Avowed Wykresy i Statystyki Steam

A really good "classic" Obsidian RPG with amazing visuals, music and pretty good gameplay with a lot of options. The story is quite decent with a lot of freedom in term of choices and the companions are pretty compeling. Obsidian managed to make a visually amazing game on the latest version of Unreal Engine and running smoothly on the PC.

Poczułem to samo grając 1 raz w Skyrima w 2011 roku. Zachęcam

Przyjemna gra, lekko retro, z perspektywy mechaniki ale całościowo grało mi sie przyjemnie. Dialogi lekko zbyt rozbudowane i zdarzało mi się przeklinać historie członków drużyny. Walka z perspektywy maga z dubeltówką satysfakcjonująca i chyba największy plus to ekslopracja. Optymalizacja chwilami zostawiała wiele do życzenia zwłaszcza z perspektywy steam decka. Na pewno będę obserwować rozwój gry i DLC.

Na wstępie - zapewne wszystkie minusy tej gry, o których słyszeliście są prawdą. Tak, miasta to makiety. Tak, animacje są drewniane i z trzeciej osoby ciężko się gra. Tak, fabuła nie porywa. Tak, gra miała potencjał na bycie czymś więcej. Dla mnie jednak sam gameplay, na który składają się głównie eksploracja oraz walka, jest wyśmienity! Świat jest piękny i chce się go zwiedzać. Jest to nagradzane bo w wielu miejscach są znajdźki. Są powtarzalne i czasem trochę z czapy, ale jednak gracz jest nagradzany za dodatkowy wysiłek. Walka jest bardzo wciągająca. Mamy wiele zdolności, z których możemy korzystać podczas walki, możemy korzystać z drzewek wojownika, maga i łowcy bez ograniczeń, więc kombinacji jest mnóstwo. Możemy rzucać z daleka czary, poprawiać pistoletem, a na koniec szarżować z tarczą i toporem na przeciwników powalając ich i np. rozbijać tych, których wcześniej zamroziliśmy magią. Są tu błędy - postać czasem się blokuje, przeciwnicy ślizgają się, bossowie mają powtarzające się ruchy, ale ogólnie z walki jest mnóstwo satysfakcji a rozwój postaci, umiejętności i przedmiotów jest bardzo wciągający. Czytałem opinie, że walka to tragedia bo spamuje się lewy przycisk myszy tylko. No cóż, jak się gra na niskim poziomie trudności to może i tak można, ja grając na wyższym i nie będąc super graczem, muszę mocno się skupić, żeby wygrywać starcia z bossami. Czytałem też, że walka jest gorsza niż w Skyrimie, który miał słabą walkę nawet jak na czasy w których wyszedł. No cóż gram aktualnie też w Skyrima i jest to totalny absurd - Avowed jest 100x lepsze pod tym względem. Ogólnie moja subiektywna opinia to 9/10 bo bawie się przednio i ciężko się od niej oderwać Obiektywnie gra na ok 6,5/10, bo dużo do poprawy.

Tak ale nie za taką cenę. To przyjemne doświadczenie, ale za razem słaby RPG.

Przyjemny system walk i eksploracja, fabuła potrzebuje trochę czasu żeby się rozkręcić. Jest dobrze, ale mogło być jeszcze lepiej.

Fajna gra dla ludzi ktorzy nie przypierdalaja sie do detali. Po jakis 15 godzinach gry przestalem czytac jakiekolwiek dialogi i przestalem czytac ksiazki w grze bo slabo jest to napisane, cala reszta ok, warto pograc. Im dluzej w to gram tym jest gorsze. OMG Obsydian why?!?!??! Ta gra jeszcze jest niedokonczona

Grę ogólnie polecam, ale nie za taką cenę. Poczekajcie na jakąś zniżkę, mniej więcej 40-50%. Ale coś innego mnie ciekawi. Otóż zauważyłem, że gra (w momencie gdy piszę te słowa) posiada przy około 7500 recenzji posiada w większości pozytywne recenzje (77%). Więc ogólnie consensus graczy jest taki, że to całkiem dobra gra. Natomiast gdy zajrzy się na Youtube i wpisze "Avowed recenzja" to zaleje was masa filmów w których autorzy opowiadają o tym jaka ta gra jest koszmarna, że wszystko robi źle a Obsidian powinien zostać zamknięty. Serio, bardzo ciężko jest znaleźć recenzję na YT która nie miesza z tą produkcję z błotem. Zachodzi więc pytanie skąd ta różnica pomiędzy graczami na Steamie a youtuberami? Po jednej stronie mamy zapalonych graczy którzy faktycznie przechodzą gry w swoim tempie, bez pośpiechu i w taki sposób jaki oni chcą. Z drugiej mamy twórców treści na YT którzy zarabiają pieniądze z wyświetleń na filmikach w których opowiadają o najnowszych i świeżych wydarzeniach i produkcjach, więc nie mają oni na tyle czasu aby przechodzić gry na spokojnie i bez pośpiechu tylko trzeba je wręcz speedrunować aby zdążyć z algorytmami, oraz praktycznie wyłącznie oceniają negatywnie używając przy tym ciężkiego języka, gdyż negatywne emocje są bardziej klikalne. Skąd wynika więc ta różnica? Ja odpowiedzi nie znam, ale się domyślam.

