Recenzje Sekiro™: Shadows Die Twice - GOTY Edition

My favourite Fromsoftware game. It does one thing better than any of them (Lies of P comes close imho): you know how in most soulslikes after you beat a boss you are not sure if you would beat it again if you could fight it right away? In Sekiro... you really get confidence. You master the game as you play and it is very satisfactory.

Zrobiłem coś strasznego, ale imię Danzo pozostanie nieskalane

**Recenzja – *Sekiro: Shadows Die Twice* – Tańczący na ostrzu śmierci** W mroku feudalnej Japonii, gdzie honor waży tyle co stal miecza, a śmierć staje się wierniejszą towarzyszką niż cień, *Sekiro: Shadows Die Twice* wchodzi na scenę niczym ronin bez pana – dumny, nieustępliwy, skazany na los pełen bólu i transcendencji. FromSoftware, znane z tkania narracji wypełnionych melancholią i cierpieniem, stworzyło dzieło, które nie jest jedynie grą – to mistyczny rytuał, brutalna pieśń o poświęceniu, odwadze i nieuchronności śmierci. ### **Miłość i obowiązek – serce opowieści** Choć *Sekiro* to opowieść o wojowniku, jej rdzeniem nie jest zemsta, lecz miłość – surowa, bezwzględna, a jednak czuła. Wilk, shinobi naznaczony bliznami zarówno na ciele, jak i duszy, nie walczy dla siebie. Jego istnienie jest hołdem składanym przysiędze, którą złożył swojemu młodemu panu – Kuro. W tym świecie, gdzie zdrada splata się z lojalnością, a krew z deszczem, miłość nie objawia się czułym słowem czy dotykiem, lecz aktem całkowitego poświęcenia. Wilk nie zna innej drogi niż ta, którą prowadzi jego ostrze. ### **Taniec śmierci – brutalność i piękno walki** Trudno mówić o *Sekiro* bez oddania hołdu jego systemowi walki, który jest niczym poezja pisana klingą. To nie tylko starcia – to symfonia precyzji, balet skrajnej brutalności i elegancji. Pojedynki przypominają mistrzowski haiku – każdy ruch, każde parowanie, każde cięcie ma swoje znaczenie. Tu nie ma miejsca na kompromis, na półśrodki. *Sekiro* nie wybacza, nie pozwala na chwilę słabości, a mimo to hipnotyzuje, zmuszając do doskonalenia każdego gestu. Nie jest to gra dla niecierpliwych. Każde spotkanie z przeciwnikiem to sprawdzian wytrwałości i pokory. Wrogowie nie są jedynie przeszkodą, ale nauczycielami, którzy kształtują gracza w ogniu porażek. *Genichiro Ashina, Sowa, Ishhin Ashina* – to imiona, które zapiszą się w pamięci każdego, kto ośmieli się stanąć na ich drodze. Ich siła jest lustrzanym odbiciem determinacji Wilka, a każda wygrana walka to moment, w którym serce bije szybciej, a krew pulsuje w rytmie wojennego bębna. ### **Świat utkany z melancholii** Mimo swej brutalności, *Sekiro* jest też grą o niezrównanym pięknie. Każdy pejzaż, od złotych pól Ashiny po zamglone ruiny Senpou, zdaje się być obrazem malowanym pędzlem mistrza ukiyo-e. Mgła skrywająca przeszłość, liście wiśni unoszące się na wietrze, cichy plusk wody w ukrytych dolinach – to wszystko składa się na melancholijną baśń o świecie, który umiera, ale nie chce zostać zapomniany. Zachwyt nad tym światem nie jest jednak beztroski. Jego piękno jest pełne smutku, podszyte świadomością, że każda chwila może być ostatnią. W *Sekiro* nie ma łatwego katharsis, nie ma prostej drogi do odkupienia. To podróż, w której każda decyzja niesie ciężar, a wybory nie są czarno-białe. ### **Najtrudniejsza gra w historii?** Trudność *Sekiro* stała się niemal legendą – to gra, która nie toleruje słabości, która zmusza do nauki przez porażkę. Nie ma tu tarczy, nie ma prostych rozwiązań, nie ma ucieczki przed konsekwencjami. Śmierć jest nieustanną towarzyszką, ale i nauczycielką – każda porażka to krok ku mistrzostwu, a każda wygrana to prawdziwie zasłużona nagroda. Ale czy *Sekiro* jest najtrudniejszą grą w historii? Może. Lecz bardziej niż o trudność, chodzi tu o jej bezkompromisowość. To gra, która wymaga pełnego poświęcenia, ale w zamian oferuje coś niezwykłego – uczucie triumfu, które nie ma sobie równych. ### **Podsumowanie – dzieło, które pozostaje w sercu** *Sekiro: Shadows Die Twice* to nie tylko gra – to doświadczenie, które zostaje z graczem na długo po napisach końcowych. Jest jak stary, samurajski poemat, który opowiada o chwale, stracie i niezłomnej woli przetrwania. To opowieść o miłości silniejszej niż śmierć, o wojowniku, który nie prosi o łaskę, i o świecie, który żegna się z honorem. W jego ogniu można się spalić, ale można też się odrodzić – silniejszym, szybszym, lepszym. Bo w *Sekiro*, tak jak w życiu, najpiękniejsze zwycięstwa rodzą się w ogniu największych wyzwań.

