Recenzje 港詭實錄ParanormalHK

polecam

Gierka na pierwszy rzut oka, bardzo, ale to naprawdę bardzo przypomina Home Sweet Home episode1. Zacznę może od muzyki, która jest strzałem w dziesiątkę, tak idealnie dobranej, a jednocześnie przerażającej dawno nie miałam okazji słyszeć duży + za to. Nie znajdziemy tutaj walki, gra polega głównie na skradaniu się i chowaniu przed złowrogimi postaciami, co (według mnie) nadaje świetnego klimatu. Ale to nie wszystko, ponieważ po drodze czekają na nas świetne zagadki, które rozwiązuje się po prostu przyjemnie, nie są oczywiste, ale nie są też bardzo skomplikowane. Jumpscare również tutaj na +, bo można było się naprawdę przestraszyć. Grafika jest świetna, mimo, że optymalizacja jest do poprawki i widać, że trwają nad nią prace, nie zawiedziecie się, jest naprawdę przyjemnie dla oczu. :) Dam jeszcze + za to, że znajdujemy się w Chinach, co też nadaje świetnej atmosfery. Ogólnie naprawdę gorąco polecam fanom Horrorów. Chcesz zobaczyć jak wygląda gra w praktyce? Zapraszam na zapisek ze streamu! https://www.youtube.com/watch?v=zy6QHxVPKRo

gra jest na ok 4h~~ jedynie czym potrafi wystraszyć to wyskakującym potworkiem na twarz przez liczne błędy, glicze, przenikające potworki przez textury bliżej temu do komedii fabuły brak, smutny pan azjata zgubil dziewczyne koniec

