Afterparty İncelemeler

[h3]cehennem güzellemesi[/h3] [b]not: yer yer spoiler içerir.[/b] Oyunla ilgili beğendiğim iki şey oldu, sahip olduğu atmosfer ve karakter seslendirmeleri. Genelde bir oyuna olumsuz oy vermeden evvel [i]gerçekten oynamaya değmez mi[/i] diye kırk kere düşünürüm, değeceğine yönelik beni ikna edebilecek tutarlı bir dengesi bulunmadığını fark ettim kafamda bittiğinde. Özellikle finalinden sonra... En yakın arkadaşınızla, tam da sıkıcılar sıkıcısı mezuniyet partinizden çıktığınız gece ölüverdiniz ve ilginç bir şekilde her koyun kendi bacağından asılmadı, size de yan yana koltuklardan cehenneme iki bilet kesiliverdi. İşte oyunda Lola ve Milo olarak tam da bu kısımdan sonrasını oynuyoruz. Bize sadece 'nasıl öldük' sorusunun cevabını veriyorlar. İyi de kardeşim cehenneme niye geldim ben? E onu söyleyemiyoruz maalesef ama oyun boyunca birileri karşımıza çıkıp 'bir yanlışlık oldu, ben masumum' demeye kalkacağımız her seferinde alttan alttan 'aynen, seni de bilmiyoruz sanki,' imalarında bulunmayı kesmeyecek tabi.. Sıkıcı mezuniyet partimizden bahsetmişken, cehenneme bir giriveriyoruz ki ne görelim, esas parti burada dönüyormuş aslında. Bir anda ekonomi sınıfından VIP'ye geçtik mi.. Bir iki kişiyle tanışıyoruz, bize 'kardeşim cehennemden çıkabilmenin tek yolu şeytanın gönlünü hoş etmen, o da şu şekilde oluyor, ama seni uyarayım bunu taa ebesinin yedi ceddinden beri yapabilen çıkmadı' diye gözümüzü korkutup bizi şeytanın ayağına yolluyorlar. Şeytan da bizim askerlik arkadaşımız gibi hiçbir ağırlığı olmayan, mental bunalımda bir ergen olarak kurgulandığı için saygı maygı duymuyoruz tabi, bi ensesine şaplak atmadığımız kalıyor deyim yerindeyse. Neyse efendim, bu başını kalabalık edenlerden kurtulmak için 'hadi şimdi siz şunları bi halledin, sonra bakarız sizin meseleye' diyip savıyor bizi başından. Buradan sonra oyunun zaman alan kısımları başlıyor. Bir amacımız var, bunun için de birileriyle muhatap olmak zorundayız ama bunlarla aramızda geçen diyaloglar senaryoya etkisi bağlamında o kadar etkisiz ve sığ ki, zaten bir derinliğe oturtulmamış kurguda ki herkes adeta boş konuşmasının yanında çok konuşmasıyla da kafa açıyor. Seçimlerimizle yön vermemiz isteniyormuş gibi önemli görünen olayların hiçbir ciddiyeti yok, yani bir karar alırken gerilmiyorsunuz bile. Öte yandan oyunda amacımız cehennemden kaçmak aslında ama cehennem tasviri adına görebileceğimiz her şey o kadar sinek ısırığı gibi kalıyor ki, bir süre sonra durum [i]arkadaş cehennem falan diyince bi korktuk ama aslında fena bi yer değilmiş ya[/i] gibi bir şeye evriliyor. Yani işin özü cehennemde fink atıp duruyoruz; içiyoruz, oyun oynuyoruz, dert dinliyoruz, yalandan bir iki yüzeysel şeyle uğraşıp yolumuza bakıyoruz. Bütüün bunlar niye gözüme battı kısmına gelecek olursak, belli ki bu ciddiyetle değil hafif mizahi bir yapıyla karşımıza çıkarılmak istenmiş bir senaryo, bütün absürtlükleri de kabul edebilirdim fakat kendine has bir tutarlılıkla, hakkıyla yapılmış olsaydı. Bu haliyle hiçbir şeye benzetemedim. Mizah desen yok, diyaloglar da karakterler de derinlikten inanılmaz derecede yoksun ama bizde oluşturulmak istenen algı bunun tam tersi; büyük ve derin bir şeylerin içindeymişiz gibi herkes farklı şeylerden dert yanıyor ama bir tanesiyle bile adamakıllı bağ kurup empati yapamıyorsunuz. Sırf atmosferi için de bu kadar sığ bir senaryoya maruz kaldığım için üzgünüm ne yazık ki. Yine de denemek isteyenler için %90 oranında indirime giriyor, o zaman bir şans verebilirsiniz.