Mark of the Ninja Wykresy i Statystyki Steam

[b]Mark of the Ninja to bardzo dobra gra skradankowa[/b] Jako ninja musimy infiltrować różne budynki chronione przez różnorakich strażników. Mamy do tego szeroki asortyment odblokowywany w toku rozgrywki. Zatrzymuje nas wiele rzeczy, ale możemy spokojnie uczyć się kolejnych nowych mechanik, które pojawiają się nawet jeszcze pod koniec, chociaż zdarzają się małe niedociągnięcia. Po poziomach są poukrywane znajdźki czekające na znalezienie. Fabuła przewyższyła moje pierwotne wymagania. Oprawa jest bardzo miła dla oka. Muzyka skutecznie wprawia w klimat. Zdecydowanie polecam dla fanów skradanek i nie tylko, bo sam owym zbytnio nie jestem, a w grze bawiłem się dobrze.

To complete this game you need a combination of dexterity and strategy. The player must demonstrate strategic thinking when composing a plan to solve individual puzzles as well as reflexes and perfect timing, during its implementation. If any of these elements fail, you will fail and you will have to start at the last checkpoint. The gameplay is dynamic, the story is simple but addictive. If you start playing "Mark of the Ninja", it's hard to stop. I RECOMMEND THE GAME. Aby ukończyć tą grę potrzebna jest kombinacja zręczności i strategii. Gracz musi się wykazać strategicznym myśleniem podczas układania planu pokonania poszczególnych zagadek a także refleksem i wyczuciem czasu podczas jego wykonania. Jeśli któryś z tych elementów zawiedzie, czeka go porażka i będzie musiał zacząć od ostatniego punktu kontrolnego. Rozgrywka jest dynamiczna, fabuła prosta, lecz wciągająca. Jeśli już zaczniesz grać w "Mark of the Ninja", ciężko się oderwać. POLECAM

[h1]Was descenting into Madness: [b]Wing[/b][/h1] The Story tells about the [i]Marked Ninja[/i] who was sent to rescue his Master and then restore the honor of his clan, but in the end Marks are working too much on the mind of the Ninja and he starts to see hallucinations... I won't tell more of the story because I'll spoil about 60% of the game's magic. [SPOILER ALERT!][b]The Endings[/b] [spoiler]In the end, in the complete madness, [i]Marked Ninja[/i] have a choice - Kill his Master and destroy his clan because of betray, or he can kill [b]Ora[/b], the woman that was with our hero from the beginning to the end, but the problem is that, both of them can be hallucinations made by Marks, and If I can be honest, both endings are bad.[/spoiler] About the game, it's really good [u]Stealth/Platform/2D[/u] game. No, it's not good... It's perfect. I really miss more of these type of games in those times. Game was made by Klei Entertainment, producers of Shank 1 and 2, if you really liked those games, buy MotN. In every level you can find 3 Scrolls to learn more about history of Hisomu Clan, it's interesting collectible and if you like lore, you'll hunt those scrolls like vulture searching a corpse. [h1]OVERALL[/h1] [b]Gameplay 10/10 - True Masterpiece about being Ninja. Audio 9/10 - Music is slow, and nearly hearable, but it's true magic of the game Graphics 9.5/10 - You can clearly see when you are in [i]Shadows, Sound Ranges[/i], and even Low-Spec PC will run this game without problems Difficulty 7/10 (NG+ 9.5/10) - Sometimes it's really hard to make it through some stages, but you can see through doors, what's above/below you, sound ranges... In NG+ you can't see those things, you must play with your instinct, but there's nearly always 2-4 ways to reach the target so don't worry ;)[/b] OVERALL 9/10 - It's really, really great game for the fans of Shank or Stealth games, and it's decent time to complete - 8 hours. Greetings, Wing

