Recenzje Children of Silentown

:)

dowalona giera

Niewiele gier jest w stanie stworzyć taki klimat, że po prostu chce się zamknąć oczy i podumać sobie do muzyki. Warto odpalić tą grę dla tego uczucia. Fabuła nie jest jakoś mega skomplikowana, ale z pewnością z przyjemnością się za nią podąża. Gameplayowo jest to typowy point and click, ze sporą ilością niezbyt wymagających zagadek. Minigierki bywają irytujące, ale właśnie dla samej atmosfery warto przez to przebrnąć. Gra nie jest zbyt straszna, jest tylko parę mroczniejszych momentów, więc fani horrorów mogą być lekko zawiedzeni, lecz na szczęście, nie jest to duży problem, gdyż ma po prostu duszę. Polecam bardzo.

Od razu kupiłam po premierę, bo ta gierka podobała mi się jak zobaczyłam przed kilka miesięcy premiery, chyba. I nie tylko też próbowałam się grać Children of Silentown: Prologue, już zakochałam się... Potem długo nie wytrzymałam się na premierę XD Ta gra naprawdę cudowna, przepiękna i też grafika. Myślałam będzie dużo straszna, okazało mi się nie jest zbyt straszna, jest tylko parę mroczniejszych momentów. Gorąco polecam bardzo. Więc chcę więcej inny gierki od Luna2 Studio, chyba to tej producent (???) ...czekam, jeżeli będą robić więcej <3 Proszę nie przeczytaj, który jeszcze nie gracie, bo tylko malutkie spoilery!!!! (temat o zakończenie) I I V Po zakupie, od razu grałam się i nawet też kilka razy powtarzałam się pograć, bo ma 4 różne zakończenie... Dlatego sama musiałam się zobaczyć wszystkie zakończenie. Wszystkie są ciekawi. No, spodobał mi się zakończenie to: 1. Song of the World ---> Jest najlepsze zakończenie i pięknie. A resztę które po kolei miejsce: 2. Children’s Song 3. Mom’s Song 4. Song of the Forest

Just finished one of the endings in the game! Gameplay - is amazing and right on you get hooked on the mystery of the Town and its locals. There are various logic puzzles, that make you really think if you haven't been used to such for some time - good to practice sometimes those little gray cells. No bugs, sometimes feeling frustrated when looking for something - but the reward from solving the puzzle or seeing how the story develops is surely rewarding. When it comes to the story itself - it's just like with 'The Little Prince' from Saint Exupery. Some people will get it, some won't due to the simplicity and depth that it presents. I just finished only one of a few possible endings, so I can't wait to see the different punch lines that will come with the choices and define the understanding of the whole story. The game has a very nice artistic touch - kinda reminds me of Tim Burton's work, but also something from Don't Starve. Music is very tranquil and melodic with soft tones, which allows getting into the mood of the charming Silentown. Summing up - perfect game if you are looking for something to relax, but also train your grey cells (puzzles aren't as easy as it seems!), great artistic touch (I love how it goes with acrylic painting style), and a story that hooks you from the beginning. Little minus here - as I feel a little shortage of the history behind the local people in the town and interaction between them - but I get this is all from the point of view of a 12-year-old Lucy.

