indywidualnych, oraz nawiązań do pierwszej części, niewątpliwego arcydzieła. Ciężko mi było się oderwać. Co prawda postać protagonisty obnoszącego się ze słuchaniem Nirvany, wzdychającego wyrażając nieustannie pogardą do świata momentami mnie irytowała, a r-word raził w uszy, jednak te elementy gry są dziećmi swoich czasów i nie wpływają znacząco na doświadczenie. Lokacje są przepiękne, szczególnie trafiły mi do serduszka te brytyjskie, znane z pierwszej części, ale przedstawienie malutkiego miasteczka na wschodnim wybrzeżu Stanów także ma swój urok. Równie wspaniale gra prezentuje się pod względem muzyki - nastrojowej, tajemniczej, niepokojącej.... Zagadki są prostsze niż w pierwszej części, moim zdaniem nawet trochę zbyt łatwe, jednak dzięki temu gra się płynniej, rzadziej utyka się w miejscu.

Jednak słabe gdyby nie sentyment do jedynki to nie ruszyłbym tego. Razi roszczeniowy bohater, rodem z małolackich amerykańskich durnych filmików. Do wszystkiego ma pretensję i dużo sam do siebie gada. To nie jest ten klimat z jedynki, poważny, niezwykle ciekawy i mroczny. Postacie nie powalają brak jest w nich magii. Dla głównego bohatera większość ludzi i zdarzeń jest głupie i niedoskonałe. Głupi i gruby jest Fuller, głupia szafka w którą uderzyła głową jego mama, ogólnie wszystko jest głupie a on jest najmądrzejszy. W szpitalu mama nia ma głupiego ubezpieczenia. W rzeczywistości gnojek dostałby kopa w dupę i na drzewo. Na razie jestem na środku. Zagadki i fabuła w miarę ok. Może dociągnę do końca.

Dobra część, dobrej trylogii Black Mirror. Ładna grafika, muzyka też ok, może poza kraczącymi koczkodanami niedaleko zamku ;) Zagadki dosyć intuicyjne, momentami mogłoby być nieco trudniej ale i tak jest nieźle. No i klimat, który może nie jest tak mroczny jak w jedynce, ale niewiele mu ustępuje. Gdybym miał się do czegoś przyczepić to do głównego bohatera, który momentami zachowuje się jak buldożer mknący po trupach do celu. Nie boi się szantażować czy nawet grozić postaciom, z którymi prowadzi rozmowę. Ale ogólnie gra na mocne 4.

The Black Mirror zostało wydane w 2003 roku przez czeskie studio Future Games. Było świetną, klimatyczną grą i zamkniętą opowieścią. Historia starożytnego rodu Gordonów kończyła się jednoznacznie i bez niedopowiedzeń. Jednak niemieckie Cranberry Productions postanowiło dodać do sagi Gordonów kolejne rozdziały. Czy im to wyszło i czy było potrzebne? Akcja rozpoczyna się w 1993 roku, a więc dwanaście lat po wydarzeniach przedstawionych w "jedynce". Wcielamy się w niejakiego Darrena który mieszka w niewielkiej amerykańskiej mieścinie Biddeford w Nowej Anglii. Darren jest studentem fizyki i aktualnie pracuje jako asystent fotografa, niejakiego Fullera. Codzienność nie należy do najłatwiejszych dla naszego bohatera, gdyż jego szef to straszny cham i prostak, którego Darren musi znosić. Wypełniamy podstawowe sprawunki użerając się z Fuellerem i marząc by się od niego wyrwać. Bohater szybko zostanie wplątany w wir tajemniczych zdarzeń i trafi wreszcie do tytułowego dworu Black Mirror by odkrywać jego tajemnice. Podoba mi się, że "dwójka" ma nieco lżejszy klimat. Na początku Black Mirror II zapowiada się niczym jakaś powieść obyczajowa z kryminalnym wątkiem. Zaczyna się wręcz sielsko i niewinnie. Można nieco odpocząć od mrocznej i przytłaczającej atmosfery pierwszej części. Rozgrywka jest standardowa dla gatunku point'n'click. Zbieramy przedmioty rozwiązujemy bardziej lub mniej skomplikowane zagadki i problemy. Twórcy dość dobrze odwzorowali poszczególne elementy pierwowzoru. Tematy rozmów nadal określone są obrazkami, a między lokacjami poruszamy się przy pomocy mapek-pocztówek, nawet kursor myszki można zmienić na identyczny i tak samo podświetla się na czerwono przy aktywnych obiektach. Na zagadki i ich różnorodność narzekać nie można. Przejście gry zajmuje jakieś 20 godzin. Mimo 11 lat na karku grafika nie zestarzała się zanadto. Wciąż prezentuje wysoki przygodówkowy poziom. Lokacje mają swój klimat, a miejscówki znane z pierwszej części, których dość sporo zwiedzimy są dobrze odwzorowane. Na muzykę, udźwiękowienie otoczenia oraz angielskie głosy także nie można narzekać. A spolszczenie daje radę. Trzeba przyznać, iż studiu Cranberry udała się niełatwa sztuka. Sprytnie połączyli "dwójkę" z wątkami pierwszej części udowadniając, że mieli pomysł na ciąg dalszy i nie był to tylko skok na kasę. Black Mirror II to udany sequel, choć część pierwsza podobała mi się bardziej, głównie ze względu na o wiele mroczniejszy klimat.