Ninja to świetny temat na grę. Są silni, zwinni i cholernie przebiegli. Kto by tak nie chciał? Ja zawsze o tym skrycie marzyłem, ale długie siedzenie przy kompie nie poprawia mojej sprawności... W każdym razie miałem okazję pograć w Mark of the Ninja, czyli skradankową platformówkę. W pierwszej chwili gra ta skojarzyła mi się z Roninem o którym już tu kiedyś pisałem. Choć są one podobne, to dzieli je bardzo, bardzo dużo, ale aby nie przeciągać, przejdę do rzeczy. Historia tu opowiadana jest wciągająca. Jest ciekawa, posiada zwroty akcji, opowiadana jest w świetny sposób za pomocą bardzo dobrze wykonanych filmików oraz monologu naszej mentorki podczas właściwej rozgrywki. Co ważne, poziomy zostały zaprojektowane w taki sposób, aby gadanie nie rozpraszało nas w ważnych momentach. Niestety gra spoileruje nam samą siebie. Czytając cele misji dostajemy informacje o tym, co wydarzy się gdzieś dalej podczas gry. Dzięki temu SPOILER byłem w stanie domyślić się, że nasza mentorka jest jedynie wytworem szalonego umysłu postaci, którą kierujemy Koniec Spoilera. Popsuło to trochę efekt zaskoczenia, którego mogłem doznać. Gra świetnie informuje nas o tym, co się dzieje. To, czy pozostajemy w cieniu, czy nie jest widoczne od razu, a to, czy słychać nasze akcje świetnie obrazują rozchodzące się po ekranie kręgi. Dostajemy wszystkie informacje, których potrzebujemy, aby skutecznie grać. Grafika stoi na najwyższym poziomie. Nie miałem do czego się przyczepić. Czułem (nie wiem, czy słusznie) klimat Przyczajonego Tygrysa i Ukrytego Smoka. Dawna Japonia, sztuki walki itp. Dzięki tak samo, super. Nie ma się co rozpisywać o tym, co jest dobre. Rozpiszę się jednak o czym innym, co irytowało mnie przez całą grę. Wchodząc do gry ujrzałem ikonki (AYXB), które zasugerowały mi, że gra została stworzona z myślą o konsolach. Zerknąłem wtedy na producenta gry i wszystko stało się jasne – Miscoroft. Gra ta projektowana była dla ich konsoli, co szybko potwierdziło się w rozgrywce, gdyż często widziałem w tle rysunek X-Boxowego pada, który miał mi podpowiadać, co miałem robić. CHOLERA, pomyślałem (tak na prawdę pomyślałem coś gorszego). Nie gram przecież na konsoli!Ten design sprawił, że kilka razy musiałem zaglądać do ustawień sterowania, aby sprawdzić, jak wykonać czynność, której gra ode mnie oczekuje. Problemy pojawiały się też w menu konfiguracji naszego przeciwnika. Gra nie przewidywała tego, że chciałbym wykonać pewne rzeczy myszką, a nie w ustalonej kolejności. Było to bardzo irytujące. Problemem były też czasami źle ustawione checkpointy, które zmuszały mnie do wykonania kilka razy tej samej akcji. Zdarzało się też, że checkpoint zaliczał się, gdy zrobiłem coś bardzo źle i chciałem to odkręcić... ale było już za późno i musiałem resetować cały poziom. Design poziomów ogólnie jest bardzo dobry, jednak szkoda, że gra nie pozwala pozostać na nich już po tym, jak osiągniemy główny cel. Przykładowo w pierwszej misji chciałem odszukać ostatniego ninję, ale okazało się, że dotarłem już do końca i muszę zaczynać wszystko od początku... Ogólnie gra jest super. Wciąga i daje mnóstwo zabawy z momentami irytacji. Przemykanie się obok strażników wywołuje odpowiednie emocje, a punkty zliczane na koniec poziomu sprawiają, że chcesz osiągać jak najlepszy wynik. Najlepiej bez zabijania kogokolwiek oraz bez wszczynania alarmu. Mocne 8/10. Recenzja ta zostanie opublikowana na moim blogu projektowanie-gier.pl

