Lorelai İncelemeler

depresif oyunları seviyorum…..

sonunda DISTRAINT özlemimi giderecek bir oyun OYUNUN Müzik leri fevkalade NOT : oyunda takılıp kaldığımız yerlervar ( bug ) örneğin bakıcı evinde çamaşırları yıkamamız söyleniyor ama kıpırdayamıyoruz gidermek için sahne geçme tuşuna basın

Harvester Games / Rem Mitalski'nin The Cat Lady ve Downfall'un ardından gelen üçüncü oyunu, aynı zamanda üçlemenin son bölümü. Öncelikle teknik anlamda (doğru tanım bu mu bilemiyorum) Lorelai önceki iki oyundan fersah fersah üstün. 2 boyutlu, kirli, basit dünya gitmiş, yerine 3 boyutlu, görsel şölen diyebileceğimiz bir dünya gelmiş. Yanlış anlaşılmasın, oyunda karakterimizi hala benzer şekilde kontrol ediyoruz, yani içinde bulunduğu görsel düzlem üç boyutlu olsa da karakterimiz sadece sağa ve sola hareket ediyor ve yine klavye ile kontrol ediyoruz, yani bu bir point & click değil. Kontroller sanırım önceki iki oyuna göre daha iyi ama The Cat Lady işkencesinden geçtiğim için belki de alışmışımdır. Seslendirmeler serinin en iyisi, ses tasarımı çok iyi ve bu kez arada bir girip çıkan şarkılar da oyuna güzel oturtulmuş. Sanırım bunun sebebi de aslında Lorelai'ın önceki iki oyunun aksine bir adventure oyunundan ziyade interaktif film özelliğini taşıyor olması. Evet, Lorelai zorlu bilmeceleri çözerek hikayede ilerlediğimiz tipik bir adventure oyunundan ziyade bir çeşit interaktif film. The Cat Lady bu konuda arada derede kalmıştı, Downfall'da adventure yönü biraz daha ön plandaydı, Lorelai'da ise şapkalar öne konularak düşünülmüş olacak ki her iki oyununda en güçlü yönleri olan yaptığımız seçimler doğrultusunda hikayeyi şekillendirebildiğimiz sinematik hissiyata odaklanılmasında ve adventure elementlerinin sadece bu seçimleri yapmamız için bir araç olarak kullanılmasında karar kılınmış. Oyunun da önceki iki oyuna göre muhtemelen tek zayıf yönü yine burada karşımıza çıkıyor: Hikaye. Lorelai ne The Cat Lady kadar derinden sarsan, ne de Downfall kadar insanın aklını allak bullak eden bir hikaye. Ana karakteri önemsiyoruz, evet, fakat hikayedeki karakterlerin tamamı daha önceden defalarca görmüş olduğumuz klişelerden ibaret. Oyunu etkileyici kılan şey önceki iki oyundan tanıdığımız "öteki taraf" kısımları. Bu kısımlar gerçekten her anlamda tasarım harikası. Ancak oyun ne zaman ana karakterin "gündelik" yaşantısına bizi sokuyor, hatta (bence) gereksiz yere banal gündelik şeylerin peşinden koşturuyor, hikayenin etkileyiciliği ortadan kalkıyor. Bu bakımdan ilk iki bölümün zayıf olduğunu, oyunun 3. bölümdeki sürreallik ile yükseldiğini söyleyebilirim. Oyunda yine sanırım birkaç final var, ben "altın final"e ulaştım. Diğer opsiyonları denemek için baştan başlayasım açıkçası pek yok. Son olarak motordan mıdır bilemiyorum, oyun zaman zaman çok yavaş çalışıyor. Özellikle yağmur ve sisin olduğu dış ortam kısımlarında. Diğer incelemelerde de benzer yorumlar okudum, demek ki problem doğrudan bilgisayarım ile ilgili değil. Neticede interaktif film kıvamındaki "adventure" oyunlarını beğeniyorsanız şans verin. Her ne kadar indie bir firmadan çıkmış da olsa önceki iki oyunun indie hissiyatının epey üzerinde kalıyor. Lorelai'ı oynamak için bana sorarsanız önceki iki oyunu oynamanıza da gerek yok, aynı evrende de geçse önceki iki oyundaki karakterler ve hikayeleri ile doğrudan bir bağlantısı yok. Bu önemli bir konu çünkü The Cat Lady önerebileceğim bir oyun değil, çok daha etkileyici bulduğum Downfall da herkesin zevkine uygun değil.

hikayesi anlatımı oynanış olarak beni çok etkiledi eski hikayeli oyun seviyorsanız kesinlikle oynayın