Recenzje Pathfinder: Wrath of the Righteous - Enhanced Edition

Fajne :)

I got addicted to this game <3

Holy moly its good but when it ends.

One of the best RPG. Also got me interested me in Pathfinder ttrpg.

W skrócie - świetne klasyczne rpg. Polecam każdemu kto lubi gry typu Baldurs Gate3

Gra ma swoje wady - zbyt dużo walk, zbyt dużo niepotrzebnego lootu, trochę przekombinowany i zbyt ogólny rozwój postaci (nie mam na myśli samych ścieżek, bo to akurat na plus). Trudność walki z bossami, różnymi elitarnymi jednostkami, przede wszystkim polega na tym, że je trudno trafić i mają dużo odporności (mogłoby to być zrobione bardziej kreatywnie). Jednak sama walka i rozwój postaci, jest ogólnie przyjemna. Możliwość podejmowania konkretnych decyzji, które mają bardzo znaczący wpływ na nasze losy. Oczywiście jak w każdym RPG, mamy także wybory, które w rezultacie i tak prowadzą do tego samego. Jednak nawet wtedy, idzie to przeżyć, ponieważ fabuła jest ciekawa, świat i jest klimat jest interesujący. Są także bardzo fajni i ciekawi towarzysze. Antagoniści też, jak najbardziej dają radę. Jeżeli lubisz crpg typu Baldury, Divinity, Pillarsy, to ta gra najpewniej Ci się spodoba.

