Recenzje Amnesia: A Machine for Pigs

Po przejściu Amnesia The Dark Descent, nie da się ocenić Amnesia: A Machine for Pigs bez porównania. Przede wszystkim, A Machine for Pigs nie jest horrorem tylko symulatorem chodzenia z elementami horroru, nie przestraszyłam się ani razu, ani razu nawet nie krzyknęłam... cóż może nie boję się świń...? W końcu tyle ich dookoła... To zwyczajny spacer po bogatej i pełnej przepychu rezydencji Oswalda Mandusa, który wybudził się po ciężkiej chorobie, nabytej w podróży po Meksyku... Ze znalezionych notatek dowiadujemy się, że zabił... swoje dzieci/poświęcił w jakiejś świątyni w Meksyku. Po powrocie do domu postawił artefakt na kominku a roztrzaskane małe czaszki zakopał w ogrodzie pod rododendronami. Odkrycie tej świątyni odcisnęło się na jego umyśle totalnym obłędem. Chciał wyzwolić świat ze wszechogarniającego zła, wszystkich ludzi nazywał świniami ale przy tym, to właśnie ze świń chciał stworzyć istoty doskonałe... Gdy w końcu wybudził się z ciężkiej choroby okazało się, że ogarnęła go częściowa amnezja i odkrywał powoli to co stworzył i czym się stał. Początek gry wita nas odpowiedzią na to pytanie: "Ten, kto staje się potworem, zrzuca z siebie ciężar bycia człowiekiem". Amnesia: A Machine for Pigs została stworzona przez zupełnie inną ekipę, tj. Chinese Room i to jest mocno odczuwalne. Twórcy gry zawarli w niej przekaz, przekaz bardzo frustrujący wręcz destrukcyjny i to im się udało, mogę to zapisać jako zaletę gry. Rozgrywka jest uproszczona do zwykłego zwiedzania i odkrywania fabuły w znalezionych zapiskach. Nie ma napięcia związanego z koniecznością znajdowania źródeł światła, leczenia umysłu z obłędu i strachu za pomocą laudanum, zagadki są na poziomie przedszkolnym i pozbawione konieczności craftingu, nie ma ekwipunku. Przez większość rozgrywki nie musimy obawiać się potworów, którymi jak łatwo się domyśleć, będą zmutowane świnie i właściwie sama myśl o nich i oczekiwanie na spotkanie z nimi ma nas nakręcać. Irytujące jest sztuczne wydłużanie rozgrywki przez błądzenie w niektórych korytarzach i lokacjach dla przyciśnięcia jakiegoś przycisku. Ogólnie interakcji z otoczeniem jest bardzo mało ale jak już się pojawia, to otwieramy wszystkie szafki i szuflady choć znajdujemy tylko czasami zapiski fabuły. Udźwiękowienie to przede wszystkim huk, potworne, nieustanne huczenie "maszyny dla świń" a elementy muzyki, która od czasu do czasu pojawia się, wcale nie potęguje napięcia, strachu, przerażenia, odrętwienia. Kiedy wyłączałam grę, a to huczenie ustało, czułam po prostu ulgę i kojącą ciszę. Klimat gry minimalnie nawiązuje do swojej poprzedniczki ale jest to stosunek 1/10. Najsilniejszy atutem tej gry jest opowiadana historia, będąca narzędziem do przekazu twórców i za to dam tej grze ocenę 4/10 a nie 1/10.