Recenzje The Path

Spoko jak ktoś lubi zbieranie itemow i chodzenie, fajny klimat :3

The Path (2009) – symulator chodzenia po lesie / simulator of walking in the forest PLUSY / PROS : - nietuzinkowe bieganie po lesie w poszukiwaniu odpowiedzi na tajemnice bohaterek / unusual running in the woods in search of answers to the mysteries of heroines - duża swoboda działania / great freedom of action - mroczny świat / dark world - prosty interfejs / simple interface - piękna muzyka / beautiful music - filozoficzne rozważania dziewczynek / philosophical considerations of girls - gra relaksuje / game is relaxing - pomysł na grę / idea for the game MINUSY / CONS : - z początku nie wiadomo, o co w grze chodzi / at first I don’t know what the game is about - szybko zaczyna nudzić / quickly gets bored - błędy graficzne / graphic errors - brak trybu multiplayer / no multiplayer - mała interaktywność otoczenia / low interactivity of surroundings PODSUMOWANIE/ SUMMARY: The Path to mało zróżnicowana gra, nie będąca w dzisiejszych czasach zbyt atrakcyjną produkcją. Co najgorsze, rozgrywka często staje się monotonna i nużąca, a gry powinny przecież bawić, a nie męczyć. / The Path is a little varied game which is not an attractive production these days. Worst of all the gameplay often becomes monotonous and boring. After all The Path should entertain player but is quite opposite. Moja ocena: 2/6 My rating: 2/6

The Path doskonale oddaje aurę strachu i niesamowitości znaną z bajki o Czerwonym kapturki, niestety nie oferuje nic ponad to. Jest to gra, która ciekawiej wygląda na screenach i w opisach niż przy faktycznej zabawie z kontrolerem w ręku. Dla mnie była to ciekawostka na pół rozgrywki, nie mogę tej gry polecić chyba że za jakąś drobną kwotę.

RECENZJA AKTUALIZOWANA 24/07/2018 Grafika oraz muzyka współgrają ze sobą, pozwalając graczowi wczuć się w klimat gry, każde otoczenie idealnie opisuje postać które ją reprezentuje, przemyślenia dziewczyn różnią się od siebie, ukazując ich różnorodne charaktery. Gra urzekła mnie również możliwością interpretowania historii na swój własny sposób. UWAGA! Poniżej znajduje się moja interpretacja wydarzeń z gry. Jeśli nie chcesz natknąć się na spoilery, najpierw zagraj w grę a później wróć do mojej recenzji. Dziękuję. :) Jest tylko jedna zasada, jeden cel. Jednak jeśli się ich trzymać, okazuje się że otrzymaliśmy "złe zakończenie". Dlatego trzeba tą zasadę złamać. Zboczyć ze ścieżki, przemierzając ciemny las otaczający domek Babci oraz spotkać swojego Wilka. "Wilki" to metafora przeżyć które miały wpływ na życie dziewczyn, które zmieniły ich nastawienie do życia oraz ich światopogląd, są one niespełnioneymi marzeniami z którymi muszą się zmagać każdego dnia. . Robin, będąc niewinną 9-latką i najmłodszą z sióstr, nie rozumie pojęcia śmierci ani niebezpieczeństwa. Nie czuje strachu przed nieznanym, wręcz brnie w jego stronę nie zważając na konsekwencje. Widać to na przykładzie gdy wskakuje na plecy napotkanego wilkołaka, myśląc że jest on dużym psem. . Rose jest dość dojrzała jak na swój wiek. We wszystkim widzi piękno i chce to piękno chronić. Wydaje się jednak, jakby zapomniała że wciąż jest małą, delikatną dziewczynką i też potrzebuje ochrony. . Ginger jest energiczną i trochę lekkomyślną 13-latką. Nie chce dorosnąć, nadal chciałaby się wspinać po drzewach, jednak jej ciało się zmienia, wbrew jej własnej woli. Musi się jednak z tym pogodzić, lecz nie przychodzi jej to z taką łatwością jak jej pozostałym siostrom i buntuje się. . Ruby już zdążyła się przekonać jak okrutny potrafi być ten świat. Po utraceniu sprawności w lewej nodze, jej przyjaciele ją porzucili, popadła w depresję i różnego rodzaju nałogi, chcąc zapomnieć o bólu i czerpiąc przyjemność z cudzego cierpienia. . Carmen, pewna siebie 17-latka która zdaje sobie sprawę ze swojego wdzięku i wykorzystuje go by zwracać uwagę ludzi z otoczenia, niczym femme fatale. Jednak tak na prawdę marzy o silnych ramionach które będą ją otaczać... W swojej pogoni za idealnym mężczyzną jest w stanie zrobić wszystko, nie zważając na późniejsze konsekwencje. . Scarlet, jako najstarsza z sióstr została obarczona odpowiedzialnością za swoje młodsze siostry przez musiała odpuścić sobie swoje marzenia o muzyce. Wbrew swojej eleganckiej i poważnej postawie, dziewczyna czuje się bardzo samotna, jednak nie daje tego po sobie poznać. Nie chce zamartwiać innych swoimi problemami.

