Recenzje Soulash 2

Niespecjalnie sobie radzę w tego typu produkcjach, ale grę zakupiłem specjalnie by wesprzeć twórcę w walce z tą alfabetyczną zarazą, tymi xyz++ aktywiszczami. Gra sama w sobie bardzo ciekawa, choć przeraża mnie nieco ilość dostępnych opcji i rozmiar tego co możemy tam robić. Jedyne o co bym jedynie poprosił to o dodanie jakiejś fabuły, nawet jeżeli miałaby być pretekstowa, tylko po to by łatwiej było znakleźć punk zachaczenia w tym świecie. Rozbudowanie gry bardzo przypadło mi do gustu. Serdecznie polecam.

Jest to z pewnością bardzo interesująca i wciągająca gierka. Pomimo prostej szaty graficznej i ograniczeń związanych z widzeniem peryferyjnym, eksploracja jest satysfakcjonująca, a zagrożenie, zwłaszcza na początku przygody, wszechobecne. Taktyka również ma tu znaczenie, ponieważ niejednokrotnie będziesz się mierzył ze znacznie liczniejszymi przeciwnikami, a czy poradzisz sobie z nimi za pomocą wielkiej siły czy nieprzeniknionej obrony zależy tylko od twojego builda, ale pamiętaj, jeśli to możliwe, ucieczka to również opcja. Ilość umiejętności, które możesz rozwijać również daje spore pole do popisu i z każdym pokoleniem możesz próbować zupełnie nowych sposobów jak zwiedzać ten świat, z mieczem w dłoni, czy rozsiąść się w z budowanej przez siebie osadzie, bez wysiłku zbierając zasoby. Niestety, pomimo wielu plusów, które posiada ta gra, mam parę zastrzeżeń. Po pierwsze, generacja świata czasami potrafi płatać okrutne figle. Dla przykładu, na moim kontynencie nie było ani jednego nauczyciela od budowdnictwa, więc musiałem udać się na inny. Gdy jednak chciałem wrócić, okazało się że port jest zablokowany i nie można się do niego dostać. W skutek czego straciłem kilka cennych lat na szukanie drogi powrotnej, w trakcie których moja wioska podupadła, a druga połówka z dziećmi umarły z głodu. I tu jest druga i najbardziej irytująca sprawa. Jak na grę w której tworzenie rodu jest aż tak istotne, znalezienie jakiegokolwiek partnera graniczy z cudem, bo npc żenią się między sobą w tej samej sekundzie w której wchodzą w dorosłość, dlatego szansa na pozytywną odpowiedź na pytanie o ślub jest często bliska zeru, a przez to z kolei zapis de facto stanie się martwy, bo nie będzie komu odziedziczyć po tobie majątku. Trzecim, choć już mniej istotnym irytującym aspektem jest skalowanie poziomu trudności na mapach ze znacznikami. Bardzo szybko się okazało, że łatwy łatwemu nierówny. Bywały miejsca, które dało się wyczyścić w dwie minuty, a były takie które schodziło dwadzieścia, ryzykując game over za ten sam poziom lootu. Ostatecznie, choć gra bardzo fajna, wymaga ona wciąż poprawek i pracy i życzę autorowi siły i zdrowia, by mógł je wprowadzać..

Gra kupiona aby wspierać twórce który walczy z chorą psychicznie ideologią LGBT ,DEI , WOKE. P.S. Artur trzymaj się normalność zwycięży Co do samej gry to typowy roguelike jest dobra ale też trudna

Pierwsze posiedzenie dłuższe i wsiąkłem jeszcze przeziębiony, gra ma to coś, czuć włożony nakład pracy, w dużym skrócie można by powiedzieć że to Dwarf Fortress + Kenshi grając jedną postacią. Opiszę mega krótko początek gry do założenia wioski i emerytury postaci. Tworzysz świat, symulujesz mapę sam wybierasz ile lat ją symulujesz, tworzysz postać, wybierasz w jakim mieście chcesz zacząć i do jakiej rodziny przynależeć(albo zostać bez rodziny), startujemy i bawimy się, zbieramy surowce i przetwarzamy je, sprzedajemy jak najdrożej, tworzymy EQ(mega duuuużo różnorodności), idziemy w kierunku POI aby zaliczyć generowany event na mapie, umieramy(koniec gry) albo cieszymy się zwycięstwem, mijają lata świat się zmienił ktoś kogoś napadł my się wzbogaciliśmy albo zgineliśmy, decydujemy się zbudować własną osadę później miasto itd, minęło kolejne x lat, jako zarządca wioski już czujemy się spełnieni, mamy rodzinę i kilkoro dzieciaków więc czas przejść na emeryturę, gra wychodzi do menu, wybieramy naszą mapę i zaczynamy od momentu w którym nasza postać przeszłą na emeryturę wybierając któym z naszych gówniaków chcemy zagrać. I tak w koło, sami tworzymy naszą historię i to jakie przygody nas spotkają. Czy grę polecam... jak najbardziej, nie doszedłem do momentu tworzenia wioski a tym bardziej emerytury ale mega dobrze się bawię, na promce grzech nie wziąć + często są update-y i polski dev z fajnym pomysłem na grę. PS. Niedługo ma być dodany system wojen pewnie coś w podobie do songs of syx. EDIT: Zakładanie rodziny bardzo proste, musicie konkretne itemy podarować wybrance/wybrankowi serca, dzieci się chyba rodzą tylko przy przewijaniu lat gdy przypisujemy nasza postac do konkretnej czynnosci w naszej wiosce, co do minusow znalazlem jeden mianowicie nasi osadnicy nic sami nie buduje wszystko my budujemy co jest srednie w sumie aaaale bylo by za pieknie.

Pomimo, że nie jest to gra w stylu w jakie lubię grać to bardzo mi się podoba. Kupiłem ją ze względu na wsparcie twórcy w walce z hejterami "woke", ale na pewno spędzę z nią wiele godzin. I szacunek dla developera, że nie ugina się pod naciskiem chorej agendy

Gra kupiona by wesprzeć autora w walce z fanatykami DEI i cenzurą. Na grę trafiłem dzięki "DRWAL Rębajło", nie lubię gier roguelike, ale autor zaimponował mi swoją nieugięta postawą w obliczu medialnej nagonki. P.s miło by było gdyby gra zawierała nasz ojczysty język (szanujmy się jako Polacy).

[h1] WSTAŃCIE BRACIA, MAMY PROPAGANDĘ DEI I LGBT DO ODPARCIA [/h1] Gra kupiona, aby wesprzeć Autora w walce z psychicznymi wojownikami DEI. Póki Pan Artur Smiarowski nie ulegnie się pod naciskiem DEI, będzie miał wsparcie mojego portfela.

Very good indie RPG. The alphabet woke review bombing convinced me to buy this masterpiece. I wish the dev sucess with implementing further milestones.

Świetna gra. Serdecznie polecam i również wspieram Twórce w walce z nienawiścią. Nie jest pan sam. Życzę dużo wytrwałości. Jesteśmy z wami.

Gra kupiona, aby wesprzeć Twórcę w walce z psychicznym DEI. Choć rogueliki to nie moja bajka, niech Autor stworzy najlepszego roguelika świata, o czym marzy od dawna! Gra ciężka na starcie, ale interesująca!