Recenzje NieR:Automata™

⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⣀⣀⣀⣀⣀⣀⣀⣀⣀⣀⣀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀ ⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⢀⣀⣤⠶⠖⠛⠋⠉⠉⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠉⠉⠙⠛⠳⠶⣤⣄⡀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀ ⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⣠⡴⠞⠋⠁⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠈⠙⠳⢦⣄⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀ ⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⣠⡴⠛⠉⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠈⠛⢶⣄⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀ ⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⣠⠞⠋⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠉⠳⣄⡀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀ ⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⣠⠞⠁⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠈⠳⣄⡀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀ ⠀⠀⠀⠀⠀⢀⡾⠋⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠘⢷⡄⠀⠀⠀⠀⠀⠀ ⠀⠀⠀⠀⣠⠟⠁⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠻⣦⠀⠀⠀⠀⠀ ⠀⠀⠀⣰⠏⠀⠀⠀⠀⠀⢀⣀⣀⣀⣀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⣀⣀⣀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠹⣧⠀⠀⠀⠀ ⠀⠀⣰⠏⠀⠀⠀⠀⢠⡞⢹⣳⣂⣔⣺⣵⣆⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⢠⠞⠙⣷⣶⣞⣫⢓⢦⠀⠀⠀⠀⠀⠹⣆⠀⠀⠀ ⠀⢠⡏⠀⠀⠀⠀⣰⣿⡟⡽⠋⢁⠉⠻⡳⡝⡇⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⡾⣡⣫⠚⠉⠉⠛⢟⢿⣷⡀⠀⠀⠀⠀⢹⡆⠀⠀ ⠀⣾⠀⠀⠀⠀⣸⢻⢋⡞⠀⠀⠃⠀⠀⢹⢳⡽⡀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⣼⢥⢷⠁⠀⠠⠀⠀⠈⢣⣗⢹⠀⠀⠀⠀⠀⢷⠀⠀ ⢰⡧⠀⠀⠀⠀⣿⣏⢸⠀⠀⠀⠀⠀⠀⣸⣼⠀⡷⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⣿⣺⢸⡀⠀⠀⠀⠀⠀⢸⢹⢸⡆⠀⠀⠀⠀⢸⡇⠀ ⣼⡄⠀⠀⠀⠀⢿⣼⡀⢧⡀⠀⠀⢀⡴⣳⣃⡼⠁⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠹⣯⣧⡳⣀⠀⠀⠀⢀⣎⣞⣸⠁⠀⠀⠀⠀⠀⣷⠀ ⣿⠀⠀⠀⠀⣤⡌⢿⣵⡦⣍⣉⣉⣥⣾⣿⠟⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠈⢿⣷⣬⣉⣒⣮⢽⢻⡿⠃⣀⡀⠀⠀⠀⠀⣿⠀ ⣿⠀⠀⠀⠀⠛⠁⠀⠉⠛⠿⠤⠖⠛⠋⠁⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⣤⡄⠀⠀⠀⢠⣄⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠉⠛⠺⠥⠭⠗⠋⠀⠀⠻⠃⠀⠀⠀⠀⣿⠀ ⣿⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠙⠁⠀⠀⠀⠘⠋⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⣿⠂ ⢻⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⣀⠀⠀⠀⠀⡿⠀ ⠸⡇⠀⠀⠈⢇⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⢀⠇⠀⠀⠀⢰⡏⠀ ⠀⢿⠀⠀⠀⠘⢦⡀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⣀⣀⣀⣠⣤⣤⣤⣶⣶⣶⢶⣿⡿⢻⣿⣿⡿⣿⣷⣶⣶⣦⣤⣄⣀⡀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⢠⠏⠀⠀⠀⠀⣾⠀⠀ ⠀⠸⣇⠀⠀⠀⠸⣝⢶⣄⣀⣀⣠⣴⣾⡿⡿⢻⣿⠋⠹⣿⠁⠸⣿⠁⠈⡟⠀⠀⢹⡏⠀⢹⡿⠁⢹⡿⠛⢻⣿⠿⡷⢶⣤⣀⡀⠀⢀⣠⢔⡵⠋⠀⠀⠀⣰⠇⠀⠀ ⠀⠀⠻⣆⠀⠀⠀⠈⠑⢨⡹⣿⣿⣿⣼⣇⣷⣀⣱⣀⣀⣇⣀⡀⣇⣀⣀⡇⠀⢀⣈⣆⣀⣸⣁⣀⣸⣁⣀⣼⣁⣰⣡⣼⣼⣿⣿⡿⣫⠔⠁⠀⠀⠀⠀⢠⡏⠀⠀⠀ ⠀⠀⠀⢻⣆⠀⠀⠀⠀⠀⠈⠪⡻⣿⣄⣇⢈⡉⢉⡏⠉⢹⠋⠉⢹⠉⠉⢿⠉⠉⢹⠉⠉⢹⠉⠉⢹⠉⠉⡏⢉⣏⢀⣏⣽⡿⣫⠞⠁⠀⠀⠀⠀⠀⢠⡟⠀⠀⠀⠀ ⠀⠀⠀⠀⠹⣦⡀⠀⠀⠀⠀⠀⠈⠨⣝⠻⢾⣿⣾⣿⣤⣾⣆⣀⣾⡄⢀⣾⣄⢀⣼⣧⠀⣼⣦⣀⣾⣦⣼⣿⣾⡿⠟⣛⡥⠚⠁⠀⠀⠀⠀⠀⠀⣰⠏⠀⠀⠀⠀⠀ ⠀⠀⠀⠀⠀⠘⢷⣄⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠙⠢⢌⡉⠛⠻⠿⢿⣿⣿⣿⣿⣿⣿⣿⣿⣿⣿⣿⣿⣿⡿⠿⠛⢋⣡⠴⠊⠁⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⢀⡼⠃⠀⠀⠀⠀⠀⠀ ⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠹⣧⡀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠉⠓⠲⠤⣄⣀⣀⠀⠈⠉⠈⠉⠁⠀⠀⠀⠀⠀⠠⠴⠚⠉⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⢀⣴⠟⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀ ⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠈⠻⣦⡀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠈⠁⠁⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⢀⣴⠟⠁⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀ ⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠙⠷⣄⡀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⢀⣠⡶⠋⠁⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀ ⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠈⠙⠷⣤⣀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⣀⣤⠶⠛⠁⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀ ⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠉⠙⠳⠦⣤⣄⣀⣀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⣀⣀⣠⣤⠴⠞⠋⠉⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀ ⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠉⠉⠉⠙⠛⠛⠛⠛⠛⠛⠉⠉⠉⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀

sigma

Androidy / 10

piękna gra kocham A2

nice :))

10/10 great story would play again

Gra o której często słyszałem że jest świetna tylko że aby poznać ją w całości to trzeba ją przejść z 5/6 razy co głównie mnie "przerażało" i odstraszało przez jakiś 2 lata ale w końcu się zebrałem do tego i "podjąłem rękawicę" NieR Automata jest trzecioosobową grą z elementami RPG, ciachanką pokroju Bayonetty czy Devil May Cry. Jednych może to przerazić bo takie gry kojarzą się z wysokim poziomem trudności, choć mogę powiedzieć że nie jest ciężko na normalnym poziomie a nawet w pewnym momencie było zbyt prosto (ale to przez grindowanie levelu) ba jeśli komuś przeszkadza walka to na najłatwiejszym poziomie trudności może włączyć opcję automatycznej walki dzięki której nie musi brać w niej zbytnio udziału (choć no mówię, imo nie jest ona problemem) Co najlepsze w tym temacie to są style rozgrywki bo jest ich kilka. Jest normalna ciachanka o której wspomniałem wcześniej, jest platformówka w 2d która czasem się pojawia w wąskich korytarzach oraz "strzelanie stateczkiem" co przypomina grę Space Invaders i jest przyjemną odskocznią od głównej rozgrywki (jest też hakowanie na jednej z postaci które jest podobne do tego ale to bardziej mini gierka) Elementy do absolutnego wychwalenia to jest zdecydowanie muzyka - jest po prostu CUDOWNA. Relaksacyjna, spokojna i hipnotyzująca, mam wrażenie nietypowej jak na dzisiejsze już gry. Baardzo mi się ona tu podoba a szczególnie utwory podczas przemierzania pustyni, szczególnie tej w strefie "blokowisk". Po prostu cudo Jeśli chodzi o aspekty fabularne to jest naprawdę spoko - świat opuszczony przez ludzi i zamieszkały przez "mechaniczne formy życia" zesłane przez kosmitów oraz androidy broniące się przed atakiem i trzymające stronę ludzi. Możemy doświadczyć częstych dyskusji czy filozoficznych rozmyśleń nt dzisiejszego świata i pokazanie że wsm nie ma tutaj banalnego podziału na źli i dobrzy. W teorii jest to sequel NieR Replikanta wydanego prawie 15 lat temu ale właśnie - w teorii bo znajomość tamtej gry nie jest wymagana choć odbieram wrażenie że jest tutaj parę nawiązań czy notatek odnoszących się do tamtej gry. Mnie się mimo wszystko przyjemnie poznawało