Na początku zaznaczę, że nie jestem fanem świata Eory. W pierwsze Pillarsy grałem cztery lata temu przez maksymalnie 10h i srogo się od nich odbiłem. Samo Avowed ogrywałem na wysokim poziomie trudności, a mniej więcej w połowie trzeciej mapy przełączyłem na najwyższy i nie zmieniłem go do końca przygody. Ukończenie gry wraz z niemal wszystkimi zadaniami pobocznymi zajęło mi 54h. Więc tak... Nie miałem większych oczekiwań wobec Avowed i byłem do niego nastawiony sceptycznie po lekko rozczarowującym The Outer Worlds. Pentiment mimo bycia bardzo dobrym, mniejszym projektem, nie sprawił, że nagle uwierzyłem w Obsidian. Informacje o grze śledziłem dość bacznie, oglądałem gameplaye, czytałem wywiady z devami i z czasem patrzyłem na nią przychylniejszym okiem, lecz w dalszym stopniu z tyłu głowy pozostała obawa, że się rozczaruję. Ostatecznie kupiłem grę z myślą, że najwyżej zwrócę ją przed upływem 2h. Początkowy etap w Północnym Forcie przeszedłem bez większych emocji, ale gdy dotarłem do Rajskiego Portu, to zacząłem klasycznie w moim stylu - olałem wątek główny, zająłem się poboczniakami, zwiedzaniem mapy, co okazało się pętlą gameplayową, która pochłonęła 9h jednego dnia. Jedną z największych zalet jest eksploracja. Mapy są różnorodne oraz pełne wertykalne punktów - w tym lokacji takich jak świątynie, ruiny czy nawet jaskinie. Miejscówki są usiane skrzyniami, unikalnymi przedmiotami i sekretami czy ukrytymi przejściami, co tylko zachęca do przetrząsania każdego kąta i "lizania ścian". Dzięki systemowi poruszania można dostać się niemal wszędzie, a gra stosunkowo rzadko ogranicza sztucznymi niewidzialnymi ścianami. Niestety czasami nawet zdarzało mi się wychodzić poza teren mapy i musiałem się ratować z danej sytuacji teleportacją. Historia jest prosta, ale zgrabnie poprowadzona. Stopniowo poznajemy frakcje i sytuację polityczną Żywych Ziem oraz tajemnicę plagi. W grze pojawia się wiele niejednoznacznych wyborów, niektóre z nich wpływają na zadania poboczne, inne mają przełożenie na fabułę i zakończenie. Same zadania poboczne są różne, jedne starają się opowiedzieć małą historię, a drugie to typowe zadania z tablicy ogłoszeń, gdzie zabijamy jednego lub kilku przeciwników i wracamy po nagrodę. Początkowo obawiałem się zagubienia w lore, ale na szczęście niepotrzebnie. NPC chętnie dzielą się informacjami, a w razie potrzeby można skorzystać z leksykonu dostępnego nawet podczas dialogów i sprawdzić dane informacje. Postaci w większości przypadków są napisane dobrze, z wielką chęcią słuchałem ichnich wypowiedzi, dopytywałem o szczególiki i starałem się chłonąć jak największą liczbę przekazywanych przez nich informacji. Towarzysze są mocnym punktem gry – mają swoje opinie i przemyślenia, nie rzucają krindżowych żartów na poziomie polskich stand-upów jak w The Outer Worlds, a początkowe wrażenie jednowymiarowości z czasem ustępuje. Trochę liczyłem na bardziej rozbudowane backstory i ciekawsze zadania towarzyszy, ale niestety tutaj lekki zawód. Inteligencja przeciwników przez większość czasu stoi na przyzwoitym poziomie – magowie i oszczepnicy atakują z dystansu, walczący w zwarciu próbują skupiać na sobie uwagę, gdy healerzy w tym samym czasie starają się uciekać. W przypadku, gdy stoimi na podwyższeniu, gdzie wrogowie nie mogą się dostać, to rzucają w nas kamieniami, a nie patrzą się jak szpak w dupę. Dwukrotnie spotkałem się z tym, że przeciwnicy biegli do mnie tyłem, ale to tylko taka mała niedogodność. Więcej