Recenzje Ziggurat

Very good game

Nice, but pls more weapons.

Spoko gra coś jak Heretic i Hexen.

Tyyyy...Niezłe szkoda ze nie ma coopa ale i tak ołpi

Pomieszanie Binding of Isaac i Quake'a. Moim zdaniem wyszło nieźle!

Proceduralnie generowane swiaty to jeden z tych elementow ktore robia z taj gry dosc ciekawa pozycje. Sprawe pogarsza brak multiplayer. Gra jest dopracowana, mimo wszystko nudzi sie bardzo szybko.

Naprawde świetna gra w ciekawym stylu. mam nadzieje że wyjdzie ziggurat 2 lub coś do tego podobne. Polecam

Zacznijmy od początku ;) Zigguraty nie miały komnat, chodziło się (w przeciwieństwie do egipskich piramid) tylko po ich "zewnętrznej stronie": po schodach, zewnętrznych galeriach etc. Tyle, jeśli chodzi o historię. Sama gra: Polecam! I nie wiem, skąd negatywne opinie malkontentów... Z drugiej strony to nie jest gra dla każdego. Żeby było sprawiedliwie zacznijmy od minusów: - postęp w grze jest zbyt powolny; nowe postacie i nowe karty (i to, i to niezbędne, aby daleko zajść) odblokowują się baaardzo powoli, co niestety jest zniechęcające - skuteczne bronie początkowo są niekiedy w ogóle niedostępne dla gracza, zostają tylko słabe lub takie sobie,a przed tobą sporych rozmiarów boss pod koniec poziomu... - w ogóle broni jest mało, a dodatkowo przy sobie zwykle masz ich mało (szczególnie w początkowych podejściach jest trudno), z czego (co już pisałem) większa część nieprzydatna Jeśli (jednak)i: (1) jesteś doświadczonym graczem (2) lubisz strzelanki i gry FPP (3) ...bo to w sumie strzelanka FPP, tyle że z permadeath i innymi "dodatkami", w klimacie fantasy, z rozwojem postaci (4) lubisz gry, w których trzeba się postarać: szybko się ruszać i bardzo dokładnie celować! (5) lubisz klimat dark fantasy (6) lubisz próbować i próbować (7) lubisz gry typu akcji rougelike (z losowo generowanymi lokacjami etc.) ...to wiesz, co masz zrobić ;) Dla mnie naprawdę spoko. Lecz jest to gra jest dla cierpliwych graczy. Na pewno trzeba raz za razem próbować, i tak dalej... Ale gra się fajnie,l a poczyniony postęp cieszy. Grafika na duży plus, tak samo grywalność, jak i mroczny oraz lekko przerysowany jednocześnie klimacik (sic!), takoż odjechani przeciwnicy. Radziłbym jednak zaczynać od poziomu Easy, żeby trochę nauczyć się z początku mechaniki i zasad gry. Zresztą tu nigdy nie jest bardzo "Easy". Trzeba się nabiegać i nawalczyć. Taki los adepta! I bój się marchewek! PS. Z innych propozycji tego typu:"Tower of Guns", "Armored Head", "City of Brass", ewentualnie druga część "Risk of Rain", jeśli może być widoczek zza pleców. PPS. Love A. & Y.!

Całkiem niezła gra. Owszem - krótka i średnio rozbudowana, ale losowe poziomy, spora ilość broni, bonusów i postaci, odkrywanych stopniowo sprawia, że gra się nie nudzi się zbyt szybko. Plusy: - losowe podziemia i dobór przeciwników, - dużo broni i specjalnych zdolności bohatera, - świetna wydajność przy niezłej grafice, dzięki optymalizacji i rezygnacji ze zbędnych detali (gra powinna działać płynnie nawet na starszym sprzęcie), Minusy: - krótka, - schemat rozgrywki, bronie, przeciwnicy i poszczególne komnaty stają się z czasem dość podobne, - dzięki losowym poziomom, niekiedy natrafiamy na konfiguracje przeciwników bardzo trudne do pokonania. Mimo powyższych zastrzeżeń - polecam. Warto ukończyć więcej niż jeden raz. Mnie na razie udało się tylko raz, dlatego czasem jeszcze do niej wracam.

Ziggurat to w skrócie taka świątynia-piramida znana ze starożytnej Mezopotamii. Dużo dobrze zachowanych zigguratów spotykamy dzisiaj w okolicach Meksyku a także państwach Ameryki Południowej. Nasz natomiast Ziggurat, to gra FPP, która klimatem chyba najbliższa jest serii Serious Sam. W sumie to ciężko zaszufladkować grę w jeden gatunek, mimo swojej bowiem prostoty czerpie garściami z gatunków zręcznościówkowych, arkadowych, RFP, roquelike i czego tam jeszcze. Sama rozgrywka jest prosta jak konstrukcja cepa. Przemieszczamy komnaty połączone ze sobą krótkimi korytarzami i nasze zadanie to znaleźć drogę do kolejnej lokacji. Nie przejmujmy się że zabłądzimy, w grze mamy bardzo intuicyjną mapkę, która podpowiada nam, gdzie mamy dalej iść. Kiedy wejdziemy do kolejnej komnaty, nie możemy jej opuścić zanim nie wytniemy wszystkich wrogów. Wrogowie zaś to rozmaite dziwy nad dziwami, jakieś przerośnięte marchewki, kościotrupy, mordercze rośliny, bestie, dinozaury i tym podobne cuda na kiju. Z zabitych wrogów wypadają znajdźki, które nasza postać skrupulatnie zbiera. Ten asortyment to amunicja, mana, życie i najważniejsze - kryształy dzięki którym nasz hero awansuje na kolejne poziomy. Jest to bardzo ważne, aby podnosić umiejętności, wrogowie bowiem są coraz silniejsi i bardziej wymagający. Gra ma dość dziwny sposób rozgrywki. Jeżeli zginiemy, możemy grać dalej, ale nasza postać traci wszystko co zdobyła i zaczyna znowu na pierwszym poziomie. A ponieważ wrogowie zostają nadal silni, lepiej nie ginąć zbyt często, gdyż nie podołamy słabą postacią z silnym wrogiem. Także same poziomy są generowane losowo, bowiem po ukończeniu gry i rozpoczęcie rozgrywki ponownie, zdarzają się nam lokacje już odwiedzone wcześniej, ale także zupełnie nowe. W sumie to sam nie wiem, na czym to wszystko polega. Grafika jest ładna, chociaż dupy nie urywa. Pomieszczenia niestety są wtórne i mało w nich szczegółów. Także wrogowie nieszczególnie solidnie wykonane, ot taka rozwalajka aby pograć kilkadziesiąt minut. Owszem, wybuszki ładne, gra świateł także. Jednakże żadne wielkie cudo na możliwości dzisiejszych kart graficznych. Gorzej natomiast, że gra jest bardzo krótka. Przejdziemy ją w jedną, maksymalnie dwie godziny. Jednak zaczynamy rozgrywkę ponownie, odblokowujemy bowiem nowe postacie, które różnią się parametrami. Reasumując jednokrotne czy nawet trzykrotne przejście gry nie odkryje przed nami wszystkich sekretów gry. Pytanie tylko, czy taka łupanina wkrótce się nam nie znudzi. Szczególnie, że nie mamy tutaj żadnego multiplayera. Gra była przeceniona z okazji ostatniej zimowej wyprzedaży. 5 euro można było dać, pełnej ceny raczej nie polecam.