tą historię choć pod koniec lekko się zamotałem ale to chyba bardziej przez odejście w stronę misji pobocznych i lekkiego zapomnienia paru faktów podanych wcześniej. Odnośnie tych kilku przejść samej gry to powiem tak, czytałem że kolejne są podobno krótsze, tak na 2h a pierwsze jest na ok 12h. W praktyce można powiedzieć że aby poznać całą historię trzeba poznać 5 zakończeń (od A do E a łącznie wszystkich jest 26 ale reszta jest bardziej humorystyczna) z czego pierwsze zajęło mi 20h czyli poznanie mechanik i świata, drugie będące trochę podobne do pierwszego ale z perspektywy drugiego, towarzyszącego nam androida - 9S często pokrywające się z pierwszym które zajęło mi z 15h i trzecie będące tak naprawdę właściwym, najważniejszym elementem historii które gra nam oferuje które zajęło mi 13h. Co chcę przez to powiedzieć - każde przejście jest spójne fabularnie, każde można odebrać jako zamkniętą historię z paroma niedopowiedzianymi wątkami lecz poznanie całości jest "prawdziwym poznaniem historii". Mogę to porównać do serialowej Castlevanii w której pierwszy sezon jest 5cio odcinkową historią spójną ale od drugiego sezonu dopiero się zaczyna cała zabawa i tu jest podobnie natomiast od trzeciego, ostatniego przejścia. Jeśli zaś chodzi o stan techniczny to mam tu do czego się przyczepić. Graficznie jest okej jak na 2017 choć posiada czasem nie ostre tekstury z czasów ery ps2 które nooo trochę słabo wyglądają ALE jest na to mod który to poprawia (choć ja osobiście go nie pobierałem ze względu na "nieznane oprogramowanie" które pobieramy w celu uruchomienia moda, jak ktoś lubi ryzykować to śmiało można sobie poprawić) Glitchy jako tako tutaj nie ma lecz grając na padzie często interfejs się bugował, zmieniając co sekundę z klawiatury na pada co w praktyce nie jest tragedią ale czasami denerwuje (ustępuje po jakimś czasie). Co jest większym problemem który znacząco utrudnia rozgrywkę to coś co mogę porównać do problemów optymalizacyjnych. Nie wiem dlaczego to się dzieje, czy to przez konkretne bebechy w komputerze czy kartę ze stajni AMD ale gra w pewnych momentach gra po prostu ogranicza znacząco wydajność przez co ze stałych 60 klatek (co jest najwyższym możliwym klatkarzem) to spada do 40/35 i może tak sobie spadać nawet do 20 a rekordowo po jakiś 30 minutach od rozpoczęcia problemu spadło mi do 15stu. Jest to problem który spotkałem tylko w NieRze więc raczej to nie jest problem uszkodzonej karty, procesora czy czegoś innego. Jak go rozwiązać? Trzeba uruchomić komputer ponownie Ciężko mi wskazać kiedy to się dzieje ale bywało to najczęściej w najważniejszych momentach w których zapis był nie możliwy (co nie ukrywam irytowało). W pewnym momencie doszło do takiego momentu że po 20 minutach od ostatniego razu ten problem pojawił się ponownie i już zdenerwowany szybko zapisałem, wk*rwiony wyłączyłem jak najszybciej NieRa i komputer nie dając nawet zsynchronizować zapisu w chmurze i tu UWAGA bo to jest kluczowe - nie róbcie tak. W taki sposób utraciłem zapis po 20 godzinach grania... odrobiłem to w 13 ale no nie powinno dojść