Po udanych Shankach studio Klei Entertainment postanowiło zmienić nieco konwecję i przedstawiło nam świat skrytobójców. Ninja są stałym elementem folkloru Japonii i dość ciekawym motywem na utworzenie gry. Jak im to wyszło? Dobrze. na wyraz dobrze. Zaczniemy od najsłabszego elementu gry jakim jest fabuła. Jest ona tu tylko pretekstowa. Ot ktoś zagraża zakonowi ninja i trzeba to zagrożenie wyliminować, zatem mistrz wysyła nas abyśmy to zrobili. ciało bohatera zdobi misterny tatuaż, który ma dać nam siłe do wykonania zadania. Jest to jednak też swoista pięta achillesowa, bo przyjmując tatuaż zobowiązujemy się do pewnej rzeczy, która istotnie wpłynie na nasze dalsze życie. Przy osiągnięciu celu rzeczywistość okaże się jednak inna niż na mówiono. Ble ble ble. Zwrotów fabularnych zdążyłem się domyślić włącznie z samym finałem, gdzie mamy do wyboru dwa rozstrzygnięcia, ale żadne nie było w płeni satysfakcjonujące. Ale Mark of the Ninja fabułą nie stoi. To co nas, graczy zaczaruje to zacny gameplay. Ale za nim do niego dojdziemy to parę słów o warstwie audiowizualnej. Grafika, jak w przypadku Shanka, jest tutaj bardzo kreskówkowa i dwuwymiarowa, choć równie krwawa. I jest też znacznie lepsza. Animacje postaci przy finiszerach to swoiste dzieło sztuki. Nasz bohater porusza się z kocią gracją i zwinnością, a nie straszne mu są murki i parkani. Ba, nawet ściany. Level design jest tu zajedwabisty. Szukanie dróg, aby obejść czy też skrytobójczo wykończyć przeciwników sprawia prawdziwą frajdę. A i sama muzyka podkreśla i nadaje rozgrywce pewnego wyrazu. Gra ma dzięki temu fajny klimat. Co do samej mechaniki, to możemy grać w stylu Rambo, choć nie polecam, bo nasz bohater nie może przyjąć na klatę morza ołowiu, a kilka strzałów eleminuje go z gry. Możemy też grać po cichu, właściwie dla naszej profesji, co jest preferowane przez twórców, a podkreślone wyższymi, premiowanymi osiągnięciami punktowymi. W Mark zbieramy punkty za prawie wszystko co robimy. Za załatwienie wroga i ukrycie jego ciała w mroku. Za wystraszenie przeciwnika, czy też zwrócienie jego uwagi w taki sposób aby usłyszał, że coś się stało, ale nas nie zobaczył. Fajne i zachęcające do robienia lepszych kombinacji. Do takich zagrywek służą nam gadżety, których nie powstydziłby się chyba nawet Batman. Mamy tu bomby dymne(dobre na lasery), lotki, miny pułpaki, świerszcze, jakieś opudła w których można się ukryć i cicho ukatrupić wroga. Wykonując założenia poziomów i robiąc specyficzne wyzwania na każdym z nich dostajemy punkty, które możemy rozdysponować na różne upgrady. I tak zwykła lotka może zatruć wroga tak, że ten ze strachu rozstrzela swoich ludzi. Mamy też bomby, które ogłuszą kilku wrogów naraz, nawet tych nie do ubicia frontalnie czy miny, które podkładamy pod leżące już ciała, a które zwabią na widoku innych przeciwników i puszczą ogłuszający gaz. A skoro o wrogach mowa to AI jest naprawdę dobre. Goście reagują widząc ciała kolegów. Mało tego. Zaniepokojeni porafią rzucić flary, które rozświetlają okolicę lub wszcząć alarm, który obiera nam bolesną liczbę w punktacji. Są też psy, które potrafią nas wyczuć. Starci z bossami składają się raczej na znalezienie sposobu w jaki trzeba do nich dotrzeć lub zabić i nie są czymś nowym. Za to ulokowanie przeszkadzajek w stylu laserów i innych pułapek skutecznie utrudniają nam przejście levelu, ale takie zrobienie takiego wyzwania daję dużą frajdę. Kilka patentów z gier już gdzieś widzieliśmy jak choćny w przypadku gdy niesiemy ciało przeciwnika to wyłaczy to działające obok lasere(vide Splinter Cell), ale są one tak wkomponowane że tylko cieszą. I taki jest Mark of the Ninja. Imponuje formą i zawartością, a odbiór osłabia tylko miałka fabuła, ale dzięki rozgrywce da się to wszystko przełknąć ze smakiem. Stąd bardzo wysoka ocena. 9/10, bo naprawdę warto poświęcić tej produkcji te kilka godzin jakich potrzeba na ukończenie fabuły.

