Buddy Simulator 1984 İncelemeler

Güzel bir oyuna benziyor ama ben oynamayı başaramadım

İlk başta biraz karmaşık gibi gözükse de ilerledikçe mükemmelleşen bir oyun

Howdy Millet ! Ben Ayzen, bugün yeni bitirdiğim bu oyundan sizlere bahsedeceğim. Normal de fazla inceleme yazan biri değilim. Seçtiğim cümleler ve yaptığım hatalar için beni maruz görün. Öncelikle bu oyunu oynamak isteyen insanlara söylemek istediğim bir kaç şey var. Kesinlikle alıp oynayacaksanız, bitirene kadar oynayın. Doki Doki Literature Club, Undertale ve The Hex'den ilham alınarak yapıldığını düşünüyorum. Demek istediğimi anlamak için bu oyunları da oynayabilirsiniz. Hatta ilk bu oyunları oynayıp sonra bu oyuna başlayabilirsiniz. Şimdi oyundan bahsetmeye gelirsem, isminden anladığınız kadarıyla bir arkadaşlık simülasyonuna dalış yapıyorsunuz. Oluşturduğunuz arkadaş, sizinle oyunlar oynuyor ve size sorular soruyor. Başta masum gözüken, sadece arkadaşlık simülasyonundan ibaret sandığımız bu oyunun içindeki oluşturduğumuz arkadaşımız, bizi daha çok eğlendireceğini bu yüzden ona güvenmemiz gerektiğini söylüyor ve sizden develop ayarlarına girmek için izin istiyor. Sonrasın da kendinizi bambaşka bir yerde buluyorsunuz. Eğer bu oyunu oynayıp, içindeki derin anlamları keşif edemediyseniz, alttaki yazdığım spoilerli alanı okumanızı tavsiye ediyorum. [spoiler] Öncelikle bu kanılara ve sırlara nasıl ulaştığımı sorarsanız, oyunun içinde size verdiği kürekle kazabildiğiniz glitchler var. Bu glitchleri kazdığınızda, *Documents* kısmındaki DATA'ları açmış bulunuyorsunuz. DATA'ların her biri aslında bir mektup. Peki bu mektuplarda neler yazıyor? Kim için yazılmışlar? Bu mektupları yazan kim? Oyunla ne alakası var? Bunları size kısaca özetleyeceğim. Bu mektuplar aslında bir baba tarafından oğluna yazılmış mektuplardır. Alkolik olduğu için eşiyle ve oğluyla ayrılmak zorunda kalan bir baba tarafından yazılmışlardır. Mektupların içinde yazılan her şey oyunda yer almaktadır. Yani siz aslında bir arkadaşlık simülasyonu içerisin de değil. Bir babanın kendi anılarından, oğluna hazırlamış olduğu bir simülasyon oyununda buluveriyorsunuz. Sormak istediğiniz sorular olursa beni ekleyip sorabilirsiniz. [/spoiler]

İlk başlarda bir yapay zeka ile sohbet ettiğimiz bir oyun sandım ama sonrasında bir anda Undartale'a döndü. Şu an çok oynamadım ama gayet eğlenceli. Tavsiye ederim.

kesinlikle oyunun son kısımlarını gözlerim kapalı oynamadım 🙂👍

Oyunun arka planındaki hikayeyi göz ardı edecek olursak, arkadaşlık kavramına kafayı takmış bir yapay zekanın bizim için hazırladığı oyunları oynuyoruz. Sürekli olarak da bu yapay zeka ile sohbet ediyoruz. Farklı tarzda güzel bir oyun. Bir Reddit kullanıcısı oyunun arka planındaki hikaye ile ilgili de uzun bir teori yazmış benim de kafama yattı aynı zamanda bu şekilde oyun daha da hoşuma gitti merak edecek olursanız oyunun reddit sayfasında var teori.

Oyunun olayı sizin bir yapay zeka arkadaşınız var ve onunla eğleniyorsunuz.İlk başlarda adam asmaca,sayı bilmece gibi oyunlar sunarken sonrasında metin bazlı bulmaca daha sonrasında 2d rpg oyunu hazırlıyor.Konsept gerçekten ilginç ve birden fazla son bulunuyor.Türkçe yaması var mıdır internette bilmiyorum ama ingilizce lazım bu oyuna.

Sürprizlerle dolu, eğlenceli bir oyun. Oynadıkça hikayenin devamında nelerin geleceğini merak ettim. Birbirinden farklı janraları ustalıkla bir araya getirmiş. Yorumu okuyacaklara genel bir tavsiye vereyim: Bir psikolojik korku oyununa en yakın arkadaşınızın ve evcil hayvanınızın ismini vermeyin. Ben vermemiştim, iyi ki vermemişim. Oyunu hayvan ismini kullanma konusunda fazla rahatsız edici buldum.