do takiej sytuacji ale trudno, stało się. Podsumowując całe moje ględzenie naprawdę zachęcam do poznania tej gry. Jest przyjemna, relaksacyjna, często zabawna i oferuje nietypowe jak na dziś rodzaje rozgrywki i przede wszystkim opatula nas piękną muzyką trzymającą nas w tym świecie jak najdłużej. Samą grę można wyhaczyć za 60 zł na zniżkach steamowych albo kupując klucze których cena jest w miarę podobna. Dla jednych to sporo choć patrząc na dzisiejsze ceny lub klucze gier z tamtego okresu to naprawdę nie jest to ogromna różnica i warto się w to zagłębić. Polecam gorąco

Nier Automatę uważam za arcydzieło i od momentu w którym zacząłem ogrywać ścieżkę C/D, znalazła się na liście moich ulubionych gier ever. Produkcja ta pozostanie mi w pamięci na bardzo długo, podobnie zresztą jak praktycznie wszystkie gry z tzw. Taroverse (gier w których produkcji uczestniczył Yoko Taro). W przeciwieństwie jednak do poprzednich części z tego cyklu, Automata nie ma żadnych poważniejszych wad - jest to gra bardzo dobra pod każdym możliwym względem z równie wyjątkowymi i błyskotliwymi pomysłami na fabułę i strukturę gry co w Nier Replicant czy (niestety nieobecnych na komputerach) Drakengardach 1 i 3. [h2]Czym się gra może pochwalić?[/h2]Każdy element gry jest zrobiony na wysokim poziomie: system walki jest bardzo satysfakcjonujący i rozbudowany, świat różnorodny i miły w eksploracji, a praktycznie każde zadanie poboczne ma jakiś kontekst fabularny (najczęściej całkiem ciekawy). To wszystko to jednak tylko dodatek do fabuły. Nie zrozumcie mnie źle - bez poprawnego wykonania tych rzeczy, w Automatę by się zdecydowanie gorzej grało i nie byłaby już takim arcydziełem. Mimo tego, to właśnie fabuła i jej przedstawienie są tym co wyróżnia tą jak i wszelkie poprzednie gry pana Taro. Historia w Nier Automata dzieje się zarówno na pierwszym planie jak i w tle. I obie te jej części są po prostu mistrzowskie. Niezależnie czy widzimy dramatyczne przeżycia głównych postaci, czy gra dropie na nas kolejną filozoficzną bombę o kryzysie egzystencjalnym, obserwujemy to wszystko zapierając dech w piersiach. A skoro już o postaciach mowa, to podobnie jak w Replicancie są one świetnie zrobione. Mowa tutaj nie tylko o osobowości i złożoności postaci, ale także o pozostałych cechach jak świetni voice actorzy czy niezwykle ładny design. Powiedziałbym nawet, że dawno w żadnej grze nie widziałem tak stylowych i atrakcyjnych postaci jednocześnie nie odbiegających designem od przedstawionego świata i bardzo dobrze do niego pasujących. [h2]Jak się ma historia w stosunku do poprzednich gier i jak wygląda struktura zakończeń ?