Recenzje Far Cry® 2

czerni którzy są inteligentni

Średniak ale da się pograć, dość monotonne misje

Good Far cry game, Far Cry - Africa Edition

gra spełniłą moje marzenie zabić car****A a tak serio gra bardoz dobra wręcz idelana jak na rok 2008 bardzo płynna i w przeciwieństwi do farcry 3 która jest nowsza ta nei scrashowała mi sjeszcze a 3 jest na nowszym silniku a ta jest jeszcze na starszym wiec tylko czekać ja jetsem posiadaczm farcry 2 3 5 iw 2 mi sie podobe ten brutaln ysposób leczenai ran jest bardzo płynna ja polecam

Far Cry 2 to gra, która zestarzała się dość mocno – głównie mechanicznie. Grafika trąci myszką, choć nadal potrafi zachwycić, szczególnie o świcie, gdy poranne światło przebija się przez afrykańską dżunglę. I właśnie to – klimat oraz unikalne realia – ratuje tę produkcję przed całkowitym zapomnieniem. Rozgrywka jednak to prawdziwy pokaz frustracji. Gra od początku do końca polega na tym samym: jedź na drugi koniec mapy → zniszcz/zabij/wykradnij → wróć. Fabuła jest miałka, postacie i dialogi jednowymiarowe, a zwroty akcji nie budzą emocji – są, bo muszą. Na pochwałę zasługuje nietypowy arsenał – mamy dostęp do rzadziej spotykanych zabawek jak moździerz czy karabin z usypiającymi strzałkami. Ale co z tego, skoro przeciwnicy chłoną ołów jak gąbka, bronie potrafią się zaciąć (dodając adrenaliny lub frustracji, zależnie od punktu widzenia), a przez to że można ją naprawić po prostu tapująć R - broń boczna jest niemal bezużyteczna. Gunplay nie należy do mocnych stron tej produkcji. Jest też malaria – która miała być chyba mechaniczną nowinką – sprowadza się do „kliknij tabletkę i zapomnij”. Na osobną uwagę zasługują niekończące się patrole wroga – bardziej irytujące niż bzycząca mucha przy uchu. Nie dają nic oprócz wkurzenia. Do tego te nieszczęsne posterunki wroga, respawnujące przeciwników gdy tylko oddalimy się na więcej niż 300 metrów. Wiele razy nadkładałem trasy, byle je tylko ominąć. Takie elementy skutecznie zabijają immersję i wprowadzają zmęczenie materiału. Far Cry 2 pokazuje, jak nieoszlifowane kiedyś były gry – pełno tu ciekawych pomysłów, ale żaden nie jest dopracowany. To tytuł z ambicjami, które nie zostały spełnione. Mimo wszystko – dla ciekawskich graczy, chcących zrozumieć korzenie serii i przekonać się, jak wyglądała surowa, brudna Afryka w wizji Ubisoftu – może to być ciekawe doświadczenie. Ale ostrzegam – to doświadczenie wymaga cierpliwości. Dużo cierpliwości. Najbardziej adekwatna byłaby tu ocena neutralna, niemniej musząc wybierać między pozytywną, a negatywną skłaniam się jednak ku tej drugiej.