Klei nie umie robić złych gier. Zwyczajnie wszystko co robią jest dobre. Tak jest i w tym przypadku. Mark Of The Ninja jest skradanką. Nie trudno tego się było domyśleć. Już po pierwszym odpaleniu gry widać charakterystyczną dla Klei kreskę (znaną chociażby z Shanków). Kolorystycznie dominuje czarny, gdyż gra opiera się na chowaniu w cieniu. I tu jest rzecz, która Mark Of The Ninja wyróżnia. Zasłonić możemy dowolne światła. Zniszczyć, bądź przysłonić mgiełką. Dzięki temu mamy naprawdę sporo możliwości, by przejść przez tytuł całkowicie niewidzialni. Gra oczywiście bardziej punktuje przedostanie się z jednego końca mapy na drugi, bez ataku strażników, jednak nie znaczy to, że nie punktuje zabijania. A zabijać można na naprawdę wiele sposobów. Zwyczajnie stając przeciwnikowi za plecami, ogłuszając go wcześniej bądź używając jednego z ładnego asortymentów narzędzi. Ekwipunek dzieli się tutaj na dwie części: rzeczy do dystrakcji i do zabijania. Jest to o tyle ciekawe, że przed misją możemy wybrać sobie strój, który będzie bardziej pasował do naszej gry (oczywiście po odblokowaniu strojów). Możemy przykładowo: ubrać się w strój, który pozwoli nam bezszelestnie biegać oraz nosić dwie różne rzeczy przeznaczone do odwracania uwagi lecz kosztem gry bez miecza i zabijania. Kolejną rzeczą do której nas Klei przyzwyczaiło, jest słaba warstwa fabularna. Tak jest i tym razem. Fabuła jest mocno średnia, a jakikolwiek klimat miała dopiero pod sam koniec gry. Odnośnie klimatu samej gry. Praktycznie nie istnieje. Fajnie, że tytuł daje bardzo dużo możliwości, jednak przez cały spędzony przy komputerze czas, nie poczułem się choćby raz, tak jak czułem się pociągając spust w Hitmanie, czy wieszając kogoś na gzymsie, jak w Batmanie (w Mark Of The Ninja także można wieszać przeciwników, co swoją drogą jest chyba moim ulubionym elementem gry). Zapytacie: czemu łapka skierowana jest w dół, skoro jest tutaj tyle możliwości. Właśnie przez brak klimatu. Przez blisko 20 godzin siedziałem i przechodziłem tę grę na siłę, gdyż zwyczajnie mnie nudziła. Ok - miała fajne momenty. Ale dalej nie czułem się jak łowca, a jak mysz, która ucieka przed kotem. Fabuła mnie nie wciągnęła i w połowie każdego z etapów umierałem z nudów i prosiłem o koniec gry. Właśnie dlatego taka ocena. Wiadomo: gusta bywają różne, dlatego jeden lubi jak mu cyganie grają a inny jak mu nogi śmierdzą. A ja uważam, że Mark Of The Ninja jest nudne. Nie znaczy to, że jest złą grą. Bo technicznie jest naprawdę dobrym tytułem. Więc jeśli lubisz wszelkiej maści skradanki, to na 100% ci się spodoba. Jeżeli jednak jak ja: chcesz poczuć się jak łowca, to raczej nie ma tu czego szukać.

[h1]Plus:[/h1] + oprawa audio-wizualna + innowacyjność + wciąga jak bagno + rozbudowane poziomy + możliwość przejścia gry na różne sposoby + świetna skradanka, dla fanów tego typu gatunku pozycja obowiązkowa + system rozwoju postaci + ekwipunek dający nam sporo opcji działania + róże stroje dla naszego ninja, które odblokowujemy robiąc różne zadania a one z kolei dają nam pewne bonusy, premiując konkretny styl rozgrywki + ciekawie zrobione cut scenki + długość gry, grając jak prawdziwy ninja można dobić do ~10-15h [h1]Minus: [/h1] - przeciętna fabuła [h1]Ocena: 4,5/5[/h1] 1 – gniot, którego dotknięcie patykiem powoduje długotrwały uraz 2 – można zagrać ale niekoniecznie 3 – ciekawa pozycja ale sporo jej jeszcze brakuje do ideału 4 - solidna pozycja, zapewnia świetną zabawę na długie godziny, posiada minimalne błędy 5 – trzeba zagrać, tytuł zasługujący na miano gry roku

Gra super. Dawno nie grałem w platformówki i trochę miałem obawy jak przeczytałem, że to platformówka-skradanka, ale pierwsze 10 minut rozwiało wszystkie obawy. Świetnie działa ze steam controllerem.

