Recenzje ACE COMBAT™ 7: SKIES UNKNOWN

ok

GRA ZAJEBISTA

samoloty lataja polecam

best game of planes

Fajna gra. polecam i tyle

Spoko samoloty som i fajnie sie szczelao. 8/10

Strasznie drewniane sterowanie, nawet nie umywa się do War Thundera. Pomyślałby kto, że taka długa seria będzie miała coś lepszego do zaoferowania. Nawet w wiekowego Tom Clancy's H.A.W.X. lepiej mi się grało.

[b]As nieznanych przestworzy[/b] ACE COMBAT 7: SKIES UNKNOWN to dosyć typowy przedstawiciel "samolotówek". Kampania fabularna prowadzi Nas, w z góry ułożonym schemacie, pozwalając usiąść za drążkiem sterowym jednego z wielu (20+) pięknie odwzorowanych (wizualnie!) odrzutowców. Przedstawia Nam mnóstwo zakątków wykreowanego świata, pogrążonego w konflikcie zbrojnym na dużą skalę. Futurystyczny klimacik działa na wyobraźnię. Ostatecznie jednak, mimo widocznych starań Twórców, rozgrywka jest bardzo monotonna a odczucia mniej niż oczekiwane. [b]O(d)prawa[/b] Gra jest ładna, to trzeba przyznać. Odwzorowanie wojennych maszyn latających jest bardzo zadowalające - zarówno z zewnątrz jak i z perspektywy kokpitu widać dopieszczenie. Do tego dochodzą efekty pogodowe. Zarówno ograniczenie widoczności przy wlatywaniu w chmury jak i pojawiające się oblodzenie, sprawiają bardzo dobre wrażenie. Sam teren, który zazwyczaj jest tylko tłem, również nie wyróżnia się negatywnie na obrazie całej rozgrywki a podczas chociażby etapu konwojowania, gdy ochraniany przez Nas pojazd jeździ po mieście, wszystkie miejskie elementy są adekwatne (no może rozstawienie niektórych wrogich pojazdów jest nieco niespodziewane, ale nie ma się co czepiać). Poza rozgrywką też jest bardzo ładnie dzięki czemu wszelkiego rodzaju wstawki ogląda się z chęcią. Tu jednak muszę przyznać, że bywają sceny bardzo nierówne (np. wklejony płaski pies obok trójwymiarowych plastikowych postaci na tle realistycznej fototapety przy szczegółowym modelu samolotu - no dobra nieco przejaskrawiam, ale tylko ociupinkę :P). Mimo wszystko całość jest naprawdę ładna a do tego całkiem nieźli aktorzy głosowi i ogólnie cała warstwa dźwiękowa brzmią zawodowo. Plan odprawy ma też swoją stałą, charakterystyczną, czytelną i właściwie dopasowaną do treści formę. [b]Hangar[/b] Mimo pięknych modeli, klasyfikacja samolotów nie może cieszyć. Każdy jest opisany wedle ustalonych parametrów i niestety uszeregowany w drzewku w sposób uznaniowy. Mimo że nie jestem fanatykiem lotnictwa, to takie uszeregowanie maszyn mnie odrzuca. Co gorsze, brakuje w grze zwykłego przyrównania parametrów, obecnie używanej maszyny do takiej, którą chcielibyśmy odblokować. Gdyby chociaż wartości tych parametrów dać w formie procentowego wypełnienia paska, to by wystarczyło, no ale nie, jest pasek i radź sobie - słabo! Do tego w opcjach mamy sporo różnego typu statystyk, które często dzielone są na poszczególne maszyny i niestety, taką formę przedstawienia danych, również uznaję za mało czytelną. Ostatnia kwestia to medale. W grze brakuje jednoznacznej informacji za co taki medal się zdobywa, brakuje informacji co trzeba wykonać by zdobyć najwyższą ocenę danej misji a to powoduje, że po zakończeniu kampanii, nie mam powodu, by nawet wystawić maszynę poza hangar, o wzbijaniu się w powietrze nie wspominając :P [b]Plan lotu[/b] Misje, muszę przyznać, że próbują urozmaicić Graczom doznania. Mimo ograniczonej możliwości zabawy (latanie samolotem i strzelanie do celów) część misji bywa zaskakująco (w pozytywnym znaczeniu) ciekawa. Jest misja, którą zaczynamy lecąc na niskim pułapie, przelatując ścieżką wytyczoną przez kanion - bardzo fajny pomysł, szkoda tylko, że zupełnie niezrozumiale na tej "ścieżce" pojawiają się szperacze i to w coraz to dziwniejszych konfiguracjach. Jest też misja, w której miejsce na specjalną amunicję zajmuje sprzęt do namierzania - szkoda tylko, że zamiast kołowania wokoło takiego silosu (co byłoby zgodne z odprawą) musimy nakierować i utrzymać swój celownik do momentu ataku :/ Są też misje, w których zanim odpalimy rakiety powinniśmy zidentyfikować cele czy też sam finał, który sprawdza Nasze umiejętności i odporność na klaustrofobię ;) Poza tym wszystkim, część misji rozpoczyna się startem z lotniska, część tankowaniem w powietrzu albo zwyczajnie kończy się lądowaniem. Mimo że nie są to zbyt wymagające manewry, to fajnie że się znalazły w grze. Niestety, czy to wstęp do misji czy pojawienie się konkretnego zagrożenia, to wszystko