rozczarowania przynieśli mi towarzysze, miałem wrażenie, że wykazują się intelektem na poziomie widzów Kiszaka. Często popełniają idiotyczne błędy, jak aktywowanie pułapek czy wchodzenie w naelektryzowaną wodę. Miałem też sytuację, gdy podczas skradania, Kai znajdował się poza wysoką trawą i przyjmował ciosy od przeciwnika nie reagując. System walki jest prosty, ale satysfakcjonujący. Mój build opierał się na walce mieczem i tarczą, dodatkowo wspierałem się summonami. Ciosy wręcz mają odpowiednią siłę, a szarża świetnie nadaje się do zrzucania przeciwników w czeluść. Testowałem również broń dystansową – arkebuzy w moim odczuciu są niezbyt dobrze zbalansowane i odbierają jakiekolwiek wyzwanie, natomiast strzelając z łuku nie było czuć mocy i jakiejkolwiek satysfakcji. Szkoda też, że zaklęte bronie i skille nie oddziałują w większym stopniu na otoczenie, brakowało mi chociażby możliwości podpalenia roślinności. Skradanie jest uproszczone, wykonane znośnie i w zasadzie bardziej przydaje się, by mocno zranić przeciwnika z kilkoma czaszkami niż w celu wybicia niezauważenie całej grupy słabych wrogów. Rozwój postaci i ekwipunku jest idealnie wpleciony w pętlę gameplayową – im więcej zwiedzamy, tym szybciej zdobywamy komponenty do ulepszania wyposażenia i stajemy się potężniejsi. W początkowej fazie gry miałem wrażenie, że opieramy się głównie na poziomie ekwipunku, a punkty ładowane w skille czy atrybuty niewiele zmieniają, jednak w kolejnych etapach różnice były bardziej zauważalne, by na początku czwartej mapy już bez większego problemu dało się kłaść przeciwników z trzema czaszkami. Niestety Obsidian znów nas uraczył makietą świata - ogrom NPC stojących jak kołki, minimalna lub zerowa reakcja na nasze działania, gdy np. bierzemy wszystko co do stołu nie przytwierdzone, niszczymy wazy lub podnosimy dowód z miejsca zbrodni - słabo. Do tego jak w grach CD Projekt RED jesteśmy ograniczeni i nie możemy zostać kieszonkowcem czy sprawić, by cała miejscowość wyjechała nogami do przodu. Graficznie Avowed prezentuje się dobrze, nie jest to szczyt technologiczny, ale nadrabia za to artystycznie. Udźwiękowienie stoi na wysokim poziomie - odgłosy broni, magii, przeciwników czy głosy postaci są dobrze dopasowane. Przyczepiłbym się jedynie do soundtracku, kompletnie żaden utwór nie zapadł mi w pamięci. Pod względem technicznym jest przyzwoicie, nie napotkałem większych błędów, a optymalizacja jest po prostu dobra. Spadki płynności zdarzyły się tylko w Rajskim Porcie, podczas walki z dużą grupą szkieletów w Kłach Galawaina i większej bitwy przed jednym z ważniejszych wydarzeń fabularnych pod koniec gry. Jedyny poważniejszy problem warty odnotowania, to dosłownie jeden freeze gry. Polonizacja wypada słabo, co niestety nie jest nowością w grach wydawanych przez Microsoft – zdarzają się literówki czy nieprzetłumaczone frazy. W międzyczasie pojawił się patch, który coś tam naprawił, ale wciąż do ideału nieco brakuje. W ogólnym rozrachunku, Avowed okazało się bardzo pozytywnym zaskoczeniem. Mimo początkowego sceptycyzmu, gra mnie wciągnęła na dobre, mimo swoich mankamentów. Nie jest to gra idealna, ale co najmniej warta wypróbowania w Game Passie. Liczę również, że pojawi się co najmniej jeden dodatek fabularny.

Gra jest Mega drewniana w kwestii Dialogów samej rozgrywki i Fabuły na jedyny plus można uznać wybory jak źle wybierzesz rzeczywiście jest jakaś przykra sytuacja ale tak to nie warto marnować na to czasu