Recenzje Little Kite

[quote][i]Zapraszam na moją stronę [url=http://store.steampowered.com/curator/27231431/]kuratora Steam[/url]. Na pewno znajdziesz tam coś dla siebie.[/i][/quote] [h1][i]Little Kite[/i] - mały latawiec, wielkie cierpienia[/h1] [b]Little Kite to niezależna gra przygodowa point-and-click, która ukazała się w sprzedaży we wrześniu 2017 roku. Niezwykle obrazowo porusza poważne i przytłaczająco smutne tematy. Poznana na samiuteńkim początku główna bohaterka wspomina szczęśliwą rodzinę, jaką tworzyła z pierwszym mężem. Niestety Mary przedwcześnie owdowiała i związała się z człowiekiem, który po jakimś czasie pokazał swoje prawdziwe oblicze. Wpadł w nałóg alkoholowy, zaprzestał dbania o żonę i pasierba, a także zaczął stosować wobec nich przemoc. Próg domu tej dysfunkcyjnej rodziny prędko przekroczyło ubóstwo. Syn Mary, Andrew, nie potrafiąc znieść widoku smutnej i zrezygnowanej matki, ucieka do świata fantazji, gdzie może zobaczyć się z ukochanym ojcem.[/b] Akcja Little Kite rozgrywa się w ciągu jednego wieczora. Wszystko zaczyna się od kanapki, o jaką prosi Andrew. Zbierając składniki i przyrządy kuchenne, Mary rozmyśla o przykrym czasie spędzonym z Oliverem, o małżeństwie z rozsądku oraz o tym, jak duże nadzieje pokładała w tym związku, sądząc, że wspólnie łatwiej będzie wychować dziecko i być może doczekać się kolejnego. W drugim akcie, jeśli tak to można nazwać, gracz przejmuje kontrolę nad Andrew. Chłopczyk udaje, że szafa jest portalem do innej rzeczywistości. [b]W wyobrażeniach podąża za tatą i latawcem - symbolem utraconego, pełnego radości dzieciństwa.[/b] Prawdopodobnie chłopiec nie ma za wiele wspomnień z biologicznym ojcem, ale tęsknota za nim jest podwójnie wielka przez złego ojczyma. Ostatnie sceny ponownie są poświęcone Mary. Kobieta szuka syna, który wyszedł z domu, nie informując jej o niczym. Zabrał latawiec i znikł. Bohaterka po raz kolejny musi narazić się na gniew partnera... Little Kite to gra krótka, ale do banalnie łatwych nie należy. Eksplorację upraszcza lupka umieszczona w lewym dolnym rogu ekranu. To przydatne narzędzie podświetla wszystkie obiekty, które można obejrzeć albo podnieść, co z kolei minimalizuje ryzyko pominięcia jakiegoś elementu bądź, co gorsza, bezmyślnego klikania. Zebrane przedmioty można łączyć w ekwipunku lub wykorzystywać do interakcji z tymi znajdującymi się w otoczeniu. Czasem trudno wpaść na pomysł, co do czego użyć, a podpowiedzi nie ma. [b]Wykonanie jednej czynności jest przeważnie poprzedzone kilkunastoma, kilkudziesięcioma innymi.[/b] Najwięcej przekombinowania w moim odczuciu było w ostatnim rozdziale, gdy Mary musiała przestawić wszystkie anteny na dachu, żeby zakłócić telewizję i odciągnąć swojego męża od telewizora. Poza tym, jeśli chodzi o zagadki, nie było źle. [b]Dla niektórych większym utrudnieniem może być brak manualnego zapisu stanu gry.[/b] Produkcja przykuwa uwagę ładnym, ale i zaskakująco pasującym do tej historii stylem graficznym. Miejsca ukazane w Little Kite są dość przygnębiające. Wydają się brudne, zaniedbane, wyprane z radości i zarazem z kolorów. Przerywniki - nie takie filmowe - ze szczegółowiej narysowanymi postaciami jeszcze dobitniej przekazują negatywne emocje i podkreślają tragedię bohaterów. Anate Studio, producent odpowiedzialny za powstanie Little Kite, to właściwie jedna osoba. Anatolii Koval samodzielnie tworzy cały design gier i zajmuje się ich programowaniem, jedynie muzyka nie jest jego autorstwa. Od początku swojej działalności, czyli od 2011 roku, Anatolii wydał kilka produkcji, w których przewijają się dramatyczne motywy dotyczące społeczeństwa. [b]Bieda, nałogi, przemoc.[/b] Ponadto gry łączy wspólne uniwersum - dość przygnębiające, trzeba przyznać, a raczej mające wiele wspólnego z rzeczywistością. Jednak, jak podkreśla autor, każdy tytuł stanowi odrębną historię.