Recenzje Type:Rider

Gra bardzo ładna, jeśli chodzi o oprawe audio i grafike 2D. PLUSY: -muzyka, -ladne poziomy o tematyce historycznej, - dobra zabawa. MINUSY: - mało map :/

Zaczęłam grać w Type:Rider i po pewnym czasie skończyłam Helveticę. Mniej więcej w tym momencie padł prąd, skutkiem czego zostałam bez save'a i jeśli chciałam w ogóle grę ukończyć, musiałam zacząć od nowa. Przy każdej innej grze chyba bym się poddała, ale przy tej bardzo mnie to nie zmartwiło. Dlaczego? Widać, że grę robili ludzie, którzy znają się na typografii i ogólnie pojętej estetyce. Gra jest po prostu ładna. Cieszy oko od początku do końca, ma naprawdę piękne momenty, każdy poziom jest utrzymany w klimacie swojej epoki (łącznie z towarzyszącą nam od początku muzyką). Co za tym idzie - żaden z etapów nie jest podobny do poprzedniego. Różnice między poziomami widać też od strony zagadek - pierwsze są banalne, z czasem trudność rośnie, ale porażki nie zniechęcają. Czemu? Bo zależą od fizyki i naszych ruchów, nie od losowości jak w niektórych innych platformówkach. Dlatego nawet z ukończenia tajnego poziomu nie zrezygnowałam, mimo, że zajął mi on ponad godzinę bez przerwy. Zagadki różnią się od siebie, nigdzie chyba nie ma dwóch identycznych mechanik, wszystko jest logiczne i dopracowane. Punkty respawnu - zrobione idealnie. Oszczędza to wiele frustracji i Jest dość krótka - szczególnie jeśli ktoś nie przywiązuje wagi do achievementów i zbierania wszystkich literek jakie tylko da się zebrać... Ale będą pewnie osoby, dla których zbieranie nawet najmniejszego "o" będzie dobrym pretekstem do przejścia Type:Rider jeszcze raz ;) Content gry składa się także z obszernej "encyklopedii" zawierającej informacje z historii typografii. Co prawda jako osobie na kierunku edytorstwo większość z nich była znana, ale doceniam pracę twórców. Dla tych, którzy są zainteresowani typografią - gra jest wręcz obowiązkowa. Wszystkim pozostałym - polecam, bo jest dobrze skonstruowana i grywalna, a ponad to - cieszy oczy (i uszy) przez cały czas.