Recenzje Firmament

++

Świetna gra. Pobudza szare komórki.

Gra sama w sobie jest naprawdę świetna, ale niestety musiałem dwa razy zaczynać grę na nowo z powodu fatalnych błędów silnika. Po prostu czarny ekran przy załadowaniu nowej mapy i wyskakujący błąd silnika gry. Na tą chwilę odpuszczam tą grę i czekam na łatki.

Super gra, piekna grafika, ciekawe zagadki. Firma już z przeszło 30-sto letnią tradycją której jestem fanem od pierwszego wydania Myst w 1993 r. Teraz czekam na zapowiedziany remster Riven

RECENZJA ZAWIERA LEKKIE SPOILERY Tu nie ma mięsa. Nie będę mówił że "jak na firme od twórców Mysta jest to słaba gra". To jest po prostu słaba gra. Nie mam serca dodatkowo ich pogrążać. Sam stan produkcji pozostawia wiele do życzenia. Dokładniej mówiąc nie ma puzzli, nie ma zagadek. Gra nie stanowi żadnego wyzwania gdyż nie jest to gra z zagadkami. Jest to trójwymiarowa plansza z elementami interaktywnymi. Wciskasz przycisk = dzieją się rzeczy, proste. Tutaj opowiem co właściwie powinniśmy rozumieć jako zagadke. Za zagadkę rozumiem mechanizm który posiada swóje zasady działania. To jest właśnie rdzeniem gry: poprzez obserwacje pracy mechanizmu rozpracowujemy zasadę jego działania i świadomie używamy do osiągniecia celu gry. No właśnie: świadomie. Firmament jest grą którą można przejść przez przypadek. Za świetny przykład może posłużyć tutaj zagadka elektryczna w regionie Juleston. Mechanizm ten nie posiada żadnych zabezpieczeń przed przypadkowym rozwiązaniem. Po prostu kręciłem losowymi platformami tak długo aż nie otrzymałem wyniku. Co nie trwało długo. Gra nie zmusiła mnie do przemyślenia swojego zachowania i poddania w wątpliwość mojego podejscia i myślenia. "O, w jakiś sposób ci się udało, no spoko idź dalej.". Jedyną sytuacją gdzie faktycznie zatrzymałem się by pomyśleć jest zagadka w szklarni. Tutaj czuć było że mamy wszystkie elementy dobrej gry puzzlowej. Cykl: obserwacja > myślenie > działanie. Jest to fragment gry który dał mi najwięcej satysfakcji. Większość "puzzli" to po prostu wykonanie prostych czynności operacyjnych nie stanowiących żadengo wyzwania. Ciekawym elementem gry jest Adjunkt. Przyrząd do obsługi urządzeń i zagadek. Odnosze wrażenie że twórcy nie zdają sobie sprawy z tego co właściwie trzymają w rękach (hehe). Jest to świetny pomysł na interakcje ze światem i daje sporo możliwości. Jednak jego potencjał obecnie nie jest w pełni wykorzystany. Gdy docieramy do miejsc gdzie jego funkcjonalności zaczynają pokazywać swoją lepszą strone gra się kończy. Szkoda bo z tak złożonym urządzeniem można liczyć na jakieś trudne mechanizmy do zabawy. Przez cały dość krótki niestety czas gry towarzyszyło mi uczucie bycia totalnie zbędnym w tym świecie. Ot, osoba do przekręcania przełączników. Coś co mógłby zrobić każdy. Może byłoby to łatwiej przegryźć gdyby fabuła była ciekawa. Niestety, tutaj również nie mam dobrych wiadomości. Fabularnie jest źle. Można się dość szybko domyślić o co właściwie chodzi, ale nawet sam koniec nie ma tak bardzo żadnego sensu, że oglądanie scenki zakończenia gry (i jej długość!!!) dodatkowo to pogarsza. Zakończenia do których Cyan nas przyzwyczaił tutaj nie zawitały. Podsumowanie: Jesteś fanbojem Cyanu? Tym razem chyba faktycznie będziesz musiał sięgnąć po cyjanek. Świat poszedł do przodu, gry logiczne też. Cyan się cofa. Jest to o tyle smutne że widać że były w tej grze próby stworzenia ciekawego produktu. Jednak totalnie się nie udało. Totalne powielanie problemów samorozwiązujących się zagadek z Obduction. Grafika momentami gorsza od wymienionego wyżej kolegi. Ładny trailer i podkolorowane screenshoty nie nadrobią braku gry w grze.