Wolfenstein: The New Order İncelemeler

[h1] Wolfenstein: The New Order [/h1] Wolfenstein: The New Order, uzun bir aradan sonra yeniden canlanması gereken Wolfenstein serisinin yeni evreninde geçen, Bethesda Softworks tarafından yayınlanan ve MachineGames tarafından geliştirilen, birinci şahıs nişancı (FPS) türündeki aksiyon-macera oyunudur. Köklü ve efsanevi bir marka olan Wolfenstein’in mirasını devam ettiren bu yapım, oyunculara hem yoğun aksiyon dolu savaş deneyimi hem de zengin, derin bir hikâye anlatımı sunan özgün bir FPS deneyimi vadediyor. Oyun, alternatif bir 1960’larda, Nazi rejiminin Dünya’yı neredeyse tamamen ele geçirdiği karanlık ve distopik bir evrende geçmektedir. Bu bağlamda, Wolfenstein: The New Order, klasik FPS türünün temel dinamiklerini korurken; atmosferi, karakter derinliği ve hikâyesiyle oyuncuları içine çeken, türünün öncülerinden biri olarak öne çıkar. Oyunun dünyası, teknik ve sanatsal açıdan da üst düzey detaylarla donatılmıştır. Oyunun baş karakteri B.J. Blazkowicz, Nazilere karşı direnişin simgesi olarak karşımıza çıkar. Oyuncular, onun gözünden, hem fiziksel hem de zihinsel olarak zorlayıcı bir savaşın içinde, düşmanla mücadele ederken, aynı zamanda insanlığını da koruma savaşı verir. Bu da oyunun anlatısına katmanlı, sürükleyici ve etkileyici bir derinlik kazandırır. Şimdi, Wolfenstein: The New Order hakkında detaylı incelemeye geçebiliriz. [b] Grafikler ve Görseller: [/b] Wolfenstein gibi köklü ve kült bir seriyi, yeniden reboot edilen yeni evrende yüksek çözünürlükte deneyimlemek oyunculara büyük bir tatmin sağlıyor. Özellikle serinin devamı niteliğindeki Wolfenstein: The Old Blood ile birlikte, görsel anlamda çok daha zengin ve detaylı bir dünya sunulması, klasik atmosferi modern grafiklerle başarılı şekilde harmanlıyor. Oyunun karakter modelleri, ortam detayları ve ışıklandırma efektleri, savaşın ve alternatif 1960’ların distopik havasını güçlü biçimde hissettirmeyi başarıyor. Gördüğüm en güzel şey ise, karakterlerden Anya’nın güzelliğiydi; oyunun karanlık dünyasında adeta bir ışık gibi parlıyor. Teknik açıdan genel olarak grafikler yüksek kalitede olsa da, bazı kaplamalarda zaman zaman yetersizlikler veya düşük çözünürlük hissi yaratabilen ufak tefek eksiklikler bulunuyor. Ancak bu durum, oyunun genel görsel performansını ve atmosferini olumsuz etkilemiyor. Görsel tasarım ve ortam detayları, oyuncuyu oyunun dünyasına çekmekte ve FPS türünde görsel tatmin arayanlar için beklentileri büyük oranda karşılıyor. [b] Ses ve Müzik: [/b] Wolfenstein: The New Order, atmosfer yaratma konusunda ses tasarımıyla da büyük bir başarı yakalıyor. Silah seslerinden çevresel efektlere kadar her detay, oyuncunun içine daha fazla çekilmesini sağlıyor. Ateş eden makineli tüfeklerin gürültüsü, patlamalar ve düşmanların ayak sesleri, savaşın yoğunluğunu hissettirmekte oldukça etkili. Seslerin gerçekçiliği, oyunun atmosferini derinleştirirken oyuncunun adeta savaş alanında olduğunu hissetmesine olanak tanıyor. Müzik tarafında ise, oyunun distopik ve karanlık evrenine uygun, gerilimi yüksek ve dramatik parçalar tercih edilmiş. Özellikle ara sahnelerde ve kritik anlarda kullanılan müzikler, hikâyenin duygusal etkisini artırarak oyuncunun bağ kurmasını kolaylaştırıyor. Wolfenstein: The New Order’ın müzikleri, oyunun genel temposunu destekleyerek, hem aksiyonu hem de hikayeyi başarılı bir şekilde tamamlıyor. [b] Hikaye ve Karakterler: [/b] Wolfenstein: The New Order, The Old Blood’un sonundan itibaren devam ediyor. Nazi rejimi, Dünya’yı neredeyse tamamen ele geçirmiş ve kahramanımız B.J. Blazkowicz, direnişi yeniden canlandırmak için mücadele ediyor. Hikaye, savaşın yıkıcılığı ve umudun azlığı arasında gidip gelirken, oyuncuları hem aksiyon dolu sahnelere hem de derin dramatik anlara götürüyor. Özellikle final savaşı, oyunun en iyi yazılmış ve en etkileyici bölümlerinden biri olarak öne çıkıyor. Oyundaki en önemli karakterlerden biri olan Anya, benim için özel bir yere sahip; açıkçası ona basitçe aşık oldum. Anya’nın varlığı, oyunun karanlık atmosferinde bir umut ışığı gibi parlıyor ve hikayeye duygusal bir derinlik katıyor. Ancak hayatımıza çok kötü bir şekilde giren Engel adlı kadın, işlerimizi iyice zorlaştırıyor. Engel, karanlık ve baskın tavırlarıyla oyunun gerginliğini artırırken, onun yanındaki şekli bozuk sarışın elemana da özellikle sinir oldum; onun varlığı oyundaki atmosferi zaman zaman rahatsız edici kılıyor. B.J. Blazkowicz’in etrafında şekillenen bu karakterler, oyunun hikâyesine ve oyuncunun deneyimine farklı katmanlar ekliyor. Her biri kendi motivasyonları ve geçmişleriyle hikayeye derinlik kazandırırken, oyuncuyu içine çeken etkileyici bir anlatım ortaya çıkıyor. Bu dinamikler, Wolfenstein: The New Order’ı sadece bir FPS oyunu olmaktan çıkarıp unutulmaz bir deneyime dönüştürüyor. [b] Oynanış ve Optimizasyon: [/b] Wolfenstein: The New Order, çeşitli içerikleri ve zorlu görevleriyle oyuncuya büyük bir keyif sunuyor. Görevler boyunca karşılaşılan farklı düşman tipleri, strateji gerektiren çatışmalar ve bol aksiyon, oyunu canlı ve heyecanlı kılıyor. Özellikle vuruş hissi çok tatmin edici; silahların geri tepmesi, düşmanlara verilen tepkiler ve genel savaş dinamikleri, gerçekçi ve doyurucu bir FPS deneyimi sağlıyor. Ayrıca, keşfedilecek yan görevler ve ortam detayları oyunun oynanışını zenginleştiriyor. Final savaşı ise inanılmaz epik ve oyuncuyu adeta koltuğuna çiviliyor; bu bölüm oyunun zirvesi olarak hafızalarda kalıyor. Teknik açıdan optimizasyon konusunda da oyun başarılı. Geniş ve detaylı haritalarda akıcı bir performans sergilerken, yükleme süreleri makul seviyede tutulmuş. Oyunun farklı donanımlarda stabil çalışması, deneyimi olumlu yönde etkiliyor. Grafik kalitesi ile optimizasyon arasındaki denge iyi kurulmuş ve bu da oyunun teknik anlamda güçlü yanlarından biri olarak öne çıkıyor. Wolfenstein: The New Order, hem oynanış hem de teknik performansıyla unutulmaz bir FPS deneyimi sunuyor. [b] Sonuç: [/b] Wolfenstein: The New Order, seriyi başarılı bir şekilde modernize eden ve derin bir hikaye sunan etkileyici bir FPS oyunu. Görsel ve işitsel kalitesi, sürükleyici oynanışı ve unutulmaz karakterleriyle oyuncuları içine çekiyor. Özellikle final savaşı oyunun en güçlü anlarından biri olarak öne çıkıyor. Teknik açıdan iyi optimize edilmiş olan oyun, akıcı performansıyla farklı donanımlarda sorunsuz oynanabiliyor. İçerik çeşitliliği ve zorlu görevleriyle uzun süre keyifli bir deneyim vaat ediyor. Wolfenstein serisinin hayranları ve FPS sevenler için kesinlikle tavsiye edilir. [b] Puanım: 8 / 10 [/b]