Far Cry 2 Gra, która miała w sobie więcej życia niż wszystkie późniejsze części razem wzięte Na początku nie wiedziałem, czego się spodziewać. Po pierwszych godzinach myślałem, że to będzie zwykły, nijaki shooter. Jazda dżipem, trochę strzelania, jakieś misje od handlarzy bronią, typowe najemnicze zadania… Ale potem zaczęło do mnie docierać, że Far Cry 2 to nie jest kolejna gra akcji. To symulacja chaosu w świecie, który nie chce cię ani oszczędzać, ani specjalnie zabawiać. Nie jesteś tu bohaterem. Jesteś zwykłym najemnikiem, którego wrzucono w sam środek afrykańskiego piekła. Nie ma wielkiej historii zbawienia świata, nie ma kiczowatego złoczyńcy do ubicia. Jest wojna domowa, malaria, broń która potrafi się zepsuć w najmniej odpowiednim momencie i świat, który potrafi cię zmiażdżyć. Co mnie naprawdę przyciągnęło? Przede wszystkim mechanika walki. Broń zachowuje się, jakby była prawdziwa brudzi się, zacina, czasem się rozlatuje w rękach. Nie ma tu magicznych karabinów, które zawsze działają. Jeśli chcesz mieć dobry sprzęt, musisz się o niego postarać. To nie jest zabawa w superżołnierza, tylko walka o przetrwanie. Drugą rzeczą, która mnie kompletnie zaskoczyła, jest system ognia. Nie pamiętam innej gry, w której ogień zachowywałby się tak realistycznie. Podpalisz krzak? Za chwilę płonie całe pole. Wiatr rozdmuchuje płomienie, ogień wspina się po drzewach, potrafi spalić twoich przeciwników… i ciebie też. To działało niesamowicie naturalnie i wyglądało na coś, co naprawdę było przemyślane. Dziwię się do dziś, że w późniejszych częściach serii tego nie rozwijali. W Far Cry 4, 5, a nawet 6 wszystko stało się sztuczne, przesadzone, jakby robione pod publiczkę. Zamiast napięcia i realizmu dostaliśmy kolorowe mapki, dziwnych przeciwników i efektowny, ale kompletnie bezpieczny gameplay. Jakby Ubisoft sam nie rozumiał, że miał gotową formułę i tylko musiał ją rozwijać. Świat gry nie za duży, nie za mały Mapa w Far Cry 2 nie była ogromna, ale była wystarczająca. To nie był otwarty świat z milionem znaczników i pytajników. To było miejsce, które miało klimat, w którym każdy zakątek mógł cię zaskoczyć. Checkpointy, patrole, zasadki wszystko to działało płynnie i bez sztucznych ograniczeń. Świat nie próbował cię zagadywać, nie walił po oczach neonami. Był po prostu… prawdziwy. Czego mi brakowało? Być może większej swobody w eksploracji. Można było mieć wrażenie, że świat mimo wszystko jest trochę ograniczony przez to, jak działały zadania i misje. Ale z drugiej strony czy to była wada? W tak brutalnym i realistycznym świecie, raczej nie spodziewasz się, że zostaniesz turystą zwiedzającym zabytki. Dlaczego Ubisoft już tak nie robi? Do dziś mnie to zastanawia. Mieli w rękach grę z duszą. Nie była doskonała, miała swoje wady, ale miała coś, co późniejsze Far Cry straciły realizm i surowość. Później seria zaczęła skręcać w stronę kolorowej rozwałki i sztucznych fabuł z psychopatycznymi złoczyńcami. Zamiast pójść w stronę większej imersji, survivalu i konfliktu z prawdziwym ciężarem, dostaliśmy fastfoodowe strzelanki w ładnym opakowaniu. Szkoda. Bo Far Cry 2 pokazał, że można zrobić grę, która zmusza cię do myślenia, która wciąga nie tylko akcją, ale atmosferą i surowością świata. Podsumowanie: Far Cry 2 to brutalna, szczera gra o konflikcie, przetrwaniu i walce w świecie, który nie zna litości. Zadziwia mechaniką ognia, realistycznym podejściem do broni i atmosferą totalnego chaosu. Nie jest idealna, ale była unikatowa i prawdziwa. I choć późniejsze Far Cry próbowały być bardziej "grywalne", to żadna z nich nie dała tego, co dawała ta część. Jeśli ktoś chce wiedzieć, jak mogłaby wyglądać seria, gdyby Ubisoft nie bał się robić czegoś innego niż gry "dla wszystkich" Far Cry 2 to odpowiedź.