[/h2]Nier Automata działa dosyć dobrze jako oddzielna historia i przedstawiona w niej fabuła jest oddzielona od pozostałych części serii ogromną ilością czasu. To powiedziawszy jednak zawiera w sobie kilka nawiązań, czy też wręcz kontynuacji wątków z Nier Replicant, których nie zrozumiesz bez uprzedniego przejścia tej gry. Dla osób, które nie są zaznajomione ze stylem zakończeń w grach Yoko Taro i boją się, że będą musiały przechodzić grę nie wiadomo ile razy mam za to dobre wieści. Automata ma bardzo przystępny system zakończeń. Co prawda w ścieżce B powtarzamy w większości po prostu ścieżkę A, ale przez zmianę perspektywy jest sporo nowości, które fajnie odświeżają i rozbudowują experience. Nie mówiąc o tym, że wykonane questy poboczne zapisują się jako wykonane i na ścieżce B oprócz zupełnie nowych, mamy też szanse zrobić te, których wcześniej nie skończyliśmy. Po ścieżce B natomiast otrzymujemy dostęp do reszty gry... która jest zupełnie nowa! Do odblokowania następnych zakończeń w dodatku nie musimy robić absolutnie nic oprócz osiągnięcia poprzednich. Czasy w których musimy skompletować każdą broń, żeby skończyć grę już dawno minęły... Choć to nie do końca prawda, bo posiadanie wszystkich broni i ULEPSZENIE ich jest wymagane do jednego z pobocznych zakończeń, których w tej grze jest ponad 20. Każde z tych pobocznych zakończeń to jednak po prostu zabawny ekran Game Over, nie wpływający w żaden sposób na główną fabułę... każde oprócz tego jednego dla którego trzeba skompletować całe uzbrojenie i muszę przyznać, że jeśli kogoś gra wciągnęła i grał w Replicanta, to absolutnie warto to zrobić. [h2]Czas gry[/h2]Zwyczajne przejście gry (dotarcie do ostatniego głównego zakończenia) i zrobienie w tym czasie praktycznie wszystkich zadań pobocznych zajęło mi około 47 godzin. Zanim zebrałem i ulepszyłem wszystkie bronie i ogólnie zdobyłem wszystkie archievementy, na liczniku miałem niecałe 70 godzin. W tym czasie też dla własnej przyjemności na szybko przeleciałem ponownie przez cały wątek główny. Grę od początku do końca zrobiłem na poziomie Normal. Niestety miejscami było za łatwo, ale na hard nie mogłem się przestawić przez to, że wszelcy przeciwnicy cię na nim 1-shottują/2-shottują (co jest szczególnie frustrujące na poziomach z lataniem). [h2]Szersze opisanie gry w plusach i minusach[/h2]+ Genialna fabuła i zaskakujący, przekraczający oczekiwania wątek główny + Bardzo ciekawe rozbudowanie uniwersum z Replicanta + Świetny voice acting + Choć nadal nie są narracyjno/gameplay-owymi arcydziełami, to zadania poboczne są znacznie lepsze niż w Replicant. Cele są często bardziej różnorodne i rozbudowane, a same misje (najczęściej) pełne ciekawych dialogów, albo przynajmniej mające jakąś historię. Nie ma tu ani jednego zadania, które byłoby pozbawionym fabuły grindem + Bardzo fajny otwarty świat, widać masę upgrade'ów w porównaniu do Replicanta - lokacje są znacznie ciekawiej wypełnione - mają wiele przeszkód po których musimy skakać, albo inne wyjątkowe dla nich mechaniki jak zjeżdżanie z piaskowych diun, albo ujeżdżanie zwierząt dzięki czemu fajniej się je eksploruje. Lokacje są również trochę bardziej różnorodne i podobnie jak w Replicancie bardzo klimatyczne + Podobnie jak w Replicant, cudowny soundtrack (na pewno na zbliżonym poziomie, choć imo trochę gorszy) + Wystarczająca różnorodność wrogów, nawet jeśli poszczególne modele maszyn się powtarzają, to jest ich wiele wariacji jak np. posiadające różne rodzaje broni, tarcze czy specjalne efekty jak naelektryzowane