Zalety: - Fantastyczny i satysfakcjonujący system walki - Szybki i zwinny bohater, który wpasowuje się w mój styl gry - Muzyka, klimat, fabuła Wady: - Brak DLC

Przeszedłem, Sowa i ishin czy jak temu zoltkowi jest na imie, rozjebani po godzinie czasu. Najgorszym bossem była ta jebana małpa wzorowana na waszym starym. Nie polecam

[h1]Sekiro - Souls-like na nowych zasadach[/h1] [b]Krótkie omówienie:[/b] Wcielamy się w Sekiro zwany także "wilkiem" shinobi służy on młodemu lordowi kuro, który zostaje później porwany a nasz shinobi traci rękę, ale za to spotyka tajemniczego rzeźbiarza, który wyposaża nas w protezę [h2]Aspekty pozytywne gry:[/h2] [b]Fabuła[/b] — Sekiro to pierwszy Souls-like od fromsoftware który podaje historię gry, w prostszy i zrozumiały sposób niż to miało miejsce w trylogii Dark Souls gdzie, żeby zrozumieć otaczający, nas świat oraz postacie musieliśmy bardziej wsiąknąć w opisy przedmiotów i environment storytelling jednak jak bywa w grach robionych przez fromsoftware fabuła jest jedynie tłem świetnej rozgrywki [b]Gameplay[/b] — jest, to gra akcji, z elementami RPG więc mamy możliwość rozwoju postaci, drzewka umiejętności nowe techniki walki odkrywamy, w miarę z progresją gry jednak w przeciwieństwie do serii Dark Souls nie tworzymy własnej postaci, tylko gramy jedną z góry wytyczoną w grze mamy również świetny system walki polegający na ataku oraz parowaniu przeciwnika w celu przełamania postury, aby, na końcu wykonać cios kończący Bossowie zazwyczaj posiadają więcej niż jedną fazę a aby, ich pokonać musimy poznać ich moveset i wykazać się precyzją w odbijaniu ataków, zanim nauczymy się ich ruchów zginiemy niejednokrotnie co nie jest niczym nadzwyczajnym w końcu to fromsoftware, ale satysfakcja po pokonaniu wroga po parunastu upadkach jest ogromna, w grze możemy się wskrzesić po pierwszym zgonie i kontynuować walkę jednak gdy wskrzeszenia się skończą, to umieramy i odradzamy się przy jednym z posążków, które są tym, czym były ogniska w dark souls jeżeli będziemy często umierać to skończy się to chorobą na smoczy mór, który nasila się, z każdym zgonem zmniejsza on szansę na pomoc losu, który może się pojawić podczas jednej ze śmierci i uchronić nas od utraty senów bądź XP Za zabicie każdego głównego bossa dostajemy jego wspomnienie jeżeli wspomnimy, je przy posążku będziemy mogli zwiększyć siłę ataku, z gry usunięta również została stamina kosztem zmniejszenia życia, dzięki czemu każdy popełniony przez nas błąd w walce przybliża nas, do śmierci w czasie gry zbieramy również nasiona tykwy, który zwiększają, jej pojemność co przyczynia się, do większej ilości jej użyć oprócz nasion zbieramy także koraliki modlitewne, które zwiększają naszą posturę i żywotność za każdego zabitego wroga otrzymujemy XP jeżeli zbierzemy go wystarczająco dużo to dostaniemy punkty XP, które będzie można spożytkować, na dodatkowe umiejętności za każdego zabitego wroga otrzymujemy również seny, za które możemy kupić inne przedmioty pomagające w rozgrywce bądź ulepszyć protezę w nowe narzędzia Do końca gry walczymy tylko jedną bronią i nie mamy możliwości, jej wymiany za to mamy możliwość zabijania mniej istotnych przeciwników