Hexen: Beyond Heretic İncelemeler

.

yürümek zor gelir bilmeyene bilsem bile midemi bulandırdı ekran döne döne

fazla hardcore bir çok kişiyi ağlatacak bebek gibi zırlayacaksınız ama... yapılmış en iyi fp- HAYIR yapılmış en iyi oyunlardan birisi hele atmosfer tamamen muhteşem

Oha oyunda zıplama varmış. Doom çakması ama fantastik fps yönünden türünün ilki. Oyunun olumsuz bulduğum tek yanı; sağa doğru gitme, sola doğru gitme ve zıplama tuşlarının çok saçma yerlere konmuş olması, hayır değiştiremiyoruz da böyle oynamak zorunda kalıyoruz. Sol; ö, sağ; ç, zıplama; .

Biraz üzerine düşününce oyunun güzel olduğu anlaşılıyor. Classic doom motorunu resmi olarak sınırlarına götüren bir oyun. 3 farklı sınıf var ama sadece bir sınıf karakteri seçip tüm oyun oynanabiliyor, tekrardan başka bir karakter seçmek için oyunu baştan başlatmak gerekiyor ama bu oyunu sevenler için çok da büyük bir problem oluşturmuyor. Oyunun orta çağ teması ilgi çekici ve silah mekanizması bir hayli ilgi çekici aslında. Her sınıfın kendine ait silahları var ve bir de en iyi silahları ki onu elde etmek için her bir parçasını bulmak gerekiyor, aslında o parçalar da karşınıza kolaylıkla çıkıyor olmalı. Hexen, classic doom gibi değil öyle gözükebilir ama tamamiyle farklı bir durum söz konusu aslında. Kapalı kapıların kilitlerini bulup harita harita ilerlemek yerine belirli merkezlere girip oradaki geçitleri bulup, ve oradaki geçitlerin içine girip, ve oraların içinde bazı düğmeler ile büyük bulmacanın parçaların parçalarını çözüp tekrar merkeze yani hub a dönmeniz gerek. Bu tarz şeyler oyunun en büyük kısmını oluşturuyor. İlk oynayışta uzun zaman alabiliyor ama sonraki oynayışlarda çok da büyük sıkıntılar yaratmıyor, bulmacanın bir kaç parçasını unutmak dışında tabii :D . Eğer oyunlarda kaybolmayı çok sevmiyor iseniz oyunu önermem ama ben bulurum yolumu diyorsanız denemeye değer derim. Bu incelemeyi yazarken 2 kere bitirdim, ilk oynayışı fighter sınıfıyla, ikincisini cleric sınıfıyla.. Hexen, oyun mantığına yeni bir boyut kazandırıyor.