części ciała, zadające nam obrażenia z bliska + Bardzo dobre walki z bossami + 3 grywalnych protagonistów, a każdy następny dodaje do gry jakąś nową mechanikę, wyjątkową dla danej postaci + Pierwszy raz w serii DrakeNier na prawdę świetny system walki (w końcu robili to ludzie z Platinum Games), który jest płynny bardzo płynny i posiada w miarę duży stopień rozbudowania (a także ma na prawdę ładne animacje ciosów i uników których udane wykonywanie sprawia ogromną satysfakcję). Możemy mieć jednocześnie ekwipowane 2 sety po 2 bronie (jedna odpowiada za ataki lekkie, druga za ciężkie), pomiędzy 2 setami możemy się natychmiastowo przełączać (ale raczej nie tworzymy w ten sposób nowych combosów). Bronie dzielą się na 4 kategorie - 1-ręczne, dwu-ręczne, włócznie i rękawice bojowe. Naszej postaci stale towarzyszy Pod - mały latający droid udzielający nam porad oraz wspomagający dystansową siła ognia - normalnym atakiem, czyli automatycznym działkiem oraz "magią", która jest specjalnymi zdolnościami typu potężnego strzału z lasera, rozłożeniu tarczy czy wystrzeleniu haku przyciągającego nas do wroga. "Czarów" tych jest dosyć sporo (około 20), więc mamy z czego wybierać. Robiąc poboczne aktywności odblokowujemy później 2 dodatkowe pody na których możemy zamontować dodatkowe spelle i się pomiędzy nimi przełączać. Kolejne pody przychodzą też z nowymi trybami ognia - ciągłym promieniem laserowym i auto namierzającymi małymi rakietami + Choć nadal nie grzeszy "skomplikowalnością", to rozwój postaci jest bardziej rozbudowany niż w poprzednim Nierze czy Drakengardach. Jest także bardzo oryginalny - instalujemy w sobie chipy zwiększające nasze zdolności bojowe, co daje nam różne proste pasywne premie, pomniejsze efekty jak regeneracja zdrowia poza walką albo nawet nowe mechaniki jak taunt czy kontrowanie. Chipy te musimy układać odpowiednio, aby wykorzystać całe dostępne na nie miejsce. Za ich pomocą możemy w pewnym stopniu dostosować postać do naszego stylu gry. Oprócz chipów, możemy ulepszać też nasze bronie i pody w celu zwiększenia ich obrażeń i dodaniu im nowych pasywnych efektów (czasami całkiem ciekawych jak przejęcie kontroli nad przeciwnikiem) - Kiepski port PC-towy - słaba optymalizacja (jak na jakość grafiki), słabe sterowanie na klawiaturze, glitche zmieniające kolor wszystkich tekstur na ciemnozielony przy włączonych opcjach graficznych jak Blur - Brak oficjalnej wersji PL

Nier: Automata is a solid game, but I can't recommend it. While the combat and music are fantastic, the game itself is frustrating. You need mods just to play at 60 FPS, and the navigation felt like a chore. The multiple endings didn't do much for me, and I found the story meh I mean I've seen better. Hacking sections were irritating, and I wish there was an option to skip them. I finished endings A, B, C, and D but didn't bother with E ending. I just didn't see the point. I understand why people love this game, but it wasn’t for my taste. 6/10

Jak dla mnie: majstersztyk. Jedna z najlepszych gier w jakie grałem, to nawet nie tylko gra tylko coś więcej.