The Caligula Effect: Overdose İncelemeler

μ aynı ben

Bu oyun için en iyi tanım: Harcanmış bir potansiyel, low-budget PERSONA... İyi karakter tasarımları, iyi oluşturulmuş bir evren tasarımı, iyi müzikler, çok yenilikçi bir combat mekaniği...Gel gelelim, hikayenin derinliği işlenmediğinden karakterler yüzeysel kalıyor, sadece basitçe tasarlanmış dungeon'larda evreni tatma şansı veriyor, combat mekaniği iyi güzel de kötü game design nedeniyle ihtiyaç duymadığın combat'ın şahı olsa ne olur... Light-Novel'ını okumadım ama derin düşünülmüş olduğunu, oyundaki hikaye bomboş olmasına rağmen hissettim. Kitaptan yapılmış kötü bir film uyarlaması gibi. Persona serisinin etkisi çok hissediliyor. Persona tamamen oyun olarak tasarlandığı için baştan aşağı müthiş bir oyun, hikayesi de bir light-novel'dan geri kalır değil. Persona'da okul dışı hayat-dungeon'daki mücadele, social link ve persona yaratımı hepsi ayrı ayrı incelikle işlenmişken, Caligula'da her şey yarım yamalak yapılmış. Neredeyse Persona'daki dövüş sisteminin önüne geçebilecek potansiyeldeki combat mekaniği hem yarım hem de kötü game design nedeniyle işlevsiz. Örneğin, siz 30 level iken sürekli 5 level ve bir tane mob ile karşılaştığınızda herhangi bir taktik uygulamak zorunda kalmıyorsunuz. Bu durumla oyunun yüzde 90'ında falan karşılaştım. Mini-boss'lar çok hafif zorlarken, ana boss'lar ise gülünç derecede kolay yeniliyor. Yani oyundaki taktiksellik adına hiçbir şey yok. Yine acayip geniş çaplı düşünülmüş ama özünde işlevsiz bir social link sistemi var. Tam uygulansa yine Persona'nın önüne geçme şansı vardı. Ama o kadar da emek harcanmamış. Çeşit çeşit karakter var ama bunları ayrı ayrı stratejik olarak kullanmak için hiçbir nedeniniz yok. Ana boss'larda çalan müzikler şahane ama boss'ları 5 saniyede kestiğinizden o müzikleri bile duymuyorsunuz. 'Bu kadar karakter niye' var sorusuna da hikaye olarak cevap yok. Karakterler zınk diye çıkıyor sadece. Yani böyle böyle iyi fikirlerin heba edildiği bir oyun. Bunu oynayacağınıza Persona 5 ve Persona 4, hatta emülatörle falan Persona 3-2, Shin Megami Tensai Nocturne falan oynayın derim. Benim gibi Persona oyunlarını bitirip de seriye özlem duyuyorsanız belki açıp oynanabilecek bir oyun Caligula. Üzerinde daha emek harcanmış, fikirlerin geliştirilmiş olduğu bir Caligula oyunu görmek isterim yine de. Ruh olarak yaşayan, bedeni olmayan bir oyun özetle.