Gra jest dość fajna jak na zręcznośćiową platformówkę 2D. Bardziej skierowana do ludzi co grali w serię gry "Shank". Mnie osobiście wciągneła na kilka dobrych godzin, za 2 Euro gra naprawde polecenia. Dźwiek : 8/10 Grywalność : 9/10 Fabuła : 6/10 Funkcje : 9/10 Grafika : 10/10 Ogólnie : 8.2/10

[h1]Naznaczył swoich wrogów: "Emiel Regis"[/h1] Mark of the Ninja. Gra twórców doskonałego Don`t Starve oraz Shank i Shank 2. Produkcja ta nadal młoda mimo upływu czasu jest jednym z najlepszych okazów gier "skradankowych". Przedstawia nam bardzo prostą dosć długą historię bez wyrazistych postaci, ale nie to jest w tym programie ważne. Tutaj liczy się to jak gra została ukazana oraz jaką ma mechanikę i raczej nikt nie oczekuje wielowarstwoej pełnej zwrotów akcji historię. Zapraszam na recenzję gry Mark of the Ninja. [h1]Mój przyjaciel cień[/h1] Wiele współczesnych skradanek odbiega niestety od schematu gry w której jako szpieg/agent działamy z bardzo ograniczonymi zasobami bo naszym celem nie jest zabijać wrogów w bezposredniej batalii lecz po cichu przemykać się za linią nieprzyjaciela a z wrogiem rozprawiając sie jednym ruchem noża. To właśnie jest esencja gry Mark of the Ninja. Gra ta stawia na skradanie w ogromnym stopniu kiedy będziemy poruszac się w świetle srażnik wypatrzy nas z wielkiej odległości. W cieniou możemy przejść całą mapę bez zabijania jeśli tylko będziemy uważni i bardzo ostrożni. To właśnie cień jest naszym jedynym sprzymieżeńcem dzieki któremu jesteśmy tak niebezpieczni. [h1]Bądź kreatywny uczniu![/h1] Witaj młody uczniu. Twoim jedynym celem jest wykonanie zadania. To w jaki sposób tego dokonasz to twoja własna inwencja. Punkty w grze otrzymujesz zarówno za ciche jak i głośne eliminowanie przeciwników ale jeśli przejdziesz niezauważenie nad ich głowami, pod nimi czy nawet obok nich również czeka cię nagroda. Jeśli wróg zobaczy ciało to zawiadomi innych alarm potrwa kilka sekund, ale strata 800 cieżko zarobionych punktów to duża strata. Pamietaj: niema sensu pchać się tam gdzie z pewnością nie zdołasz przebrnąć. Lepiej najpierw odłączyć kilku strażników od grupy i zacząć ich eliminować jednego po drugim. Jeśli wolisz mniej subtelne metody możesz zabić jednego strażnika i wrzucić go do pomieszczenia z innymi. Widok ciała tak ich wystraszy że zaczną strzelać gdzie popadnie również do siebie. Bądź kreatywny. Nie możesz zabić przeciwników bo stoja pod żyrandolem? Strąć go! kiedy spadnie pozbędziesz się problemu! Kiedy chowasz się przed przeciwnikiem nie wystawiaj się na jego pole widoku. Kiedy sie odwróci przeturlaj się za następną osłonę. Ale musisz wiedzieć o jednym: Mimo że ciemność czyni cię prawie niewidzialnym uważaj na hałas. Rozbite szkło czy tupot podeszw może zwabić wroga, mając tą wiedzę możesz zwabic go w jakieś miejsce a następnie zabić lub przekraść sie do celu. Zostawiam cię z tą wiedzą wykorzystaj ja przeciw swoim wrogom niech się ciebie boją lub niech nawet nie wiedzą że tam jesteś! [h1]Ach ci strażnicy![/h1] Gra bardzo spokojnie podnosi poziom trudności. Z czasem do naszych przeszkód