Pathfinder: Wrath of the Righteous ogólnie jest świetnym RPGiem - posiada dobry klimat, ciekawą historię i postacie, całkiem dobrą oprawą audio-wizualną, kilka ciekawszych rozwiązań no i przyjemny gameplay (w większości!). Generalnie, praktycznie całą grę można podzielić na dwa tryby - pierwszy, w którym naszym bohaterem i jego towarzyszami eksplorujemy, ciągniemy dalej przygodę, podejmujemy wybory, wojujemy oraz drugi, gdzie zarządzamy krucjatą przeciwko demonom, podejmujemy decyzje ważne dla niej, przekładające się na bonusy, jednostki które mamy do dyspozycji, armie, morale itp. Do tego zarządzamy armiami na mapie, musząc chronić się przed atakami armii demonów oraz najlepiej samemu zdobywając teren i pokonując wrogie armie. Generalnie, zarządzanie krucjatą jest uproszczone w stosunku do zarządzania królestwem w Kingmakerze, raczej w większości na plus, chociaż kilka rozwiązań delikatnie bardziej podobało mi się właśnie tam. Ogólnie, fabularnie - główny wątek jest ciekawy, z wieloma ważnymi decyzjami do podjęcia no i z konsekwencjami. Konsekwencje są wszelakie i zależą od wielu rzeczy, co sprawia że faktycznie często nie podejmujemy ich lekko. Przykłady konsekwencji: -nawiązania w dialogach, czasami nowe opcje rozwiązania czegoś (same dialogi też mogą prowadzić do kolejnych konsekwencji i nawiązań, jest fajna spójność) -konsekwencje względem gameplayu - dla przykładu, sojusznicy aktualnie walczą z bitwie, a Ty zaczynasz sobie lootować wesoło wszystko dookoła - niespodzianka, w międzyczasie sojusznicy mogą ponieść straty a nam za to może się oberwać -dynamika względem postaciami - w zależności od wyborów i dialogów, relacje naszego bohatera z różnymi postaciami mogą wyglądać totalnie różnie. To może prowadzić nawet do tego, że jakiś towarzysz zdradzi/odwróci się, to czasami będziemy w stanie kogoś uratować czy przeciągnąć na naszą stronę -Poboczne misje i wątki towarzyszy są w większości dobrze napisane i ciekawe, sami towarzysze też są zróżnicowani i raczej każdy gracz będzie miał swoich ulubieńców -Wraz z progresem fabuły, dla naszego bohatera możemy wybrać też mityczną ścieżkę - to przełoży się na opcje w wielu zadaniach, otworzy/zamknie pewne drzwi, wprowadzi nowe zadania i umiejętności bohatera. Generalnie fajny zabieg, który zachęci do ponownego ogrania. Zarządzanie krucjatą - uproszczone względem Kingmakera i super, bo w Kingmakerze było przegięte. Generalnie, krucjatę można przyrównać trochę do takich mini-heroesów. Też mamy jednostki, które werbujemy co tydzień, rozbudowywujemy forty, posterunki, miasto odblokowywując ulepszenia i bonusy, nowe jednostki. Możemy rekrutować armie, do armii przypisywać generałów którzy mają własny zestaw umiejętności - dla przykładu możemy mieć generała, który będzie miał potężne zaklęcia i nimi sam będzie w stanie zadawać ogromny damage i niszczyć wrogie armie, możemy mieć też generała który głównie daje ogromne bonusy dla jednostek, albo generała który specjalizuje się w pułapkach, uzdrawianiu itp. Generalnie tryb jest fajny i dobrze zintegrowany, bitwy armii potrafią dawać fun. Jeśli chodzi o pozostałe aspekty - możemy wydawać dekrety i rozstrzygać pewne eventy, co wiąże się czasami z decyzjami czy po prostu są to jakieś ulepszenia/zebranie czegoś. Dekrety albo są darmowe, albo wymagają wkładu - no i rzecz jasna czasu. Ten element może został nieco za bardzo spłycony, ale spełnia swoją rolę. Minusem może być to, że nie licząc niektórych towarzyszy którzy dają nowe opcje i biorą udział w naradach, domyślni "doradcy" są raczej postaciami z kategorii "noname". Gdzie w Kingmakerze obsadzaliśmy stanowiska naszymi towarzyszami, który każdy miał własne sposoby radzenia sobie z zadaniami. Soundtrack jest bardzo dobry, oddaje klimat danej chwili, starć czy ogólnie tego co się aktualnie dzieje. Graficznie jest ok, designowo wszystko prezentuje się ładnie. Design lokacji, nie licząc przekombinowanego rozdziału IV jest raczej spoko - ów rozdział raczej komplikował na siłę poruszanie się w mojej opinii, ale nie chcę spoilerować więc na tym skończę. Gameplayowo - klas do wyboru jest dużo, jest dużo ciekawych opcji i możliwości rozwoju. Same potyczki są przyjemne (nie przesadzono w stosunku do Kingmakera z wrogami, których cholernie trudno było trafić co wydłużało na siłę wiele walk). Zestaw umiejętności, liczba przedmiotów z różnymi właściwościami - tego jest sporo i raczej wszystko jest dopracowane. Wiele przedmiotów też stylowo bardzo ładnie wygląda. Poziom trudności - jest ok. Grając na "normalu" czułem odpowiednie wyważenie, wciąż natknąłem się na kilka trudnych walk, znajdzie się też trochę "bossów", którzy mogą wymagać ciekawszych taktyk. Minusy: -Zdarzają się zbugowane questy, gdzie przykładem może być nie odpalająca się walka (gdzie nie mamy tutaj niestety opcji typu zaatakowanie randomowego NPCa, więc nie naprawimy tego w ten sposób. Trzeba kombinować wtedy z wchodzeniem/wychodzeniem do lokacji). Inny przykład cutscenka odpalająca się po powrocie do miasta - technicznie cel każe Ci iść do świątyni, ale jak zrobisz to quick travellem to szukasz celu, gdzie okazuje się że musisz wyjść przed świątynię by się odpaliło). -Znajdowanie ścieżek przez postacie czasami pozostawia troszkę do życzenia -Czasami zbyt długie loadingi i zbyt duża ich liczba -Czasami odniosłem wrażenie że gra po dłuższym czasie troszkę traci na stabilności - miałem kilka dłuższych sesji i potrafiło się zdarzyć, że np ładowanie ekwipunku, dialogi, wczytywania zaczęły trwać znacząco dłużej. Restart gierki wtedy sprawiał, że wszystko znów było cacy, więc istnieje możliwość że są jakieś wycieki pamięci co uwidacznia się przy dłuższych sesjach -Jak ogólnie fabuła jest na wysokim poziomie i wszystkie questy też, to będzie jedna czy dwie instancje, gdzie los postaci zależy od relacji, która nie została ukazana według mnie najlepiej i gdzie ja jakoś powiązania z tą postacią nie kupuję na tym etapie Ogólnie - Pathfinder: Wrath of the Righteous według mnie jest super tytułem, zgrabnie łączy zarówno element prowadzenia krucjaty i przewodzenia jej, jak i samemu rzucania się w wir akcji. Oferuje dobrą historię, dobre postacie i przyjemną rozgrywkę na wiele godzin. Do tego, świat jest bardzo responsywny w stosunku do naszych działań i obieranych przez nas ścieżek. Polecam!