Recenzje Little Nightmares II

Gra przyjemna i klimatyczna, niektóre poziomy w grze potrafią dokopać, ale duża większość z nich jest przyjemna i robiłem je z ekscytacją. Gra jest jeszcze lepsza niż genialna 1 część serii z 2017 roku.

Takich gier nie tworzą ludzie o zdrowych zmysłach, klimat zamiata 10/10, muzyka jest obłędnie dobrze dobrana, grając w ciemno nie spojlerując sobie wcześniej pod koniec zbierałem szczene z podłogi do końca napisów końcowych które notabene łechtają nasze wyczulone zmysły wcześniej przytoczonymi obłędnymi utworami z gry, cieszę się że zasiadłem do tej serii i moim zdaniem druga odsłona w porównaniu z pierwszą która też była wybitna no to powala ją na kolana to co tu się dzieje jest chore w pozytywnym tego słowa znaczeniu no poprostu miodzio jeśli jesteś fanem takich gier polecam w chuuuu...

Gram na klawiaturze. Ilość błędów jest przytłaczająca. Aktualnie jestem na poziomie ze szpitalem i nie mogę przejść bossa, ponieważ ten baguje się w ścianach, w jednym miejscu oraz towarzysz gry zastawia mi przejście. Gra dla mnie jest nieintuicyjna. Pierwsze lepsze rozwiązania nie działają, ale te już bardziej skomplikowane - tak. Nie mogę jednocześnie trzymać przedmiotu i obracać kamery, ponieważ NIE MAM TRZECH RĄK. Etap z latarką też był irytujący, ponieważ postać automatycznie patrzała tam gdzie chce, a nie tam gdzie ja próbowałam ją nakierować. Raz towarzysz gry utknął w kiblu Shreka i trzeba było restartować poziom. W poziomie ze szkołą nauczycielka goniła mnie pod jednym stołem przez 3 minuty w pętli, przez błąd. Strąciła nawet słój który zatrzymał się w powietrzu. Gra oferuje jedynie artystyczną grafikę, sam gameplay jest platformówkowy - i według mnie nie wprowadza nic innowacyjnego. Elementy horroru też są raczej artystyczne niż przerażające. Nie przeszłam co prawda całej gry, więc moje odczucia wiążą się z gameplayem jedynie do poziomu ze szpitalem. Podsumowując - czy jakikolwiek developer przechodził tą grę na klawiaturze choć raz? A jeżeli nie to czemu opcja klawiatury jest dostępna? Nie polecam tej gry dla osób grających przy użyciu klawiatury, za kontrolery się nie wypowiem.

Świetna gra która daje dużo domyślenia i jest mega wciągająca. Jako horror nie należy do najstraszniejszych ale mimo to jej fabuła jest imponująca i wszystko się wyjaśnia na samym końcu. Genialna produkcja i czekam na część 3.

Bardzo fajny, mroczny i tajemniczy klimat, enigmatyczna historia pobudza wyobraźnię.

mega fajna gra, nie spodziewałem ze aż tak mi sie spodoba ponieważ kupiłem ją tylko dlatego że była na przecenie

POLECAM, MEGA KLIMAT. GRA SIĘ ROZKRĘCA PO OK. 1h i później jest coraz lepiej :-)

[b]Nie szukaj mnie.[/b] Nie próbuj zrozumieć. Zrozumienie niczego nie zmieni. Byłam z tobą. Byłam. Trzymałam cię za rękę, kiedy świat się rozpadał. Słuchałam, kiedy nie mówiłeś nic. Biegliśmy razem – przez potwory, przez ściany, przez ciszę. A potem… przyszedł moment. I ja [i]puściłam[/i]. [b]Little Nightmares II[/b] nie jest grą. To ostrze, które najpierw cię pogłaszcze… a potem wbije się cicho między żebra. Nie, nie dla szoku. Dla [i]prawdy[/i]. Ten świat nigdy nie miał nas ocalić. Nigdy nie był o nadziei. To świat, który zjada słabych i kłamie, że to przypadek. Świat, w którym dzieci muszą być potworami, żeby przetrwać. [b]Tak, gra wygląda pięknie.[/b] Mgła, dźwięk, światło, cień – wszystko jak z koszmaru śnionego przez artystę. Ale to tylko opakowanie. Pod spodem jest [b]ciemność[/b]. Taka, która zostaje z tobą długo po napisach. Taka, której nie możesz odinstalować. [b]Ocena?[/b] Czy można ocenić coś, co cię zmienia? [b]Ale jeśli muszę…[/b] ⭐⭐⭐⭐⭐⭐⭐⭐✰✰ (8.5/10) [i]Zostałam, bo wiedziałam, że się odwrócisz. Odwróciłam się, bo wiedziałam, że zostaniesz.[/i] — Six

Little Nightmares II to kolejna z części z mrocznym i klimatycznym światem, który zachwyca stylizowaną oprawą graficzną, gęstą atmosferą i niepokojącą narracją bez słów. Każdy poziom to wizualna uczta i emocjonalna podróż, która trzyma w napięciu aż do samego końca. Choć sterowanie bywa momentami toporne, całość to świetne doświadczenie dla fanów grozy i artystycznych gier.

Nie mogłem się powstrzymać od napisania takiej recenzji :D Gierka świetnie fabularnie pokazuje współczesne związki, gdzie jedna osoba stara się w związku o drugą, pomaga w wszelakich problemach, nie raz ratuje z opałów – by na koniec poczuć zdradę w momencie, w którym najbardziej potrzebujemy swojej drugiej połówki. Symbolicznie wpadamy w odchłań swoich problemów psychicznych, by narodzić się na nowo jako zło :) Wiem, że gierka nie o tym, ale można to też tak interpretować, myślę :)