Recenzje Depersonalization

Co jeżeli nasz los jest zapisany w gwiazdach? Czy możemy jakkolwiek wpłynąć na to co nas otacza? A może należy się poddać szaleństwu by wyznaczyć zupełnie nowy kierunek? Te pytania zadaje nam Depersonalization od Meownature. Wersję demonstracyjną udostępniono na steam, po którą śmiało możecie sięgnąć jeśli lubicie miszmasz gatunkowy. O to przed nami jrpg zawierający elementy planszówki, wybory fabularne oraz pełną twistów historię o walce z przeznaczeniem. Opis nieco sztampowy, prawda? Warto jednak pochylić się nad tą produkcją, wciąga jak bagno. Trailer od początku zwyczajnie intryguje zalewając umysł niepokojącymi obrazami nawiązując do mitów lovecraftowskich. Prolog jest dostępny za darmo. Główny bohater to Anan: cierpiący na amnezję kilkuletni rezydent zamkowej posiadłości, który nie radzi sobie z otaczającą go rzeczywistością. Dziadek próbuje znaleźć lek na nieuleczalną chorobę, która spadła na jego rodzinę, matka wymusza obietnice by nie szukał "komnaty tajemnic" gdzie pracuje ojciec, do tego wszystkiego dochodzą różnej maści omamy i wrażenie, że nie jest sam. A to dopiero początek. Walka turowa podzielona jest na etapy: najpierw wybieramy rodzaj ataku, tj. magia, skille, rzut przedmiotem lub klasyczny atak fizyczny(do repertuaru dochodzą akcje specjalne, np. kradzież, unik, prowokacja, wabienie) by ostatecznie to fart zadecydował o powodzeniu w postaci rzutu kośćmi. Możemy nieco wpłynąć na statystykę szczęścia zwiększając swoje szanse, trzeba jednak pamiętać o tym by je uzupełniać później, już poza walką zdobywając chociażby wskazówki dotyczące otaczającego nas świata. W ogóle statystyki nie tylko przydadzą się w walce, ale też odgrywają kluczową rolę w trakcie eksploracji. Weźmy np.rozmowę z npc: posiadając dodatkowe punkty wpakowane w erudycję, psychologię, arogancję czy altruizm możemy wyciągnąć wskazówki, które dadzą nam więcej możliwości, nie rzadko determinując o naszym losie. Dorzućmy do tego crafting, różnego rodzaju przywary rodem z Darkest Dungeon i ten sam scenariusz możemy rozegrać wielokrotnie. Muzyka świetnie dopełnia cały ten obraz: niekiedy skoczna przyprawia o szybsze bicie serca by innym razem wprowadzić w zadumę. Dzięki niej klimat pozostaje gęsty, a animacje zyskują na dynamice. Gra nie jest jednak idealna; błędy czy powtórzenia w tłumaczeniu, a czasem nawet jego brak, niedokończone animacje, delay przy poruszaniu się... Ostatecznie nie wpłynęło to na moją ocenę choć wydawca Gamera Games mógłby dodać polonizację, z uwagi na masę tekstu, który traktuje m.in. o psychologii natury ludzkiej, a nie jest to łatwy temat. Gra mnie przykuła do monitora na tyle bym zapragnął poznać tę historię w pełni; do końca pozostało 6 z 7 scenariuszy. Jak wiele ma jeszcze do zaoferowania Depersonalization? Wprost nie mogę się doczekać.