[h1]Kasvetli kanlı bir gotik dünya, bunaltıcı gri gökyüzü, meşalelerin loş ışığı, terk edilmiş kiliselerdeki kararmış vitray pencereler, yaprakların ayaklar altında hışırdadığı gri sık ormanlar, gerçekten alışılmadık benzersiz silahlar.[/h1] Bugün çok az insan HeXen'i hatırlıyor klasikler ne kadar harika olursa olsun tarihe yalnızca en seçkin temsilcileri giriyor. HeXen, karanlık bir fantezi dünyasında geçen birinci şahıs nişancı oyunudur. Heretic'in devamıdır ve Doom motorunun değiştirilmiş bir sürümünü kullanır. Bu, yollarına çıkan her şeyi fethetmeye ve köleleştirmeye kararlı, boyut değiştiren yaratıklar olan kötü Serpent Riders'a karşı savaşın ikinci perdesidir. Bu bölümde, ikinci Serpent Rider Korax, Cronos'un insan krallığını istila etti ve insan sakinlerini yalnızca kendisine sadık canavarlara dönüştürmek için güçlü bir büyü yaptı. Üç şanslı insan bu büyünün etkisinden kurtuldu ve onun zulmüne son vermenin bir yolunu bulmak onlara kaldı. Dürüst olmak gerekirse hikaye çok derin değil. HeXen kesinlikle bir aksiyon oyunu olduğu için burada açıklama yolunda fazla bir şey anlamayacaksınız. Savaşçı, büyücü veya din adamı olmak üzere üç sınıf arasından seçim yapılmasına rağmen kesinlikle bir RPG değil. Güç ve Büyü gibi sınıf seçim ekranında listelenen istatistikler aslında pek bir şey ifade etmez, hareket hızlarındaki küçük değişiklikler ve nasıl olduklarındaki belirli farklılıklar dışında üç sınıf da temelde aynı şeyi gerçekleştirir. Aralarındaki temel fark, her sınıfa tamamen benzersiz olan silah seçimleridir. Co-op oynamaya karar verirseniz oyunu birlikte ele alacaksınız, değilse solo giriyorsun. Bu kadar basit bir formül başarılı olabilir –Ne de olsa Doom için işe yaradı– Ancak HeXen ile ilgili sorunlar ilk birkaç seviyeyi oynadıktan sonra çabucak ortaya çıkıyor. Ne yazık ki dövüş bölümü bir şey hissettirmiyor çünkü kesinlikle zorlu olsa da, HeXen temelde oldukça uzun bir tuş/düğme/anahtar araması olduğu için düşmanlar gösterinin ana parçası değildir. Rastgele bir düğmeye basıldığında, olabilecek en iyi şey, "Kalede bir portal açıldı" gibi bir şey söyleyen kısa bir mesajdır ve bu da daha sıkıcı ve anlamsız keşife yol açar. Yine de oyuncu bir düğmeye bastığında veya bir tuş bulduğunda, daha sonra ne yapacağını bulmak için her yeri aramak için yaklaşık 10 dakika veya daha fazla zaman harcanmalıdır. Seviyeler garip bir şekilde ilerler, oyun genellikle geri döneceğiniz bir alan olan bir hub kullanır ve her seviyeye girişi içerir. Genellikle seviyelere geri döneceksiniz, her seviyede daha fazla alanın kilidini açan anahtarlar ve bulmacalar bulmak ve diğer seviyelerin kilidini tamamen açmak için bir yerden bir yere koşacaksınız. Sonunda bir patronun kilidini açacaksınız ve oyun sizi otomatik olarak yeni bir merkeze, esasen bir sonraki bölümü seçmenin otomatik bir yola gönderecek. HeXen'in savaşının monotonluğuna rağmen, hala bunun için bazı şeyler var. Kaliteli spritelar ve mükemmel doku çalışmaları ile hayata geçirilen zengin ve ilham verici bir fantezi atmosferine sahiptir. Ayrıca iyi bestelenmiş müzik albümü içerir. Bazı seviyeler de son derece iyi tasarlanmış. The Guardian of Steel seviyesi sizi esrarengiz amaçlara sahip eski bir makinenin içine yerleştirir. The Castle of Grief, korkuluklarında saklanan sayısız keskin nişancı ile devasa heybetli bir kaledir. The Necropolis seviyesi mezarlarından yükselen kötü ruhların istila ettiği hain bir mezarlıktır. HeXen kesinlikle tarzdan yoksun değildir ve çeşitli seviye tasarımları ilerledikçe işleri ilginç tutmanıza yardımcı olur. HeXen teknoloji açısından da bir adım öndeydi. Doom motoru burada iyi bir etki için değiştirildi ve genişletildi. Wings of Wrath yeteneğine sahipseniz karakteriniz yukarı ve aşağı bakabilir, ve uçabilir. Bazı sevilerde sürgülü kapılar, hareketli duvarlar, su akıntıları ve kırılabilir pencereler bulunur. Sis, şimşek çakması ve rüzgarda uçuşan yapraklar gibi hoş görsel dokunuşlar da var. Ortam ve ses efektleri oyuna daha fazla dalmanızı sağlar. Doom'da