Recenzje Lost Eidolons: Veil of the Witch

Najpierw dwie ważne rzeczy: 1) Jest to wczesny dostęp. 2) Jest to gra na bazie Lost Eidolons (choć nawiązań fabularnych nie dostrzegłem), ale z inna mechaniką. Dwie powyższe uwagi powinny wyjaśnić, że gra może się jeszcze mocno przeobrazić i graficznie to jest coś na wzór Lost Eidolons. Ta ostatnia gra zrobiła na mnie na tyle dobre wrażenie, że Veil of the Witch kupiłem od razu. Na czym polega VOTW? Lecimy składem przez ścieżkę prowadzącą do bossa. Na ścieżce będzie kilkanaście punktów. Każdy z nich oferuje rozgałęzienie na 2-3 możliwości. Większość z nich, to walka, dająca jakąś nagrodę (kasa, kamienie itd.). Rzadziej będzie to obóz, rozwój relacji między towarzyszami, albo sklep, czy przygodnie poznany tymczasowy towarzysz. Na finiszu spotykamy pierwszego bossa. Jeśli zwyciężymy, pojawia się kolejna ścieżka, wiodąca do drugiego bossa. A potem trzecia ścieżka do ostatniego bossa. Zwycięstwo resetuje podróż i wracamy na start. Nim wyruszymy ponownie, możemy za znalezione podczas podróży surowce, rozwinąć postaci, podkręcić drzewka rozwoju, zwiększyć asortyment w sklepie itp. Mechanik jest tu więcej, jak np. zmiana profesji. No i lecimy od początku. Postaci wiedzą, że ich podróż już miała miejsce wcześniej, bossowie również. Ale fabularnie do końca nie wiadomo o co chodzi. Mają tak walczyć aż do skutku. Kiedy on nastąpi i co się wtedy wydarzy - nie wiadomo. Wiadomo natomiast, że do pięcioosobowego składu można po pewnym czasie werbować nowych, nie tymczasowych sojuszników. Póki co, niestety, gra szybko staje się powtarzalna. Map bitewnych jest sporo, ale przy powtarzaniu ścieżek one muszą się dublować (nie ma żadnych zamków, czy plansz zróżnicowanych wysokościowo, przeszkadzajki, to błoto, lub rzeka). Wachlarz przeciwników również jest dość ubogi (chyba nie doszedł żaden spoza tych, którzy byli w LE). Gra jak to gra - jeśli widzimy, że na mapie siły przeciwników i nasze, są w miarę wyrównane, to znaczy, że przeciwnicy dostaną posiłki, które niebawem wejdą na pole bitwy. Z bonusowych towarzyszy odkryłem zaledwie jednego. Być może po odkryciu większej ilości gra odblokuje się fabularnie. Ale wątpię. Myślę, że na obecnym etapie wczesnego dostępu rozgrywka będzie się opierać na trzech bossach. Co będzie później, tego na razie nie wiadomo. Gra nie ma j. polskiego. W przyrodzie są ludzie, którzy w tym momencie będą przekonywać, że to nie problem, bo j. angielski powinien znać każdy. Na steamdb można odszukać grę i spojrzeć na Steam price history. Polacy płacą za grę 91,99 zł. Więcej płacą tylko Szwajcarzy. Mniej płacą Brytyjczycy: 87,43 zł, strefa euro: 85,39 zł, czy Amerykanie: 82,81 zł. Mam płacić za grę więcej, niż Amerykanin, Niemiec, Francuz, Brytyjczyk itd.(tak, ja wiem, że oni są biedni, a my nieprzyzwoicie bogaci), mimo, że oni mają grę przetłumaczoną? W tym czasie Rosja - 37,51 zł, a gra ma rosyjskie tłumaczenie. Polityka cenowa Steam jest od bardzo długiego czasu podobna - najwięcej za gry płaci Szwajcaria, a zaraz potem Polska. Przy czym z porównania pensji wynika, że aby Szwajcar odczuł w kieszeni taki sam ubytek, jak Polak, musiałby sobie pięć takich gier kupić. W tym kontekście uważam, że brak j. polskiego warto odnotować.