dołączą liczne bardzo rozmyślne półapki. Od prostych laserów czy wykrywaczy ruchu przez bomby, półapki etc. Nasz wróg także potrafi się z bronić czasem. Zwykli strażnicy dysponują latrkami a później także noktowizją. Do zabawy przyłaczaja sie psy które potrafia wyczuć nas nawet w kryjówce. Po krótkim czasie gra naprawde stawia przed nami wyzwanie i to nie małe! Jednak satysfakcja z przejścia etapu na pozór nie do przejścia albo zabicie celu tak żeby strażnicy nic nie widzieli sprawia ogromną dumę. [h1]Górą czy dołem? Może przez drzwi?[/h1] Mapy są wielkie... nie... mapy są ogromne. Każda lokacja jest inna i pozwala nam na doskonalenie taktyki. W każdym kolejnym odwiedzanym miejscu mamy do zebrania specjalne znajdźki oraz pergaminy które w znacznym stopniu podnoszą naszą ilosć punktów dodatkowo te drugie pozwalają nam bardziej zagłębić się w historię. To tylko jeden z powodów żeby mapy przechodzić metodycznie i z głową. Za drzwiami czeka na nas snajper i dwóch strażników. Wejdźmy przez dach i całkowicie ich omińmy. Można też spróbować przejść przez podziemia tam jest ciemno, ale mogą byc pułapki. Wyzwanie czycha na nas na każdym kroku, ale dzięki temu możemy wykazać sie swoim refleksem oraz instynktem żeby przejść bardzo trudną ścieżką i nie dać się wykryć. [h1]Po co mi gadżety?![/h1] Mark of the Ninja oferuje nam dostęp do ograniczonych w działaniu i ilosci, ale bardzo pomocnych gadżetów. Jest ich dużo a dziela się na te które ułatwiaja skradanie oraz te które pomagaja w eliminacji wroga. Ich wykorzystywanie a raczej sposób wykorzystywania to nasza sprawa jednak bardzo ułatwiają zabawę a niekiedy umożliwiają obranie całkiem innej ścieżki. [h1]Gdzie leży problem?[/h1] Gra mimo swojej ogromnej grywalnosci i potencjału posiada kilka błędów. Dla pewnego grona odbiorców grafika może odpychać ponieważ jest to tak naprawdę kreskówkowy świat. Mi osobiście taki styl bardzo odpowiada ponieważ soczyste zabójstwa świetnie kontrastuja z tego typu grafiką, dodam jednak że bardzo mnie ona urzekła. Inna sprawa to oprawa Audio. jest ona uboga, ale wystarczająca żeby wprowadzić w klimat. Ostatnia sprawa to sama konwencja. Gra jest długa i naprawdę wymagająca, jeśli ktoś nie lubi się skradać lub chciałby prostych i szybkich rozwiazań problemów niech zastanowi sie nad zakupem. Zaprawszam na ocenę. [h1]Podsumownie[/h1] Plusy: -Bardzo ciekawy pomysł -Świetna skradanka -Naprawdę wciąga -Otwartość w przechodzeniu poziomów -Ogromne poziomy -Umiarkowanie inteligentni przeciwnicy -Powoli zwiekszajacy się poziom trudnosci Minusy: -Dla niektórych grafika może być nieprzyjemna -Gra nastawiona na metodyczne przechodzenie poziomów co nie dla wszystkich może być przyjemne -Minimalistyczna historia Ocena: [h1]9,5/10[/h1] [h1]podsumowanie[/h1] Program ten to zdecydowanie jedna z najlepszych skradanek w jakie grałem. Pozwala wykazać się własna taktyka a także rywalizować ze znajomymi kto lepiej przejdzie poziom. Gra daje duże wyzwanie jednoceśnie nagradzając satysfakcją za przejście trudniejszych etapów. Polecam tą pozycje każdemu bez wyjatku.