Recenzje Life is Strange: True Colors

JEBANE GOWNO KTO TO KUZWA WYMYSLIL TA GRA KOMPLETNIE NIE MA SENSU WRAZ Z TA JEBANA FABULA CO TO KUZWA JEST, JESZCZE TA GRA MI POWODUJE JEBANE ERRORY I MI KOIMPA WYPIERDALA, NUIGDY NIE GRALAM W TAK ZJEBANA GRE FABULARNA, JEDYNIE BEFORE THE STORM BYLO NORMALNE, JEBAC WAS I TA GRE

PEAK

fajna, ale trochę krótka w kilku momentach niedopracowana (jak czytam czyjąś aurę to wolałabym, aby mi Alex nie przerywała swoimi myślami xd a głos Steph w chapterze 3 brzmiał tak, jakby go dogrywali innym urządzeniem) preferowałabym więcej akcji, więcej poruszania się, a nie tyle filmików. pod koniec już dźwięk sobie leciał, a ja sprzątałam mieszkanie a tak to polecam. historia warta poznana

Gra piękna, fabuła interesująca, minusem jest długość i niektóre elementy, i tak 10na10.

Najnudniejsza część ze wszystkich jakie doświadczyłem. * Wybory nie mają większego sensu, bo fabuła leci i tak w jednym kierunku, a konsekwencje nie są jakoś super odczuwalne. Zmieniają się trochę scenariusze wydarzeń głównej bohaterki, a ending i tak w głównej mierze zależy od nas i od tego z kim obcowaliśmy. Nawet dwójka zrobiła to o wiele bardziej efektownie. * Kiepsko wykorzystany potencjał czytania nastrojów. *Nudni i przewidywalni bohaterowie. Chyba to wszystko jedynie ratuje jedynie Steph. * Wrzucanie na siłę poprawności politycznej w lor rozgrywki.

Zacznę od tego, że uwielbiam serię Life is Strange całym sercem i każda część do tej pory dała mi sporo przyjemności z gry. Tutaj nie jest inaczej pod tym względem. Jednak jest inaczej pod względem gry. Dostajemy nową postać, Alex. Bardzo łatwo ją polubić, jest jakaś. Do tego sporo bohaterów w większości stereotypowych, szalona rockowa laska, typowy samiec alfa, tchórzliwy policjant, starszy dziadek co lubi gadać itd. itd. i wcale mi to nie przeszkadza, bo historia jest naprawdę świetne wyreżyserowana. Oczywiście, tradycyjnie dla LiS nasze wybory ostatecznie mają znaczenie czysto symboliczne, ale znowu totalnie mi to nie przeszkadza. Gra fabularnie mnie spełniła. Bardzo dobra jest również warstwa muzyczna, tym razem trafiają się nam nawet bardzo znane hity w soundtracku jako Dido, Kings of Leon czy Radiohead. Muzyka idealnie oddaje klimat. Jeśli mam się do czegoś przyczepić to do samej historii. Na początku nie wiadomo w sumie o co chodzi, pierwszy rozdział to taka gra dla samej gry. Potem niby sprawa się toczy przez wydarzenia, ale dzieje się dużo rzeczy poza tym (rozdział 3 i LARP, który mimo to jest świetny), że cały główny motyw historii staje się jej wątkiem pobocznym. Nie każdemu to podejdzie. Tak jakbyśmy grali w życie, które jest jednak dziwne, choć niezwykle kolorowe... ;)