po cichu, ponieważ gra posiada prostą mechanikę skradankową oprócz tego mamy również linkę z hakiem, która pozwala w bardzo szybki sposób dostać się na wysoko położone miejsca i uciec z walki w celu regeneracji co wyróżnia grę od serii Souls to to, że uników będziemy używać znacznie mniej, bo są one mniej skuteczne, a przeciwnicy potrafią wyprowadzić specjalny atak, którego nie da się zablokować [b]Design Bossów[/b] — Design bossów jest wykonany idealnie z biegiem gry stają coraz bardziej wymagający przez coraz bardziej skomplikowane ataki ich wygląd pasuje idealnie do świata gry a podczas walki przygrywa nam dobrze skomponowana muzyka [b]Eksploracja[/b] — W grze mamy półotwarty świat ze złożonymi lokacjami, który jest, połączony nie raz będziemy musieli, się wrócić do jakiejś lokacji oprócz tego po świecie mamy rozsiane wiele przedmiotów do zebrania sakiewki z senami granulki Etc. Znajdziemy również parę ukrytych przejść oraz miejsc. na drodze spotkamy też paru NPC, którzy dadzą nam opcjonalnego Questa, dzięki któremu możemy coś otrzymać [b]Grafika[/b] — Oprawa graficzna w grze mimo tego, że używa starszego silnika, to wygląda świetne i nie jeden widok robi wrażenie [b]Klimat[/b] — Gra świetnie oddaje klimat Japonii Architektura, Udźwiękowienie, Krajobraz i wiele innych elementów świetnie pokazuje ten świat [b]Poziom Trudności[/b] — Gra stawia duże wyzwanie, dla niedzielnego gracza wymuszając na nim zwiększone skupienie oraz refleks głównie gracz umiera przez swoją nieuwagę i popełnione błędy podczas walki a gra jest surowa i nie przebacza błędów, za to wynagradza to ogromną satysfakcją i po raz kolejny To nie jest tylko walka z przeciwnikiem to jest walka z własną psychiką poza tym jest to najprostsza gra od fromsoftware Easy to learn Hard to master [h2]Aspekty negatywne:[/h2] [b]Recykling[/b] — W czasie gry parokrotnie powtórzą nam się mini-bossowie [b]Sztuczna inteligencja przeciwników[/b] — Nie jest Najlepiej, ale też nie najgorzej [b]Drobny problem z kamerą[/b] — w grze występuje pomniejszy problem ze zbyt przybliżającą się kamerą, ale dotyczy on tylko ciasnych lokacji [h3]Podsumowanie:[/h3] Sekiro: Shadows Die Twice to kolejna świetna gra. fromsoftware ponownie podołało i zrobiło grę na nowych zasadach, ale tak samo świetną jak gry z serii Souls wciągającą dającą mnóstwo satysfakcji, ale przede wszystkim rzucającą ponownie wyzwanie otoczoną ładną oprawą i świetnie skonstruowanym światem [b]Zdecydowanie polecam zagrać![/b]

Wspaniała gra. Walka to sama przyjemność.

Jak chcesz stracić cierpliwość, rodzinę, przyjaciół, dziewczynę, chłopaka, klawiaturę, myszkę, komputer, pada to gra dla ciebie. 10/10 ale Guardian Ape jest nie do ruszenia xD

Zajebista gra. W niektórych momentach może się okazać trudna, aczkolwiek cała gra jest bardzo przyjemna. Moge nawet powiedzieć, że system walki najlepszy spośród wszystkich gier jakie grałem.

Jedyna gra gdzie większy czas gry wcale nie oznacza że gracz się cieszył tą grą bardziej, a od czasu walki z tą małpą (każdy wie którą) w każdej innej grze po zabiciu przeciwnika odruchowo upewniam się że nie żyje. Fabuła 10/10 Grafika 10/10 Gameplay 1/10 Polecam serdecznie!