[quote][i]Zapraszam na moją stronę [url=http://store.steampowered.com/curator/27231431/]kuratora Steam[/url]. Na pewno znajdziesz tam coś dla siebie.[/i][/quote] [h1][i]Children of Silentown[/i] - potwory istnieją naprawdę[/h1] [b]Children of Silentown to wspólne dzieło włoskiego studia developerskiego Elf Games i zespołu kreatywnego Luna2 Studio. Gra miała się ukazać w sprzedaży pod koniec 2020 roku, lecz premiera odbyła się ponad dwa lata później - 11 stycznia 2023 roku. Produkcja jest reklamowana jako mroczna baśń inspirowana twórczością Tima Burtona, a koncept na nią zapoczątkowała ekipa z Luna2 Studio, przedstawiając studiu Elf Games nieopublikowany wówczas film animowany. Programista Piero Dotti wyznał, że momentalnie zakochali się w realizacji swoich kolegów i zaproponowali przełożenie tego pomysłu na grę.[/b] Zatem przenieśmy się na chwilę do Silentown, miejsca, w którym ludzie giną bez wieści. [h1]Przestrzegasz zasad?[/h1] Główną bohaterką Children of Silentown jest 12-letnia Lucy, do której trudno nie zapałać sympatią. Charakterna nastolatka uwielbia zabawy na powietrzu z rówieśnikami, a w domu jest uczynna i śpiewa, kiedy jej mama wygrywa na lirze delikatne melodie. Lucy ma też tatę i kota, który sypia w szufladach zamiast na swoim posłaniu. Tej małej rodzinie życie upływa w miarę spokojnie, lecz zamieszkiwane przez nich miasteczko jest dziwne, co najmniej dziwne. [i]W małej wioseczce otoczonej lasem...[/i] Co jakiś czas w pobliskim lesie ktoś znika bez wieści, a [b]plakaty informujące o zaginięciach z zasady nie mają spowodować, że osoby te zaczną być poszukiwane.[/b] Nie, z jakiegoś powodu zaginionych nikt nie szuka, czemu Lucy zaczyna się dziwić, a następnie sprzeciwiać. Dziewczynę dręczą również kuriozalne zakazy, jak na przykład ten dotyczący śpiewania albo tego, żeby po zmroku bezwzględnie nie opuszczać domu, nawet jeśli chodzi o krótką wizytę u sąsiada. Ten wewnętrzny konflikt pogłębia się, gdy pewnego wieczoru znika jej ukochana mama. Lucy przeprowadza małe śledztwo pośród mieszkańców Silentown i okazuje się, że wszyscy są zgodni w jednym: [b]potwory istnieją w rzeczywistości i to one porywają ludzi.[/b] Lucy jest w stanie w to uwierzyć, bo widzi, słyszy i śni niezwykle dziwne, niepokojące rzeczy. Wkrótce los zaprowadza ją w głąb lasu, gdzie odkrywa skomplikowaną prawdę. Fabuła Children of Silentown wciąga i wzmaga apetyt na wszystko, co straszne oraz tajemnicze. Historia jest piękna, jest też w stanie zaintrygować i utrzymać zainteresowanie odbiorcy, jednocześnie jest ona łatwiejsza w odbiorze niż, przykładowo, Fran Bow bądź Little Nightmares. [h1]Nieskomplikowane i skomplikowane puzzle[/h1] Children of Silentown to gra z gatunku wskaż i kliknij. Zawiera parę ciekawych mechanik, o jakich warto zamieścić kilka zdań. Muzycznie uzdolniona Lucy może zbierać nutki (głównie poprzez dialogi z postaciami pobocznymi), które składają się następnie w całe - krótkie - utwory. [b]Wyśpiewanie pierwszej melodii pozwala odbiorcy na odczytanie myśli drugoplanowych bohaterów[/b] (drobiazgi, które sprawiają im radość, obawy, wspomnienia), jednak czasem te myśli są "postrzępione" i trzeba je "naprawić", przeprowadzając nici przez guziki w odpowiedniej kolejności i tym samym rozwiązując puzzle. Istnieją jeszcze dwie inne melodie i dwa odpowiadające im rodzaje puzzli. Jedne z nich polegają na nakładaniu na planszę kół zębatych i obracaniu kafelków w taki sposób, żeby doprowadzić światło do właściwych punktów. Może brzmi to nieźle, ale rozwiązywanie akurat tych łamigłówek to mordęga w porównaniu do sympatycznych guzików. Jak to bywa w większości gier wskaż i kliknij, Lucy może zbadać i podnieść różne obiekty, a następnie połączyć je w ekwipunku. Większość gadżetów służy jednorazowemu użytkowi, po czym samoistnie znikają one z plecaczka. [b]Elementy otoczenia, z którymi można wejść w interakcję, niestety nie są podświetlone, co (nazbyt) często utrudnia grę.[/b] Z późniejszym ich wykorzystaniem też bywa różnie i bez poradnika niekiedy trudno się połapać, do czego użyć danego przedmiotu. [b]Szkoda, że twórcy nie pokusili się o dodanie jakiegokolwiek systemu podpowiedzi,[/b] który wyeliminowałby potrzebę szukania wskazówek w sieci. Nie wiem, czy też tak macie, ale ja naprawdę nie cierpię minimalizować okna z grą albo włączać nakładki Steam, żeby wczytywać się w instrukcje. W trzecim rozdziale utknęłam na poważnie, bo nie zauważyłam obiektu, który widać było przez półprzezroczysty dach (a półprzezroczysty stawał się w momencie przejścia obok niego). Natomiast bardzo podobały mi się harce w gronie dziecięcych postaci, między innymi "wyścigi" małych zwierząt i zabawa w chowanego. Interakcje z dziećmi nie tylko urozmaicają rozgrywkę, ale i są istotne dla fabuły, gdyż pokazują, że małoletni bohaterowie widzą, słyszą i rozumieją więcej niż dorośli. [h1]Fantastyczny styl wizualny[/h1] Children of Silentown wygląda prześlicznie i w moim uznaniu jest to jedna z ładniejszych gier, które wyszły w tym roku. Bez trudu wyobrażam sobie tę opowieść w formie książki dla młodszych odbiorców. [b]Ładnie wykorzystano tutaj kolorystykę do rozróżnienia lokalizacji bezpiecznych od tych niebezpiecznych, a sny, zdecydowanie mroczniejsze niż reszta gry, są ciemne i czarno-białe.[/b] W produkcji można dostrzec inspiracje, o jakich napomknęli twórcy, czyli wspomnianą wyżej Fran Bow i filmem animowanym "Koralina" z 2009 roku (swoją drogą jest to rewelacyjna animacja). Prace nad grafiką ciekawie opisano na blogu Elf Games we [url=https://elfgames.com/2020/07/26/devlog-2-backgrounds-creation/]wpisie[/url] z 26 lipca 2020 roku. [i] Children of Silentown to pełna grozy gra przesiąknięta tajemnicą. Wioska musiała zostać wyjęta spoza ram czasowych, żeby mniej wpisywać się w realistyczny obraz, a bardziej w starą fotografię w sepii wykonaną kiedyś w przeszłości. Rzadko ujrzycie na mapach jasne i żywe kolory: wszystkie zostały wypłukane i ukazane w swoich najbledszych odcieniach.[/i] Jeżeli przepadacie za mrocznymi klimatami wpisanymi w te nieco bardziej bajkowe i lubicie sobie połamać głowę przy łamigłówkach, Children of Silentown na pewno przypadnie wam do gustu. Jednak warto mieć na uwadze, że poradnik rzeczywiście może okazać się niezbędny w niektórych momentach (jeśli zjedliście zęby na przygodówkach point and click z dawnych lat i poradzicie sobie bez, to kłaniam się w pas). Porada ode mnie jest taka, aby klikać wszędzie, gdzie się da.