Tą grę można określić jako swego rodzaju horror, to jest taka bardziej psyhodella. Inspirowany Historią czerwonego kapturka. Producenci postarali się o wydobycie z tej niewinnej bajki całego jej okrucieństwa i przedstawili ją jako niezwykle mroczną, a nawet brutalną opowieść, niekoniecznie przeznaczoną dla dzieci. Jesteśmy w pokoju i wybieramy jedną z sześciu dziewczynek, a potem zaczyna się nasza przygoda w lesie. A potem nabiera innego charakteru, jak tylko wejdziemy do lasu, panuje w nim nieustanny mrok, łatwo jest się w nim zgubić, stracić orientację a co najważniejsze zatracić się w nim. I pewne rzeczy będziemy mogli zrobić tylko jedną z nich, bo dziewczynki różnią się tylko dwoma rzeczami, cechą charakteru i wiekiem. W koszyczku mamy miejsce na przedmioty które będziemy musieli znaleźć w tym całym lesie, i jeszcze będziemy musieli zbierać kwiatki po drodze a jest ich aż 144 więc sporo zbierania jest, mnie się udało zebrać je wszystkie. Oprócz tego będziemy musieli jeszcze zwiedzić pewne miejsca. A na samym końcu, spotkać wilka i się zatracić i nasza dziewczynka umrze. I na tym polega gra na uśmiercaniu dziewczynek. Pokazuje nam się mapa ale tylko przez chwile a potem znika. Widzimy dziewczynkę w białej koszuli która pokazuje nam miejsca naszej interakcji. A jak będziemy stać w miejscu to po chwili dziewczynka w białej koszuli nas znajdzie, i weźmie nas za rękę i wyprowadzi z lasu i za prowadzi na startową ścieżkę. Dziewczynka w bieli jest takim naszym Aniołem stróżem, bo jest takim duchem który odciąga nas od złego i przywraca na ścieżkę, więc też można przyjąć, że w tym lesie spotkało ją coś złego i teraz jest martwa. A nasze postacie próbuje chronić, albo się z nimi bawić ponieważ jest samotna. Jak uśmiercimy wszystkie sześć dziewczynek, to czeka nas, jeszcze Epilog do ukończenia, i wcielimy się w dziewczynkę w białej koszuli i to będzie polegało na tym że będziemy zwiedzać miejsca gdzie ginęły dziewczynki, a potem będziemy szli do domku babci i koniec gry. A potem widzimy w pokoju dziewczynkę w białej koszuli która ma plamę czerwoną od krwi, i nasze dziewczynki które uśmierciliśmy wchodzą do pokoju po kolei i można zaczynać od nowa. Gra jest fajna, ma fajny klimat, gra posiada wsparcie dla rozdzielczości 4K, gra nie posiada polskich napisów a szkoda, grało mi się dobrze, fajnie i miło spędzałem czas grając w nią, grę ukończyłem na 99% nie udało mi się tylko jednego przedmiotu zdobyć, grę polecam.

This is for sure a game that has changed my life completely. It is really hard to describe how The Path's aesthetics drill their way into your mind and leave you questioning your own existence. It's definitely not an action game, in fact it takes hours of holding the same key and being lost in the same depressing location. The characters, however, and the diversity in their stories make the game truly a masterpiece. The game is pure art, it is not made for enjoying the gameplay itself. It was made to play with your own identity and conscience. Can be a really mindblowing experience, if you like painfully artsy aesthetics of course.