Oyun güzel ama eksileri var. EKSİLER 1-Silah sayısı az ve kısıtlı 2-Bosslar ruhsuz alfa sef daha iyi 3-Elektirikli silahların mermisi çabuk bitiyor ARTILAR 1-VURUŞ HİSSİYATI GÜZEL!Ateş edince farkediyor insan. 2-Oyunda robotların arada çıkıp çokda zor ölmemeleri güzel.(BOSS FİHGT LARDAN DEĞİL) 3-2 ele silah alma güzel. Benim puanım 10\7.

Hikayesi aşırı kötüydü düşmanlar sıkıcıydı oyunu abartmak için hava kara su uzay kanalizasyon ac altın elmasına kadar her yere gittik geldik gereksiz temalardı

Gerek hikayesi, gerek oynanışı, gerçekten bir baş yapıt olmuş. Şu vakte zamana kadar oynamamam büyük bir sorun resmen. Oyunda sadece yapay zeka birazcık embesil gibi davranabiliyor, oyunun da eski olmasına veriyorum onu ama oyun kesinlikle oynanması gereken oyunlar listesinde olmalı.

fav nazi doğrama simülatörüm

Oyun kötü değil ama can sıkıcı olay oldu devamını izleyerek bitireceğim... Reach to anya görevinde askerleri öldürdükten sonra bir araç giriyor bahçeye ve üstünden robot fırlatıyor ve bu robot fıskiyedeki suyun içine giriyor ve bugda kalıyor bu sebeple öldüremeyip sonraki aşamaya geçemiyorsun....

