Recenzje Beacon Pines

Straszne nudy. Bardzo wolna gra. Polecona jako queerowa gra kompletnie bez podstaw.

Fantastyczna... chyba nazwałabym to powieścią wizualną, aczkolwiek mamy tutaj sporo innych, innowacyjnych elementów. Witajcie w Beacon Pines! Jako Luka, sympatyczny młody jelonek, spędzamy z pozoru typowe wakacje: wychodzimy z samego ranka, by zwiedzać miasto, czytać komiksy w miejscowej bibliotece, ulepszać naszą tajną bazę czy też po prostu pałętać się z najlepszym kumplem. Babcia, która opiekuje się nami, zazwyczaj za bardzo nie interesuje się tym, co robimy, bylebyśmy wrócili na noc do domu. Brzmi jak dawne dzieciństwo? Pewnie, bo "Beacon Pines" doskonale oddaje klimat lat 80/90, a inspiracje "Stranger Things" są bardzo dobrze widoczne. Szybko bowiem okazuje się, że miasteczko nie jest tym, czym się wydaje, a każdy ma jakąś tajemnicę. Niby wiadomo było to od początku, a mimo to gra bardzo fajnie potrafi zaskoczyć i to nie raz. Najlepszy bowiem element - i jednocześnie naprawdę innowacyjna rzecz - to możliwość wyboru ścieżek. Podczas gry znajdujemy słowa, które wplatamy w narrację, by zmienić jej bieg. Bycie dla starszej siostry kolegi uprzejmym albo wręcz przeciwnie otwiera zupełnie nowe ścieżki, reprezentowane przez gałęzie drzewa. I choć fajnie się to odkrywa, to w ostatecznym rozrachunku gra mimo tego jest nieco liniowa, bo aby być świadkiem "idealnego" zakończenia, trzeba przejść wszystko. Nie jest to jednak zbyt wielka wada. Skoro o minusach mowa - czuje się, że "Beacon Pines" mogłyby być nieco dłuższe, bo aż chce się więcej. Sprite'y zostały narysowane ręcznie i są po prostu przepiękne - kolory żywe i energiczne, a postaci bardzo ekspresyjne. Muzyka trochę mniej zapadła mi w pamięć, ale była w porządku. Szkoda tylko, że wszystkie postaci mówią "bipami", a odzywa się jedynie narratorka, bo wykonuje ona świetną robotę. Chciałoby się usłyszeć też więcej. "Beacon Pines" to naprawdę ciekawa rozrywka na te niecałe dziesięć godzin. Myślę, że przypadnie do gustu nawet osobom, które nie są fanami powieści wizualnych... a może będzie tym, co pomoże niektórym przekonać się do tego gatunku? Mam szczerą nadzieję, że tak.