Recenzje Laika: Aged Through Blood

Metal

Solidna metroidvania połączona z Elasto Mania lub serią Trials. Jeśli miałbym porównać ją do innego tytułu to byłby to Iconoclasts. Co prawda obie gry drastycznie różnią się pomysłem, czy wykonaniem artystycznym. Łączy je jednak kontrast między kreskówkową oprawą wizualnym, a poruszaniem „mrocznych” tematów. W Iconoclasts był to religijny fanatyzm, tutaj mamy zbrodnie wojenne, gwałty, tortury i zemstę. Gra jest o kojocie na motocyklu, który stoi na straży osady zwierząt broniąc jej przed zmilitaryzowanym społeczeństwem ptaków, które dążą do podbicia świata. W „politycznej” intrydze nie znajdziemy tutaj nic specjalnego, całą wyjątkowość fabuły stanowią relacje w obrębie osady. Jest to chyba pierwsza gra w której na poziomie fabularnym nie dałoby się zastąpić głównej postaci mężczyzną. Tematy ciąży i macierzyństwa są silnie zaznaczone. Oprawa wizualna kojarzy się z dylogią Shank. Post-apo western wygląda wyśmienicie, każdy biom ma swoją unikalną paletę kolorów. Audio tak samo. Zarówno dźwięki otoczenia jak i przygotowane wokalne piosenki są w porządku. Na minus oceniam bossów, okazyjne błędy kamery, która zostaje w tyle za pojazdem; kilka błędów podczas wchodzenia w interakcję ze środowiskiem, duplikujące się questy w dzienniku. Minusy jednak nie przesłaniają tego, że jest to jedna z oryginalniejszych metroidvani, a nie kolejna kalka Aria of Sorrow. Finalnie oceniłbym ją na 7/10.