Recenzje Let`s not stay friends

Lovely, Silly, Sweet Nighty Night Story Daleko tej grze do wielkich produkcji, ale hej. Zrobiła ja jakaś grupka fanów Otome, a nie studio. Napisana jest bardzo sympatycznie, przyjemnie się czyta. Grafiki są prześliczne. Wielkie gratki dla twórców. Historyjki są krótkie, zwięzłe, akcja mocno przyspieszona i myślę że to dobrze. Czasami człowiek ma ochotę na coś tak słodkiego i niezbyt głębokiego, ale szybkiego i poprawiającego humor. Postacie, klasyczne. Odwieczny przyjaciel, Notoryczny podrywacz i Nerd mózgowiec, ale za każdą z nich kryje się malutka ciekawa historyjka wychodząca poza sztampę, aczkolwiek nie jakoś bardzo zaskakująca. Bohaterka... no taka sobie. Jest śliczna, ale jakoś nie ma w niej nic więcej. Ma wszystkie wady bohaterek Otome, żeby nie robić z niej Mary Sue i chyba trochę w tym przesadzili. Niezaradna, niezdarna, wiecznie myśląca o jedzeniu, mały biust, bałaganiara, nie jakoś szczególnie utalentowana... ciężko stwierdzić na co poza wyglądem tak na nią wszyscy lecą. Mimo wszystko jednak ma dzięki Bogu odrobinę charakteru i przynajmniej potrafi się odezwać, zamiast ciągle wstydzić i czerwienić na zmianę. Ogólnie to nawet się ja lubi. Najbardziej podobała mi się w ostatnij historii Endingi... no dużo. Nie wiem nawet ile dokładnie, chyba kilka na postać, ale jakoś ciężko mi je odkryć, poza jednym doibrym i jednym złym zakończeniem Bardzo dużo ślicznych ilustracji Podsumowująć. Przyjemna gra dla dziewczyn po dołującym ciężkim dniu, z niezbyt wymagającą skupienia i przeżywania fabułą. Ot kieliszek wina i Harlequin w dłoń. Na tej zasadzie. Ale odstresowuje i za to dziękuje twórcom.

Gra na pewno nie należy do górnolotnych produkcji. Muzyka z czasem zaczęła mnie irytować. Grafika jest zadziwiająco śliczna, ale to niestety nie wszystko. Osobiście, przez cały czas czułam się poza fabułą. Postacie były dla mnie za bardzo przerysowane. Dialogi nie są naturalne. Akcja toczy się w bardzo krótkim czasie, gdzie zostaje nam pokazany urywek z życia bohaterów. No i w tym momencie mają się w sobie zakochać, ale pytanie brzmi "skąd i dlaczego?". Do tej pory potrafię zrozumieć jedynie uczucie Frenza, ponieważ chłopak był z nami blisko od dawna. Mimo wszystko, odczuwam wrażenie, że protagonistka, Inske, bierze po prostu jakiegokolwiek chłopa, co jej w ręce wpadnie. W ciągu jednego dnia akcji, już osiągamy swój cel - chłopaka. Ostatecznie ma się wrażenie, że i tak ich miłość jest jednostronna, ponieważ Inske nigdy jakoś szczególnie nie okazywała zainteresowania do któregokolwiek z nich. Miały być tutaj chyba również elementy grozy, jednak wyszła z tego niezła komedia. Ewidentnie były one źle napisane. Zamiast wzruszając się, że mojej bohaterce "udało się przeżyć" to mi wtedy było zwyczajnie do śmiechu. WIelki plus dla twórców za dodatkowe materiały, jak np. krótkie komiksy. Tak samo możliwość różnych od siebie zakończeń (nawet tych dobrych). Mam w sumie mieszane odczucia co do tej gry, bo nie jest jakaś zła, ale za dobra również. Ewentualnie polecam kupić produkcję na promocji i się przekonać samemu. Czas ogrywania ścieżek i tak jest krótki.