Buddy Simulator 1984 aslında ne olumlu ne de olumsuz bir incelemeyi hak ediyor. Tamam kabul etmeliyim ki gerçekten güzel düşünülmüş ve tasarlanmış bir yapım fakat işlemek istediği hikayeyi çok yanlış anlatıyor. Bu tarz 4. duvarı aşan oyunların genel bir tavrı vardır, oyunu ağırdan işlemek. Normal korku oyunlarındaki gibi bir anda korkunun göbeğine atlamaz, gelişen ortam ve hikaye doğrultusunda yavaş yavaş korkutmaya başlar. Buddy Simulator da bunu yapıyor fakat çok daha güzel bir şekilde bu konuyu değerlendirebilirlerdi. Şimdi gel gelelim beni bu düşünceye iten şeye. Evet, az önce de bahsettiğim gibi Buddy Simulator zaten bu anlattığım hikaye işleniş tarzını seçmiş. Oyun bir anda başlamıyor, hikaye ağırdan alınarak anlatılıyor ve bugünlerde bağımsız yapımlarda görmeye çok da alışık olmadığımız ''Boyut Değişimi'' tekniğini de kullanıyor. Kullandıkları bu teknikler yanına herhangi ek bir şey olmadan bile bir oyunu korkutucu kılmak için yetse de yapımcılar gereksiz bir şey daha eklemişler. Görevler. Evet, bir oyunun oynanabilir olmasını sağlayan en önemli unsurlardan birisinin gereksiz olduğunu savunuyorum. Çünkü bu görevler oyunu ''Ağırdan İşleme'' yönteminden ''Oyunu Birbiriyle Alakasız Görevler ile Bağlama'' yöntemine geçiriyor. Oyun içerisinde o kadar fazla gereksiz ve sıkıcı görev yapıyorsunuz ki oyunun korku oyunu olduğunu bile unutuyorsunuz. Bir kasabaya gidiyorsunuz kasabanın en alt köşesindeki adamdan görev alıp en az 10 ev gezip etrafı iyice taradıktan veya başka görevler sayesinde elde ettiğiniz ipuçlarıyla dakikalarca aynı görevin peşinden koşuyorsunuz (ki keşke görevler ilgi çekici olsa). Bir de bunun üstüne şahsi olarak çok gereksiz bulduğum ''Sıra Tabanlı Dövüş'' de eklenince oyunun tadı iyice kaçıyor. Envanter düzenlemesi, etraftan alabileceğimiz combat item'ları vs. oyunu kendi konseptinden bayağı bir uzağa çekiyor anlayacağınız. Her şeyin üstüne de ilgi çekici olmayan bir hikaye eklenince de, 8 saatlik oyunu 2 haftada bitiriyorsunuz benim gibi. Artı Yönler: +Başta da bahsettiğim gibi oyun gerçekten inovatif bir yapım. Boyut değişimi, müziklerin ortama göre adapte olması veya görmemeniz gereken bir şey gördüğünüzde kesilmesi cidden bu tarz oyunlar için muazzam detaylar. +Oyun içerisindeki ''Glitch'' mantığını çok sevdim. Bir sahnede veya bir karakterde glitch yaşandı mı gerçekten tüylerinizi diken diken ediyor. +Hepsi olmasa da ''Muhtar'' gibi karakterlerin gerçekten ürkütücü tasarımları var. Keşke bu tarz ürkütücü karakter tasarımlarını hepsinde görseydik. +Köpek gerçekten çok ayrı bir detaydı. İlk defa bir oyunda bir hayvana bu kadar antipati besledim. İnanılmaz derecede rahatsız edici ve korkutucu bir detay olduğu için bu tarz bir şey yapmalarını sevdim. Eksi Yönler: -Hikaye ilgi çekici değil. Yaptığınız hiçbir görev sizi eğlendirmiyor veya korkutmuyor. Sadece klasik oradan oraya git görevleri oyun konseptini çok bozuyor. -Yukarıda da bahsettiğim gibi ''Sıra Tabanlı Dövüş'' mantığının bu oyuna neden entegre edildiğini hâlen daha anlamış değilim. 4. duvarı aşan bir oyun için çok gereksiz bir detay ve sıkıcı bir mekanik olmuş. -Envanter düzenini başlıca sevmiyorum fakat karışıklılığı da apayrı bir iğrenme sebebi. Envanterde her şey birbirinin içinde ve her şeyin satırlarca anlamsız açıklaması var. -Hikaye derinliği olmadığı gibi karakter derinliği de yok. Oyun başından beri konuştuğumuz ''Dostumuz'' bile hikayede yetersiz kalıyor. Sonuç olarak pek de keyif alamadığım için olumsuz yönde inceleme vereceğim fakat başta belirttiğim gibi o kadar da kötü bir oyun değil. İndirimde paranız varsa bir denenebilir.

Unfortunately i got a game breaking bug at the first combat and couldn't achieve the ending during my Twitch stream. BUT EVEN WITH THIS FACT, i recommend this game. It has similar vibes with Undertale and Doki Doki but still, felt unique. I assume my unlucky accident is not a common bug so you should try for yourself. And developer says they are trying to fix this problem. In short; highly recommended!