Her şeyden önce, bu oyunun potansiyelinin harcanmasında emeği geçen herkes umarım vileda sopasına oturarak hayatlarına son verir. İlk olarak oyunun 3 temel sıkıntısı var bunlar; bazı karakterler, iyi sonun sönüklüğü, kötü karakterin misyonu ve bunun hikaye üzerindeki etkisi. Karakterlerden başlarsam, aria ve morita hariç “eve gitme kulübü” ndeki her karakter oldukça kaliteli. Morita anime veya mangalarda görülen tek amacı can sıkmak olan karakterlerden biri zaten tipine bakılınca anlaşılıyor; elinden düşmeyen telefon, kafa kulaklığı ve kapüşonlu kombini, gözlük, oyun içinde bile göze batan renkli kıyafetler, gereksiz büyük çanta ve şirin olduğu düşünülen şu saçma saç stili. Bir diğer boktan karakter olan aria ise morita dan daha beter; oyundaki seslendirmelerin nerdeyse hepsinden kalite akarken bu chibi karakterin sesi aşırı tiz ve iğrenç bir de bunların üstüne mal mal replikler ve “engrish” dahil olunca kanser olmaya başlıyorsunuz, ek olarak karakterin sırf chibi hali değil normal hali de içler acısı. Bunların yanında “müzisyenler” içinde de birkaç karakter hariç geri kalan hepsi sakat, belki başlarda sıradan sebeplerine hak verebilirsiniz ama eve gitme kulübündekilerin hikayelerini öğrenince müzisyenlerin hikayeleri oldukça saçma gelmeye başlıyor örneğin en barizlerinden bir tanesi kotaro nun hikayesini öğrenince shadow knife tamamen boş geliyor. Bir diğer sıkıntı ise iyi sonun oldukça sönük olması. Kötü son o kadar güzel “işlenmişken” iyi sonun bu kadar etkisiz olması gerçekten göze batıyor hiç yoktan sonda bir fotoğraf olsa iyi olurdu ek olarak iyi sonun bu kadar yavan olmasında romantizm eksikliğinin de etkisi var. Başta saydığım 3 temel sıkıntı arasında en önemli olanı kötü karakterin vasıfsız bir yıkık olması ve bunun hikayeyi boka sürüklemesi. Oyunun başlarında konuyu sıradan bulabilirsiniz (şahsen başlarda konuyu angel beats e benzetmiştim) ama ortalara doğru hikaye tavan yapıyor ve beklenti içine giriyorsunuz ne zaman kötü karakterimiz boş yapmaya başlıyor o zaman anlıyorsunuz ki hikaye boka saracak. Eğer kötü karakterin “mantıklı” bir amacı olsa ve hikayeyi ona göre etkilese oldukça kaliteli bir yapım ortaya çıkabilirmiş. Ek olarak kötü karakter bu kadar vasıfsız olunca kötü sonu görmek istemiyorsunuz yine de tüm saçmalıklarına rağmen kötü sonun “işlenişi” oldukça kaliteli; kulüp üyelerinin tepkileri, seremoni ve en sondaki soru hepsi oldukça güzeldi. Oyunun 3 temel sıkıntısı hariç başka sevmediğim kısımları da var. Bunların ilki, romantizm eksikliği eğer oyunda romantizm düzgün bir şekilde hissedilebilseydi veya oyunun sonuna etkisi olsaydı oldukça güzel olabileceğini düşünüyorum sonuçta her bir karakterin hikayesini öğrenip aranızdaki ilişkiyi geliştirebiliyorsunuz bunun yanına biraz romantizm eklense iyi olurmuş. Bir diğer sevmediğim kısım ise karakter senaryoları ve ana hikaye arasında zaman farkı olması yani karakter senaryosunda öğrendiğiniz bilgiyi ana hikayede bilmiyorsunuz ilk bakışta yan hikayelerin ana hikayeyi etkilememesi normal gözükebilir ama konu biwasaka nın hikayesi olunca iş karışıyor örneğin biwasaka morita nın telefonunun gerçek dünyaya bağlandığını karakter senaryosunda biliyordu ama ana hikayede telefonun bahsi geçince biwasaka nın bilmediğini öğreniyoruz, ek olarak hikaye odaklı yalan söylemesi veya rol yapması gibi bir durum da yok ortada. Ayrıca yamada olayında biwasaka hakkında söylenenler oldukça saçma geldi. Bir başka sıkıntı ise altyazı ve seslendirme uyumsuzluğu, anlamsal sıkıntı olmasa da kelime düzeyinde arada bir oluyor ayrıca harabadeki ilk iki bilmece tamamen farklı, dil ve kültür farkından dolayı böyle olmuş olabilir ama dilden dile değişen kelime oyunları yerine mantık gerektiren ve dilden dile değişmeyen bilmeceler olsa daha iyi olabilirmiş. Yani her ne kadar çocuksu kelime oyunu olmalarının bir amacı olsa da, çocuksu mantık soruları da olabilirdi. Ayriyeten karakter bölümlerini o an yapmazsanız sanırım kayboluyorlar çünkü çoktan hikaye gereği açmış olmam gereken (ilişki seviyesi 9 du) bazı müzisyenlerin bölümlerini göremedim. Ek olarak normal çizimleri oldukça kaliteli iken anime sahnelerindeki kalitesiz çizimleri rahatsız etti zaten toplamda 5 -10 dk lık sahne var, biraz daha düzgün yapılabilirmiş. Özetlemek gerekirse, oyun bir iki detay hariç oldukça kaliteli bir işlenişe sahip fakat işlenen malzeme o kadar da kaliteli değil eğer müzisyenler ve hikayenin sonu üzerine biraz daha durulsaydı ortaya çok daha iyi bir oyun çıkabilirdi, tabi morita karakterini silip aria yıda değiştirmeleri lazım. Son olarak oyunun sırf kötü yanlarından bahsetme sebebim, iyi yanlarına kıyasla kötü yanlarını yazmak daha kısa süreceği için.