Bu firma vuruş hissi nedir çok iyi çözmüş. 2014 yılında çıkmış bir oyun olmasına rağmen öyle tatmin edici ki oyunda kusurlu bir şey olsa bile hepsini görmezden geldim. Büyük bir keyifle oynadım. Grafik&Tasarım Kesinlikle yaşına göre görsel olarak yaşlı hissettiriyor kaplaması karakter detayı çevre detayı ışığı pek çok açıdan eski bir oyun olduğunu hissetiriyor ama oyunun Nazi espirisi oyuna gri bir ton katmış ve yinede görsel olarak belli bir çıtanın üzerinde Oynanış 2014 yılında yapılmış bir oyun için o kadar tatmin edici bir vuruş hissi var ki oyunu resmen tek başına taşıyor ne hikaye ne grafikler hiç dikkat etmedim vuruş hissi yetti oyunda tutmayı bende ama bu durum oyunda eleştrilerimin olmayacağı anlamına gelmez. Öncelikle aşırı hızlı ölüyoruz bir tık fazla geldi zaten düşmanları oldukça kalabalık ve zırlı bir şekilde veriyor başta kolay gelse de ilerledikçe düşmanlar zorlaşmıyor ama öldürmesi zorlaşıyor oyunda çok fazla öldüm bu yönden biraz tatmin etmedi. Buna bağlı olarak bir diğer olay sürekli olarak zırh ve can parçaları toplamak zorunda bırakıyor oyun oyunda zırh ve can barı var zaten hızlı öldüğün oyunda biraz daha yaşamak için zırh ve can topluyorsun yerden oyun boyunca E tuşuna basarak gezdim. başta tamam ama bir yerden sıktı beni bari karakter gelişmesi gibi bir olanak sunsalardı biraz daha yavaş ölmemizi sağlayacak bir şey. Bir diğer konu beni resmen oyundan düşürdü. Oyunda bazı zaman napacağını nereye gideceğini anlamıyorsun bulana kadar o kadar çok vakit harcıyorsun ki 7 saatte bitmiş bir oyun ama rahat 1 saati saçma sapan şeyleri arayarak geçirdim. Bu dediğimi özellikle oyunda bir base var. Oradayken zorunlu olarak sokuyor hele bir Arşivin anahtarını bulma görevi vardı. Nerdeyse oyunu silecektim o kadar bıktırdı beni dümdüz aksiyon oyunu ya ak git kendini neden Sherlock sanıyorsun anlamadım ki. Çok zorlama bir görevdi. Sadece bir tanede değildi ne yazık ki. Son olarak oyunun başarılı olduğu bir şey daha varsa oda neredeyse ama neredeyse her bölümde kısmi olarak farklı bir oynanış ve farklı bir alana bırakması gibi çalışılmış bölümlerle dolu. bir bölümde denizin altındasın bir bölümde uzaydasın bir bölümde hapishanedesin oyun zaten büyük bir savaş meydanında açılıyor. Bu durum oyunu aşırı ferah hissettirip tekdüzelikten uzak tutuyor. Vuruş hissi kadar bu kısmı da ayakta alkışlarım büyük uğraş Hikaye Önemseyeceğim veya ciddiye alacağım bir hikaye anlatısı ve olay örgüsü yok bence çok sığ bir hikayesi var bazen önemsemeden ara sahneleri bile geçtiğim oldu. Nazi almanyasının savaşı kazandığı alternatif bir evrende geçiyor başta bir askeri operasyon iken klasik bir intikam hikayesine dönüşüyor ama ne yalan söyleyim basit bir hikaye olmasına rağmen ara sahnelerle doldurulmuş oyun çalışılmış ara sahneler. En ilgi çekici kısmı bence oyunda bir Frau Engel adında nazi kadını var rütbeli ve sevgilisi onlar hikayenin ana odak noktası olmasa bile baş düşmandan daha ilgi çekiciydi. Keşke bunun üzerine gitselermiş. Geç oynadığım için üzüldüğüm bir oyun oldu vaktinde oynasaydım muhtemelen bayıla bayıla oynardım ama bu haliyle bile beğendim ve kendini oynattırdı. 10/6,5

17 saat oynamışım ama 14-15 saatlik bi oyun muhtemelen. Şunu söyliyim, süper bi oyun. Atmosferi, sesleri, karakterleri hepsi gayet iyi. Grafiklerden de rahatsız olmadım. Mekanikleri de iyi sadece koşarken kayma bi tık zor gelebilir. Hiçbir sorun yok oyunda her şey tam tadında, tam istediğim gibi. Oyunun girişi zaten olağanüstü, direkt alıp götürüyor. Pata küte oyna stealth oyna hiç farketmez. Harika bi yapım kesinlikle tavsiye ederim, kesinlikle oynamaya değer.

Biraz geç oynadım yer yer bunaltsada bazen eskiliğinden kaynaklı yinede güzel oyun oynattırıyor.

Abi 4. seviye zorluk baya zormuş oynamayın. Son bossta 1 saat kaybettim. Çok tilt bir oyun. Hikayesi için oynadım nazilerin amına koyim.