Recenzje Hentai Shooter 2: World Tour

tak dobra ze ze mi sikadz wybuh

Bardzo dobra gierka, cudowne audio. Serdecznie polecam, gra warta swojej ceny.

powiem tyle mozecie kupic za te 1,79 zl ale ogolnie nie polecam nie wiem jak wyjsc z pierwszego levela

Produkcja inna niż wszystkie z tego gatunku. Zamiast zlepku Unity assetów lub prostej gry logicznej dostajemy 2D shootera w stylu Wolfensteina 3D i... Wyszło to całkiem nieźle! W grze nadal występują niedociągnięcia typowe dla (bardzo) niskobudżetowej produkcji ale w utłoku innych gier ze słowem "Hentai" w tytule jest naprawdę dobrze i jest warta tych kilku złotych. Mówię poważnie.

ang. – a culturefranc. – la cultureniem. - die Kulturros. - кyлътyра- jedno z najbardziej powszechnych i zarazem wieloznacznych pojęćhumanistyki i nauk społecznych; wyprowadzane jest najczęściej w opozycji do pojęcianatury.Pojęcie „natura” wywodzi się z terminu „nasce”, który określa to, co wzrosło,co powstało samo z siebie, bez naszego udziału, co pozostawione było jego własnemurozwojowi – wówczas jest to coś czysto „naturalnego”. Kultura natomiast stanowiogół tego, co pielęgnujemy (źródłem jest tu termin „colere”). To, co kultywujemy,pielęgnowane jest celem urzeczywistnienia wartości bądź stworzenia dóbr.Teoretycy i historycy kultury w zasadzie zgodnie uznają, że pojęcie kulturapochodzi od łacińskiego słowa „cultura agri”, co oznaczało uprawę i uszlachetnianieroli. W I wieku p.n.e. pisarz rzymski Cicero termin ten przeniósł na teren humanistykidla określenie nim uprawy i uszlachetnienia życia duchowego. Kultura jest zatemrozumiana w tym pierwotnym ujęciu jako rezultat działań odniesionych do zjawisknaturalnych, ale w pewien sposób przeciwstawiających się naturze; jako ład narzuconyprzez człowieka, podporządkowany ustalonym przez niego wzorom i wzorcom, a przytym – jako narzędzie zaspokojenia ludzkich potrzeb i sposób realizacji ludzkich celóww dziedzinie materialnego bytu.Związki natury i kultury w refleksji naukowej. Takie przeciwstawienie sobienatury i kultury, tych dwóch fragmentów rzeczywistości legło u podstaw podziałunauk na przyrodnicze i nieprzyrodnicze – humanistyczne w okresie pozytywizmupierwszej połowy XIX wieku. Pozytywizm (który był naturalizmem w sensienormatywnym i opisowym) zakładał, że metody stosowane w naukach społecznychnie różnią się i nie powinny się różnić zasadniczo od metod nauk przyrodniczych.Różnice pomiędzy naukami społecznymi i przyrodniczymi analizował m.in. A.Comte. Jego zdaniem nauki tworzą określoną hierarchię. Proponował on dwaporządki: porządek historyczny, opierający się na kolejności powstawania nauk, gdziekażda nauka jest swoistą podbudową dla drugiej i poniekąd przygotowuje te następnąoraz porządek logiczny, w którym brał pod uwagę niezbędność nauk 2s. 951wyżej usytuowanych w hierarchii dla nauk usytuowanych niżej, w oparciu o stopieńogólności, abstrakcyjności, złożoności i doniosłości praktycznej. W tej klasyfikacjiswoje miejsce znalazła socjologia – nauka o społeczeństwie, widziana przezeń jakonauka najpóźniej powstała, najbardziej konkretna, najbardziej złożona, bezpośredniozwiązana z praktyką i najczęściej korzystająca z dorobku innych nauk, gromadząca,podobnie jak inne nauki, empirycznie sprawdzalną wiedzę, odkrywająca prawapozwalające przewidywać dalszy przebieg procesów badanych oraz praktycznieoddziałująca na rzeczywistość.Ta klasyfikacja stała się dla W. Diltheya punktem wyjścia rozważań o istocienauk. Wyodrębnił on dwie grupy nauk: przyrodnicze i humanistyczne(Geisteswissenschaften). Jego zdaniem zainteresowania nauk humanistycznych - a nanich głównie skupiał swą uwagę - sięgają od jednostek, rodzin, zrzeszeń, narodów,epok, ruchów historycznych i ciągów ewolucyjnych, organizacji społecznych,systemów kulturowych oraz innych fragmentów ludzkości aż po ludzkość jako