[quote][i]Zapraszam na moją stronę [url=http://store.steampowered.com/curator/27231431/]kuratora Steam[/url]. Na pewno znajdziesz tam coś dla siebie.[/i][/quote] [h1][i]Paranormal HK[/i] - przeciętny horror z nieprzeciętną liczbą jumpscare'ów[/h1] Paranormal HK kojarzy mi się z taką niskobudżetową produkcją, której klimat nieustannie jest burzony przez pojawiające się na pierwszym planie upiorne twarze. Po paru nieudanych próbach umknięcia zmorze widok ten przestaje robić wrażenie, a zamiast straszyć - irytuje. Jednak jest w tej grze coś intrygującego. Zakupiłam ją przez wzgląd na ujętą w opisie wzmiankę o chińskich legendach miejskich, o których nie wiem dużo, ale azjatyckie horrory zawsze wydawały mi się znacznie mroczniejsze niż zachodnie produkcje. Jakiś czas temu obejrzałam pełne przejście Devotion, gry stworzonej przez tajwańskie studio Red Candle Games. W produkcji (bardzo dobrej w moim uznaniu) umieszczono żart z prezydenta Chin, przez co została wycofana z dystrybucji. Patrząc na Paranormal HK, przeszło mi przez myśl, że może być to coś zbliżonego klimatem do Devotion, chociaż nie spodziewałam się tej samej jakości. Paranormal HK zapoznaje odbiorcę z kilkoma różnymi historiami poprzez raczej zdawkowe liściki, notatki oraz wiersze. Nie wiem, czy sens tych ostatnich został dobrze przełożony w na język angielski, ale podczas czytania wersów odnosiłam wrażenie, że brakuje mi jakiegoś szerszego kontekstu. W horrorze gracz wciela się w młodego mężczyznę, operatora kamery grupy filmowej Beyond the Invisible realizującej dokumenty o zjawiskach paranormalnych. Cała ekipa trafia do Kowloon Walled City w noc festiwalu głodnego ducha (ang. [i]Hungry Ghost Festival[/i]). Dodam, że Kowloon Walled City to osiedle, które rzeczywiście istniało w Hongkongu, ale zostało zburzone w 1993 roku. Bądź co bądź, członkowie Beyond the Invisible wybierają się tam wspólnie, aby zdobyć materiał do kolejnego odcinka. Scenariusz ma się opierać na wyzwaniu, w którym wezmą udział trzy koleżanki: Kathy, Kiki i Peggy, a ma ono polegać na rozwiązywaniu zagadek i wydostaniu się z "nawiedzonych miejsc". Przypomina to nieco grę miejską. Protagonista, Ah Lok, jest tylko z Kathy, toteż oboje nie wiedzą, gdzie są pozostali i jak sobie radzą. Niestety, Kathy znika w dziwnych okolicznościach i Ah Lok usiłuje odnaleźć dziewczynę. Paranormal HK raczy odbiorcę wieloma dziwnymi rzeczami, jednakże w dużej mierze takimi przewidywalnymi. Widząc szafę z opcją ukrycia się, można mieć stuprocentową pewność, iż za chwilę trzeba będzie się w niej schować i przeczekać atak ducha. W każdym rozdziale występuje moment polegający na przechytrzeniu zjawy i przemknięciu obok niej bez bycia zauważonym, a całość wieńczy kulminacyjny moment "walki" z nieprzyjazną duszą. Jumpscare'y już po jednej trzeciej rozgrywki przestały robić na mnie jakiekolwiek wrażenie, zwłaszcza że zaprojektowano je w nieciekawy sposób przywodzący na myśl gry sprzed kilkunastu lat. Modele zjaw, poza jedną, nawet nie wyglądały strasznie i nie wzbudzały większych emocji. Szczerze? O wiele bardziej wolałabym tę grę bez konieczności wchodzenia w interakcję z duchami, bynajmniej nie ze względu na strach. Odradzałabym ten tytuł osobom, które nie są w stanie znieść skradania się (choć taka rzecz występuje w bardzo wielu horrorach) oraz uciekania przed wrogiem, bo w Paranormal HK jest tego całkiem sporo. Na szczęście sekwencje te nie są długie, ale nie mogę obiecać, że nie wymagają podejmowania decyzji na gorąco, w którą stronę skręcić. Jednak Paranormal HK to nie tylko duchy. W moich oczach tę produkcję ratują niezwykle przyjemne łamigłówki i zagadki środowiskowe, a ich jest wręcz na pęczki. Stanowią chwilę spokojnego oddechu między podnoszącymi tętno zdarzeniami i wprowadzają gracza w mocno wschodni klimat, co jest świetne i czego osobiście oczekiwałam. Naprawdę ujęły mnie historie przedstawione w grze, na tyle, że postanowiłam poszukać, jak inni posługujący się językiem angielskim gracze je interpretują. Dodam, że wersja anglojęzyczna gry nie jest solidnie wykonana i w wielu miejscach brakuje napisów, co jest pewną bolączką i pozostawia niedosyt przez nieustannie towarzyszące odczucie, że właśnie ominęło się coś, co mogłoby wyjaśnić pewne kwestie. Dość słabym punktem Paranormal HK jest dobór podkładu muzycznego. Zanotowałam też drastyczne spadki FPS'ów w mało szczegółowych obszarach. Nie mam żadnych zastrzeżeń do dubbingu i warstwy wizualnej. Obie te rzeczy wypadają poprawnie. Podsumowując, nie jest to najgorsza gra, gdyż ma swoje dobre momenty. Zapadła mi w pamięć scena, w której Ah Lok posługuje się chińską tabliczką Ouija. Gdy na zadawane pytania odpowiada duch dziecka, mała blada rączka dotyka dłoni bohatera. Albo prześwietnie ukazana wizja na karuzeli z końmi, w której figury zamieniają się w rozpędzone szkielety, a światło przybiera krwistą barwę. Z pewną rezerwą wystawiam pozytywną ocenę, bo nie byłby to mój pierwszy (ani nawet nie dziesiąty) wybór, jeśli chodzi o horror. Ale nie było tragedii, powracało się do tego tytułu raczej miło i mimo banałów pozostawił on we mnie ślad w postaci ciekawości, co z czym się łączy. A okazuje się, że ta fabuła została naprawdę dobrze przemyślana.