ustalone jest wedle z góry narzuconego przez Twórców czasu. Owszem, część etapów można skończyć wcześniej, ale część mimo wyczyszczenia nieba z celów, nadal trzeba odczekać, bo dopiero za chwilę odpali się przerywnik uzupełniający zadanie. [b]PrzeciążeNie[/b] Pierwsze wrażenie (pomijająć aspekt wizualny) to "żółwie" tempo. Mimo rozwijania teoretycznie dużych prędkości, sterowanie samolotem daje wrażenie spowolnionego. Dynamiczne manewry co prawda testują Nasz błędnik, ale - w perspektywie pojedynku lotniczego - brakuje dynamiki. Co więcej, samo sterowanie jest "nadwrażliwe" i nie bardzo mogłem je dostosować, więc zrezygnowany walką o lepsze "czucie", przełączyłem na "łatwe" sterowanie :/ Co też w moim przekonaniu krzywdzące, to brak możliwości zmiany poziomu trudności podczas kampanii. Gra na łatwym jest zdecydowanie zbyt łatwa, ale gra na trudnym była dla mnie niemożliwa. Z jednej strony unikanie pocisków nie jest tu czymś wymagającym (na żadnym poziomie), ale limitowana amunicja przy zwiększonej wytrzymałości przeciwników sprawia, że każdy pocisk należy szanować, przez co trudno się wyrobić w czasie. Mam wrażenie, że wyższe poziomy wymagają nieustannego i zawsze celnego posyłania rakiet (sam, na średnim poziomie, częściej pociłem się by wyrobić się w czasie, niż podczas unikania zmasowanego ataku dronów). Na żadnym poziomie nie odczujemy wsparcia, mimo że jesteśmy częścią nie małej eskadry. Ten brak wsparcia jest rozstrzygający w kontekście trudności. Po każdej pozytywnie zakończonej misji można sobie zobaczyć cały Nasz przelot. Ogólnie rzecz biorąc dobrze że jest, ale obsługa niestety nie sprostała moim oczekiwaniom. Automatyczne zmiany kamery, brak możliwości szybkiego przejścia do konkretnego fragmentu zapisu czy swobodnego cofania ogranicza użyteczność powtórki. [b]Przeleciało mimo turbulencji[/b] Filmowo prowadzona narracja właściwie przedstawia kolejne etapy konfliktu, dozuje informacje na temat stron i odpowiada na pytania z czym mamy tu do czynienia, odkrywając karty jedna po drugiej. Nie jest to złe, choć to oderwanie warstwy opowieści od rozgrywki właściwej nieco mi uwierało. Podobnie uwierała mi decyzja, by w kampanii dać Nam wolną rękę do zmian sprzętu, która jednoznacznie kłóci się z opowiadaną historią. A przecież pod względem czysto growym, wybór samolotu czy rodzaju broni specjalnej (prawie) nic nie zmienia - ba część misji przecież wymusza na Nas konkretną broń! Czynnikiem prawdziwie warunkującym Nasze możliwości jest tu zarządzanie ograniczoną ilością miejsc na ulepszenia - niewidoczne na modelu i nie zaburzające otrzymywanej treści. [b]Eskadra sępów[/b] Rozgrywka wieloosobowa nadal żyje, choć nie budzi zbyt wielu emocji i szybko się nudzi. Niby jest to jakieś większe wyzwanie, bo co Gracz to nie "komputer", ale:[list] [*]powtarzalność starć mimo różnych Graczy, [*]niewielka liczba i mała różnorodność map (brak choćby jednej zamkniętej mapy to żart przy pomysłach wykorzystanych w kampanii), [*]tylko dwa tryby oparte jedynie o niszczenie siebie nawzajem z maksymalną liczbą graczy ustaloną na 8,[/list] nie pozwalają się z tego cieszyć :/ A multi jak to multi, czasem jak nie stworzysz własnej sesji, to nie pograsz, albo jak jesteś nowy, to możesz się spodziewać wyrzucenia z "pokoju" mimo braku restrykcji. Starych wyjadaczy nie brakuje a ulepszenia wymagają wielu godzin, więc być numerem jeden, choćby w jednym pełnym meczu, jest bardzo trudno. [b]Tylko dla orłów[/b] Jeszcze ostrzeżenie kierowane do "grających dla osiągnięć". Mielenie dużej liczby zestrzeleń, odległości pokonanej samolotem czy zebrania fortuny na koncie, to mozolna robota, która wymaga mega dużo czasu. Całościowo muszę przyznać, że się waham. Nie bawiłem się źle, ale też nie mam ochoty na kolejne powtarzanie całych misji, by wykonać jakieś kolejne osiągnięcie. Po kampanii i sesjach rozgrywki wieloosobowej mogę powiedzieć, że brakuje mi jakiegokolwiek celu by z tym Tytułem pozostać. Może nie dobitnie, ale jednak odradzam.

Otóż wyobraźcie sobie moi drodzy, że pewnego malowniczego wieczora, wracając z nocnego czuwania przy Krzyżu Pańskim postanowiłem kupić sobie grę. I nie miała to być jakaś byle gra, lecz coś co sprawi, że w końcu poczułbym się człowiekiem jakim byłem dawniej. I tak też się stało - dzięki Ace Combat 7 mogę udowadniać stale swoją wyższość innymi nie do końca zdrowymi ludźmi. Jeśli dodać do tego fakt, że mam lęk wysokości...