taką.Filozofia W. Diltheya była poniekąd pierwszą deklaracja niezależności naukhumanistycznych od przyrodoznawstwa, której źródłem była zasadnicza odmiennośćprzedmiotu nauk humanistycznych, wymagająca zastosowania innych metodbadawczych (metody zrozumienia, zakładającej pewną wspólnotę między badaczem aprzedmiotem jego badania). Idee te – choć pełne niejasności i niekonsekwencji,wymagające modyfikacji i dopowiedzeń – dały początek późniejszemu nurtowimetodologii humanistyki.Polemikę z W. Dilthey’em podjął H. Rickert. Poszukując odpowiedniegokryterium odróżniania tego, co ważne od tego, co nieistotne - kryterium selekcjifaktów w naukach historycznych (one bowiem szczególnie go interesowały), H.Rickert wprowadził pojęcie odniesienia do wartości (Wertbeziehung). Miało on służyćjako dodatkowe narzędzie odróżniania historii od przyrody oraz określania naukhistorycznych jako nauk o kulturze. Kulturę rozumiał więc jako sferę wartości,wartości, które są bądź rzeczywiście uznawane za wiążące przez wszystkich ludzibądź oczekuje się, że będą przez nich uznawane. Niezależnie od tego, jaką dziedzinękultury się bada, jakie społeczeństwo i konfiguracje jakiej dowolnej epoki, zawsze napierwszy plan wysuwają się wartości.Tematyka ta pojawiła się także w rozważaniach socjologów polskich, m. in. F.Znanieckiego. Jego zdaniem rozróżnienie rzeczywistości kulturowej i przyrodniczejnie ma nic wspólnego z przeciwstawieniem danych „subiektywnych” i„obiektywnych”. Różnica pomiędzy naukami o kulturze a naukami i przyrodzie leżynie w charakterze samego doświadczenia, lecz w charakterze doświadczanych danych,które obejmują w jednym wypadku „systemy wartości”, w drugim natomiast „systemyrzeczy”. Znaniecki twierdził, że kultura zbiorowości ludzkiej nie stanowi organicznejjedności, chociaż stara się mniej lub bardziej skutecznie taką jedność stworzyć.Osobliwość socjologii na tle innych nauk o kulturze polega na tym, że nie tylkozajmuje się ona badaniem doświadczenia i działalności podmiotów świadomych (coróżni ogół tych nauk od przyrodoznawstwa), ale i ma do czynienia z takimszczególnym rodzajem tego doświadczenia i tej działalności, w którym ichprzedmiotem są inne podmioty świadome. Zdaniem Szackiego (1986) Znaniecki jestnajprawdopodobniej jedynym przedstawicielem socjologii humanistycznej, który 3odrzuca tezę o zasadniczej różnicy pomiędzy metodą nauk o przyrodzie i metodą nauko kulturze. Podkreślał metodologiczne podobieństwo socjologii do przyrodoznawstwa;czynności ludzkie mogą być - jego zdaniem – badane naukowo przy pomocy takichsamych metod, jakich używa się do badania ograniczonych systemów przyrodniczych.Socjologię uważał za naukę nomotetyczną; zajmuje się ona bowiem zjawiskamispołecznymi, w których przeważa pierwiastek trwałości i powtarzalności; jestanalityczną nauką o kulturze zorientowana na wykrywanie aksjonormatywnego ładuzjawisk społecznych. Socjologia Znanieckiego jest próbą pogodzeniahumanistycznego punktu widzenia, uwzględniającego obecność w procesachspołecznych podmiotów świadomych z naturalistyczną koncepcją nauki i metodybadawczej.Związki pomiędzy kulturą a naturą podejmowane były potem w dalszymrozwoju antropologii kultury. Wątek ten podejmowali m. in. A. Kroeber, C. Geertz, awspółcześnie - A. Giddens, W. Burszta.Definicje kultury – przegląd ujęć. Złożoność, wieloaspektowość iniejednorodność zjawisk kulturowych powoduje wielość stanowisk teoretycznych.Różnice w teoretycznym ujmowaniu kultury sprowadzają się do odmiennegorozłożenia akcentu na dany jej aspekt, użycia odmiennej aparatury pojęciowej orazustalania innego typu związków i zależności.Ogólnie stosuje się dwa generalne ujęcia pojęcia „kultura”:1) Kultura jako pojęcie ogólne, teoriopoznawcze, zwykle o charakterzeontologicznym, gdzie natura i istota tych poznawalnych empirycznie bytów jestniejednoznaczna.