bunların hiçbiri yoktu. HeXen ayrıca karmaşık sıralı olaylara da sahipti. Bunun iyi bir örneği, bir anahtarın bir buz sütununun üzerinde erişilemediği Guardian of Ice seviyesindedir. Belirli bir yapboz parçasını bir hazneye yerleştirdiğinizde, odanın her iki tarafındaki duvarlar açılır ve lavlar akar ve iki grup ateş iblisini ortaya çıkarır. Imp'leri öldürdüğünüzde, lavdan gelen ısının buzu yavaş yavaş erittiğini ve onu bir su havuzuna dönüştürdüğünü fark edeceksiniz. Bu tür olaylar, orijinal Doom motoruyla mümkün değildi ve ne zaman gerçekleştiğini görmek oldukça güzel. Ancak genişletilmiş işlevsellik de zaman zaman aşırıya kaçtı. Düzeylerin doğrusal bir dizisi yerine, HeXen'in her bölümün portallarla birbirine bağlanan bir dizi düzey olduğu bir hub dünya yapısı vardır. Bu kağıt üzerinde kulağa hoş gelebilir, ancak geliştiriciler bundan tam olarak yararlanmaya gerçekten kararlıydı. Bu seviyelere defalarca girip çıkmak zorunda kalacaksınız ve takıldığınızda her seviyenin belirsiz köşelerinde gizlenmiş minik anahtarları avlamak zorunda kalacaksınız. Bu anahtarları etkinleştirmek genellikle bir kapıyı açar veya başka bir seviyedeki bir merdiveni yükseltir ancak nerede olduğunu bilmiyor olabilirsiniz. Uzun bir aramadan sonra, sonunda yeni açılan kapıdan geçeceksiniz veya yeni yükseltilmiş merdivene tırmanacaksınız ancak başka bir kapıyı açan veya başka bir yerde başka bir merdiveni yükselten başka bir anahtar bulacaksınız. O zaman sonunda o kapıyı veya merdiveni sadece başka bir anahtar bulmak için bulacaksınız ve bu böyle devam ediyor. Bu bazen iyidir –Doom'un bulmacaları buna benzerdi– ama sorun şu ki HeXen'de sıkışıp kaldığınızda, tek bir seviye yerine dört veya beş seviyenin her köşesini araştırmanız gerekecek. Bunu yaparken, bazı Ettin'leri yeniden ortaya çıktığını göreceksiniz. Onları ikinci kez öldürmek de eğlenceli değil. Sınıf sistemi de arzulanan bir şey bırakıyor. Her sınıf yalnızca dört silah alabilir ve bunlar HeXen'in 30 seviyeli mücâdelesinde çok yavaş bir şekilde edinilir. Ayrıca çeşitliliği daha da sınırlayan sadece iki cephane türü vardır. Zehirli şişeler ve itici diskler gibi ıvır zıvırla dolu bir envanter düşmanlarla uğraşırken biraz daha fazla seçenek sunar ancak hantal envanter sistemi savaşın ortasında gezinmek için acı verici olabilir. Öğelere kısayol tuşları atamanın bir yolu yoktur, bu nedenle her yenisini kuşanmak istediğinizde öğe listenizi manuel olarak kaydırmanız gerekir. Belirli eşyalar her sınıf için farklı şekilde çalışır ancak sınıfların benzersiz olduğunu hissettirecek kadar değildir. 12 silahlı tek bir sınıfa sahip olmak oyunu tasarlamanın daha iyi bir yolu olabilirdi ve gereksiz öğelerin miktarını azaltmak şişirilmiş envanter sistemini geliştirmek için çok şey yapardı. HeXen, özellikle patron karşılaşmalarında hala oldukça harika anlara sahip. Death Wyvern'a karşı savaş benim favorilerimden biridir. Lav dolu bir uçurumun içinde bu devasa, kanatlı yaratıkla karşılaşıyorsunuz ve üzerinize ölümcül ateş topları yağarken uğursuz bir şekilde kükrüyor. Savaşa dezavantajlı bir şekilde başlıyorsunuz, uzak uçta gizlenmiş Wings of Wrath eşyasını bulana kadar uçurumun kenarında yalpalanarak acı çekiyorsunuz, eşyayı aldıktan sonra nihayet havaya uçabilir ve Wyvern ile kendi şartlarında yüzleşebilirsiniz. Şeytani Heresiarch ile olan savaş da güçlü bir vurgu; saldırıları yansıtabilen, yaratıkları yardımına çağırabilen ve çeşitli saldırı büyüleri yapabilen bir büyücüdür. Onunla olan savaş uzun, yoğun ve tatmin edicidir. Teknik hünerleri ve benzersiz oynanış öğeleri için oyuna verdiğim tüm övgülere rağmen, HeXen hatasız değil. Bu nedenle, HeXen biraz karışık bir çantadır. Genellikle, ara sıra parlak anlarla noktalanan bir slogandır ve klasik olarak anılır. Doom motorundaki geliştirmeler zamanına göre etkileyiciydi ancak ertesi yıl Duke Nukem 3D ve Quake gibi oyunlar tarafından hızla gölgelendi. Tekrarına dayanabiliyorsanız yeterince eğlenceli ve her iki durumda da FPS tarihinin bir parçası.