The Path jest nietypową grą. W zasadzie określiłbym ją bardziej jako interaktywny film. Wcielamy się w rolę jednej z 6 dziewczyn, aby przemierzać las w poszukiwaniu odpowiedzi na to, co wydarzyło się w życiu wybranej przez nas protagonistki i choć naszym celem jest podążanie wzdłuż ścieżki, aby dotrzeć do domku babci to prawda ukryta jest głęboko w lesie i to tam tak naprawdę trzeba się udać. Gra nie daje nam jasnych odpowiedzi i tak naprawdę samemu trzeba domyślać się lub raczej samodzielnie interpretować otrzymane wskazówki bowiem te są bardzo niejasne. Powstrzymam się od szerszego opisu historii protagonistek, aby nie zepsuć nikomu ewentualnej rozrywki związanej z tym tytułem, trzeba jednak przyznać, że każda z historii jest ciekawa i na tyle niejasna, że możemy ją zinterpretować na kilka sposobów. Po przejściu gry (każda z postaci posiada 2 zakończenia) lądujemy w domku babci niezależnie od tego, czy poszliśmy tam od razu, czy też zdecydowaliśmy się udać w głąb lasu. Oba zakończenia zawsze drastycznie się od siebie różnią a przedmioty, które napotkaliśmy w lesie i odbyliśmy z nimi interakcje, także wpływają na kształt zakończenia, co sprawia, że możemy przechodzić grę kilkukrotnie, aby zobaczyć możliwie jak najpełniejszy obraz historii każdej z postaci. The Path jest grą bardzo psychodeliczną z wieloma elementami delikatnego horroru. Muzyka nadaje grze magicznego klimatu i jest jak najbardziej na plus. Graficznie The Path nie jest może rewelacyjne, jednak w mojej opinii grafika jest w zupełności wystarczająco dobra, aby cieszyć oko. Całość osadzona jest w klimacie zmodyfikowanej baśni o Czerwonym Kapturku. W mojej opinii The Path jest produkcją wartą uwagi i choć dosyć krótką to dającą satysfakcjonujące przeżycia. Polecam ten tytuł wszystkim miłośnikom gier przygodowych, ponieważ jest to dobrze wykonana i przemyślana produkcja reprezentująca w zasadzie niespotykane nigdzie indziej podejście do tematu gier przygodowych. Zapraszam także do zapoznania się z moją recenzją owej gry w formie wideo: https://youtu.be/wo799gGSsck

Pewnie ktoś się spyta . Ej czy ta gra w 2021/2022 dalej jest grywalna i w ogóle opłaca się w to zagrać Odpowiedź brzmi tak . Mimo iż gra stara dalej zalicza się do jednych z fajniejszych i przerażających psychologicznych horrorków . Czemu ? Odbieraniem obrazków , reakcji postaci oraz historii postaci gra która podaję ukrytą fabułe ręki wystarczy zboczyć z ścieżki i grać . Szczerze gry tego typu teraz zdobywają największą popularność za fabule i historie ukrytą gdzie gracze interpretują na różne sposoby . Gdyby powstał remaster aka remake a nawet odświeżenie tej gry kupowałbym na ślepo . Ale niektórzy wolą oceny i bugi więc Muzyka - 6/10 Grafika - 9/10 (oceniam w czasach 2009) Sterowanie - toporne i są problemy ale do przeżycia to nie jest gothic Postacie - 10/10 (każda z postaci reprezentuje swoje ja i niektóre są ze sobą powiązane ) Bugi - Oj kurcze są jak zostałem zaprowadzony nad rzekę i wrzucony zbugowany przez białą dziewczynkę . Długość gry ? - Bez zbierania wszystkiego ?? 2 g Przejście gry na 100 % - Dałbym sobie około 7 do 10 godz by wszystko zebrać Ogólna ocena moja 9/10 I oczywiście istnieje możliwość pobrania aktualizacji ewentualne zamówienie oryginalnej płyty ja zrobiłem to i to :)

Haunting but beautiful experience; however it isn't for everyone as it is pretty artsy and surreal. Do not buy this game expecting a high tension gameplay as it is a mere walking sim. Still, I recommend the game for those who enjoyed the orginal Red Riding Hood tale and/or like the themes explored in the game.

Grę można opisać jako dziwną (w pozytywnym tego słowa znaczeniu), melancholijną, sentymentalną i metaforyczną. Podnosząc różne przedmioty każda z postaci myśli o nich co innego i czasem trzeba się zastanowić nad znaczeniem danych słów. Klimat gry i soundrack jest przecudowny. Wizualnie również jest ciekawie. Niektórym gra może wydać się nudna bo jest dużo chodzenia, ale różne ciekawe miejsca i eksploracja to coś co akurat przypadło mi do gustu. Nie jest to gra z akcją, a taka która powoli opowiada jakąś historię i gdy dotrzemy do domku zbaczając ze ścieżki również u każdej innej dziewczyny pojawia się coś innego i można to różnie interpretować, podchodzi to trochę pod psychodeliczność. Bardzo podoba mi się, że gra jest baśniowa, ale tak nietypowo magicznie - mrocznie.