Chronos: Before the Ashes İncelemeler

Gunfire Games, bağımsız oyun stüdyoları arasında en takdir ettiğim ekiplerden biri. Özellikle Remnant serisiyle “silahlı Souls-like” fantezisini başarıyla hayata geçirdikleri için ciddi bir övgüyü hak ediyorlar. Seriyi deneyimleyen oyuncular bilir ki Remnant, kriptik anlatımı, bulmacaları ve başarılı aksiyon yapısıyla oyuncuyu içine çeken bir deneyim sunar. Yakın dövüş mekanikleri ise genellikle ikincil bir seçenek olarak yer alır. Sanırım geliştiriciler, bu yakın dövüş sistemini merkeze alarak bir spin-off veya prequel yapma fikriyle Chronos’u hayata geçirmişler. Ne yazık ki bu fikir, uygulamada sınıfta kalıyor. Oyunun yalnızca ilk 15 dakikası bile Chronos’un kısa ve aceleye gelmiş bir geliştirme sürecinden geçtiğini fark ettiriyor. Ana serinin yanına dahi yaklaşamayan bir kaliteyle karşı karşıyayız. Oyunun en büyük sorunları arasında hantal ve tepkisiz dövüş mekanikleri, yetersiz çatışma tasarımı, sürekli tekrar eden düşmanlar ve benzer animasyonlara sahip silahlar yer alıyor. Özensizlik her aşamada hissediliyor. Buna karşın, bazı olumlu yönler de mevcut: Hikâye anlatımında Remnant’a benzer bir yaklaşım sergilenmiş, bulmacalara dikkat edilmiş ve her ne kadar ana oyunun assetleri tekrar kullanılmış olsa da seviye tasarımı zaman zaman etkileyici olabiliyor. Ancak Chronos, aksiyon sistemindeki sorunlar nedeniyle beni devam etmeye ikna edemedi. Ağır saldırıların son anda basit düşman vuruşlarıyla kesilmesi, kilitlenilen kamerayla çevre kontrolünün neredeyse sıfıra inmesi, dövüşleri adeta bir işkenceye dönüştürüyor. Ayrıca, neden tercih edildiğini anlamakta zorlandığım yaşlanma mekaniği ve iyileşmenin son derece sınırlı olması da oyunun zorluk dengesini olumsuz etkiliyor. Sonuç olarak, Remnant’ın hikâyesini ve kriptik tasarım anlayışını sevenler için Chronos’ta ilgi çekici bazı öğeler bulunabilir. Ancak sağlam bir Souls-like deneyimi arayanlar için bu oyun ne yazık ki önerilecek seviyede değil. (5/10)