Recenzje FATAL FRAME / PROJECT ZERO: Mask of the Lunar Eclipse

kocham

Fenomenalna gra. Jeden z najlepszych japońskich horrorów.

Ponizej zamieszczam Lets Play: https://www.youtube.com/watch?v=EQ0h8Xjv_OY&list=PL4LRfcKx_WU4hgbiYxU2rdQ6e5qPobZDS Recenzja: Akcja gry osadzona jest na opuszczonej wyspie Rougetsu. Przed laty zostalo tam uprowadzonych piec dziewczynek. Wynajety dertektyw zdolal uratowac tylko trzy z nich, a dwie zaginely. Po latach dwie z nich udaja sie na wyspe w celu poznania prawdy co sie tam wydarzylo, jednak utracono z nimi kontakt. Dlatego ostatni z nich rusza w ich poszukiwaniu, oraz odkrycia samej siebie, jak i co sie wydarzylo ponad 10 lat temu. W wersji na PC zostala poprawiona grafika, jakość cieni, oraz niektore elementy rozgrywki w celu poprawy odbioru tytułu. Gra składa się z wielu elementów typowych dla gatunku survival horror, takich jak eksploracja, zbieranie przedmiotów, walka z przeciwnikami i rozwiązywanie zagadek. Jednym z najbardziej charakterystycznych elementów gry jest jednak jej mechanika walki. Gracz używa aparatu fotograficznego, którym wykonuje zdjęcia duchów, a następnie zmusza je do ucieczki, w ten sposób zadając im obrażenia.

Gra jeszcze nie ukończona więc traktujcie to jako pierwsze wrażenia. Z serią Fatal Frame mam doświadczenie tylko z 5tą odsłoną, którą ukończyłem, a raczej wymęczyłem dotarcie do końca. Po 2h gry w 4kę nie spodziewam się dużych zmian. Co tu dużo mówić - oficjalnie jest to horror. Twoją bronią jest aparat, przeciwnikami duchy. Pomysł relatywnie oryginalny, ale gra sama w sobie jest niesamowicie drętwa. Co mnie wkurzało przez te 2h gry? - Sterowanie - postać porusza się w 8 kierunkach. Tak, w 8miu. Nie ma płynności ruchu, masz 4 podstawowe kierunki + skosy, resztę nadrabiaj drugim analogiem. - Ruch - nie dość że sterowana osoba jest ograniczona ruchowo to jeszcze rusza się tak wolno jakby ścigały ją osoby na wózkach inwalidzkich a nie duchy. Dosłownie - jakby nie uciekała po ziemi a po jakimś płytkim basenie, takim napełnionym po łydki. - Latarka/kamera - bohaterka świeci w całkiem losowe miejsca, ciężko skierować snop światła w to miejsce, które nas interesuje. - Poziom trudności - pomimo iż walki jest zdecydowanie mniej niż w 5tce duchy biją jakby mocniej. 5tka zaczęła dawać się w znaki dopiero tak w 2/3 gry, tu wyzwanie pojawia się relatywnie szybko. Gdyby tylko postać nie ruszała się tak wolno... - (Spekulacja) ckliwość gry - nie poznałem jeszcze pełnej fabuły ale zapowiada się kolejna "łzawa" historyjka. W piątce z jednej strony trochę uratowała zakończenie, ale z drugiej strasznie ciągnęła w dół tempo całej gry. - Aparat - tu jest sprawa dyskusyjna, jednym się spodoba, drugim nie. Jest to oryginalna broń i fajnie się ją ulepsza, ale strzelanie zdjęć zbyt przyjemne nie jest. Czekaj, duch znika, czekaj, duch znowu znika, czekaj, o duch atakuje, przegapiłeś moment i otrzymałeś obrażenia. Serio, czekasz, czekasz, nudzisz się aż tu nagle czekanie zmienia się w test refleksu. Szkoda bo wiązałem z serią naprawdę duże nadzieje a tak wieje nudą...