Recenzje The Whispered World Special Edition

W The Whispered World wcielamy się w Sadwicka, klauna z wisielczym poczuciem humoru. Podróżuje on ze swym bratem i dziadkiem by udzielać występów w pokazach cyrkowych. Sadwicka dręczą sny o końcu świata. By dowiedzieć się czegoś więcej o swych niepokojących wizjach rusza w poszukiwaniu kogoś kto mu je wyjaśni. W przygodzie towarzyszy mu słodka gąsienica imieniem Spot potrafiąca przybierać różne kształty np. wielkiej kuli czy formy płaskiej niczym kartka papieru, których uczy się w trakcie podróży co dość często przydaje się w zagadkach. Atmosfera gry jest dość smętna, ale pasuje do opowiadanej historii i jesiennego klimatu. Zresztą moje ulubione przygodówki to te z mroczniejszą, bardziej posępną atmosferą. Te komediowe kojarzą mi się z absurdalnymi zagadkami za którymi nie przepadam w point&clickach. Dobry początek przygodówki to taki, który potrafi zaintrygować opowiadaną historią, a jednocześnie nie posiada miejsc z których nie wiadomo jak ruszyć do przodu. The Whispered World niestety nie ma zbyt dobrego wstępu. Z tego powodu odbijałem się kilkukrotnie od gry po pierwszych 30 minutach. Przez kilka lat produkcja Deadlic była moim wyrzutem sumienia, bo co jesień planowałem sobie jej ukończenie i co jesień odbijałem się po kilkudziesięciu minutach. Ostatecznie przez początek przedarłem się przy pomocy solucji, bo nie chciało mi się klikać wszystkiego na wszystkim. Lubię point'n'clicki, które posiadają intuicyjne, logiczne zagadki takie jak The Black Mirror, Secret Files: Tunguska, Still Life czy seria Art of Murder. Produkcji Daedalic bliżej raczej do starszych przygodówek z absurdalnymi zagadkami. Choć generalnie moje rozumowanie podążało we właściwym kierunku to prawie zawsze trzeba było zrobić jeszcze jakąś absurdalną czynność której nie potrafiłem się domyślić. Na przykład zanurzyć wilgotny sznur w zupie żeby powstał lont. Nawet gdybym ukończył grę bez zaglądania do solucji to nie czułbym satysfakcji, gdyż oznaczałoby, że musiałbym używać wszystkiego na wszystkim. O tyle dobrze, iż jest możliwość podświetlania interaktywnych obiektów. Szkoda, że kursor nie podświetla się np. na czerwony kolor kiedy możemy połączyć oba przedmioty albo wejść w interakcję przedmiotem z ekwipunku z innym obiektem obecnym w lokacji. Ułatwiłoby to grę, bo nie trzeba by tyle klikać i za każdym razem słuchać komentarzy Sadwicka, wówczas wystarczyłoby tylko najechać na nie kursorem. No i obiekty, których już nie użyjemy powinny się stawać elementami otoczenia. Zawęziłoby to ilość możliwych kombinacji i wreszcie naprowadziło gracza na właściwe rozwiązanie. Wciąż The Book of Unwritten Tales pozostaje najlepszą i najbardziej przyjazną przygodówką pod tym względem. Przy produkcji Daedalic trzymała mnie chęć poznania historii Sadwicka oraz oprawa audiowizualna. Ta jest śliczna, ręcznie rysowane tła i bohaterowie przypominają stare filmy animowane. Zauważyłem, że pozostałe postaci nie są już tak ładnie narysowane jak Sadwick, jego brat, dziadek oraz Spot. A już taka krowa wygląda totalnie dziwacznie, jakby rysowało ją 3-letnie dziecko. Szkoda też, że filmiki które oglądamy co jakiś czas posiadają dużo prostszą kreskę. Muzyka jest przyjemna i podkreśla atmosferę panującą w poszczególnych lokacjach. Co ciekawe grałem z niemieckim dubbingiem, bo taki mi się ustawił automatycznie i uznałem, że całkiem dobrze pasuje do tego tytułu. Często można spotkać opinie, że Sadwicka nie da się lubić. Mnie jakoś nie drażnił i w sumie polubiłem jego ponure poczucie humoru. Może to zasługa niemieckiego dubbingu w którym główny bohater nie jest taki wkurzający jak z angielskim głosem? The Whispered World choć zachęca formą to jednak nie jest przygodówką dla każdego. Pewnie dobrze się przy niej będą bawić gracze wychowani na point and clickach z lat 90. Ci przyzwyczajeni do większego trzymania się realizmu pewnie regularnie będą zmuszeni by zajrzeć do solucji i dowiedzieć się, że by odzyskać oliwę którą wypiła krowa trzeba ją wydoić. Niestety, The Whispered World bliżej pod tym względem do innej gry Daedalic - The Night of the Rabbit po którym też oczekiwałem lekkiej przygodówki, a dostałem masę absurdalnych pomysłów. W przeciwieństwie jednak do wspomnianego tytułu The Whispered World nie męczy i warto poznać historię Sadwicka, chociażby dla samego zakończenia. Podobno Silence, kontynuacja The Whispered World jest już dużo przystępniejsze i przyjemniejsze w odbiorze. Za jakiś czas się o tym przekonam.