Recenzje Cartonfall

This game maybe is not so long, but there is a lot of fun :D Ps. KRUCI JAKIE TO JEST DOBRE

klocuch jako dublarzysta to jest najlepsza decyzja jaką ktokolwiek mógł zrobić

Zdecydowanie polecam jak ktoś lubi łamigłówki. Jedyny mały mankament to, to że przekładane kartony dziwnie i nieoczekiwanie obracają się naw w rękach.

Krótkie trochę, ale nie ma co bajdurzyć bo gierka luksja i dublaż też.

Nie skończyłem i usunąłem z dysku bo przedostatni poziom to tragedia normalnie kurde.

Git gut gra z dublażem Klocucha. Od teraz kocham kartony i na pewno każdy, który będę miał, zostanie odstawiony w honorowe miejsce. [spoiler](trzeba włączyć myślonko)[/spoiler]

Dobra klimatyczna gierka na odprężenie. +świeża mechanika rozgrywki +pomysłowe i satysfakcjonujące zagadki +wesoly swiat

Jeżeli chcesz zagrać, bo jesteś fanem Klocucha - Możesz, jednak nie oczekuj czegoś nowego, w grze Klocuch udziela jedynie Dubbingu, choć bawi, widać, że nasz ulubiony Youtuber nie uczestniczył prawdopodobnie w pisaniu scenariusza, główny zły ma styl jego wypowiedzi, lecz bardziej to przypomina Fanfik niż coś nowego, na co mógłby wpaść Klocuch. Sama gra jest dobra, co chwile dostajemy nowe mechaniki i zabawki, dzięki temu gra w ciągu tych paru godzin rozgrywki nie nudzi. Choć wiele poziomów jest stworzonych w generycznym stylu, bywają i takie, które zachwycają pomysłowością (np. Etap z piratami czy Wojna). Są również zagadki logiczne, bardzo proste i nie irytują, można przechodzić w biegu.

Usilnie chciałem wywalić tonę negatywnych słów, zamykając wszystko w kwestii, iż gry, których głównym atutem jest zabawa fizyką, od lat nie bawią. I wszystko by się udało, gdyby nie [b]Cartonfall[/b] [strike]i ten głupi kundel[/strike]! [h1] FABUŁA [/h1] [i]Śpijcie spokojnie, zestawienie bez większych spoilerów![/i] Kuklam studios doszło do wniosku, że nawet zwyczajnej zabawie fizyką można przypisać scenariusz. Jak pomyśleli, tak też zrobili, więc w [b]Cartonfall[/b] przyjdzie nam wcielić się w pracownika magazynu, który nie ma łatwo. Szaleniec z kartonem na głowie i dziwacznym głosem przejął kontrolę nad kompleksem i przygotował na magazyniera kilkadziesiąt prób, chcąc tym samym coś udowodnić. Czego chce zamaskowany wariat i czy rozwiązywanie pokręconych zagadek związanych z wieżami z kartonów pozwoli nam poznać tożsamość tajemniczej persony? https://steamcommunity.com/sharedfiles/filedetails/?id=2791570899 Scenariusz jest tylko delikatnym dodatkiem, drugimi skrzypcami w tej orkiestrze. I tak z początku jest budowany. Fabularne wstawki dialogowe pojawiają się po to, aby coś graczowi wyjaśnić. Jednak dookoła nas elementy otoczenia, plakaty i obrazki już od samego początku próbują nam powiedzieć, że rozgrywka ma jakiś większy sens. Zakończenie tylko to potwierdza i buduje specyficzne uczucie posiadania wolnej woli, tak sprytne, jak sprzedaje to „The Stanley Parable”. [h1] MECHANIKA/ROZGRYWKA [/h1] [b]Cartonfall[/b] nie jest niczym więcej, jak prostą grą logiczną opartą na złożonej symulacji fizyką (głównie) grawitacji. W wątku fabularnym czeka nas czterdzieści zróżnicowanych poziomów, na których zbudowane są pokręcone konstrukcje z kartonowych pudeł, pełne pułapek oraz sekretów. Na każdym z nich nasze zadanie jest z pozoru proste — odnaleźć wymaganą liczbę kluczy, aby otworzyć wszystkie kłódki na drzwiach wyjściowych. Z tym że klucze ukryte są w specjalnych pudłach w stercie tych wszystkich innych kartonów i chociaż znalezienie ich jest proste, tak dotarcie do nich wiąże się często z wieloma trudnościami, zważywszy na to, że oprócz zwyczajnych kartonów i kartonów z wyposażeniem — do którego zaraz przejdę — leży wiele niebezpiecznych pudeł. Chociażby takie, które wybuchają, wypuszczają gaz, rozrzucają szkło czy podpalają wszystko dookoła — a jak wiadomo, ogień bardzo lubi kartony, co wielokrotnie może nam zablokować drogę powrotną. https://steamcommunity.com/sharedfiles/filedetails/?id=2791570183 I tutaj przychodzi rozbudowana mechanika fizyki, dzięki której stosy kartonów, najróżniejsze konstrukcje ułożone są stabilnie, dopóki się z nimi nie zetkniemy z jakąś większą siłą. Wszystkie negatywne — te raniące nas — pudła po spadku z niewielkiej wysokości, automatycznie się aktywują. Dlatego też podarowano naszej postaci możliwość przenoszenia, przekładania elementów otoczenia. Wystarczy zwyczajnie złapać dowolny przedmiot i możemy z nim wędrować, choćby na koniec zagadki, albo zostawić go w jakimś innym miejscu. Tutaj jednak pojawi się pierwszy problem — punkt zaczepienia naszej „wirtualnej dłoni” z elementami jest bardzo dziwny. Trzymając pudło, te może się nienaturalnie obracać. Przy trudniejszych zagadkach, gdzie mierzymy się z grawitacją, łatwo jest strącić inne pudło. Koniec końców utrudnia to specyficznie rozgrywkę, która wydaje się być do pewnego momentu nazbyt prosta — wszak nawet stabilniejsze przeszkody, jak zbiorniki z wodą czy kwasem, czy nawet liczne przyciski pojawiające się na drodze, nie są dla nas większą przeszkodą. Nasza postać nie jest jednak w tej swojej przedziwnej przygodzie osamotniona, bowiem wszędzie porozrzucane paczuszki ze znakami zapytania, w których znajduje się różnorodne wyposażenie. A to jakieś bomby, petardy, a to samochodziki, kule, piłki, balony, butle z lodem, czy nawet… gumowe kurczaki, które do niczego się nie nadają. Niemniej jednak pokaźny, ale ograniczony asortyment takich przedmiotów przydaje się w „walce z [strike]wiatrakami[/strike]kartonami”. [h1] OPRAWA GRAFICZNA [/h1] Produkcja postawiona została na Unity, więc delikatnie dziwi mnie surowy wygląd otoczenia i elementów, uwzględniając przy tym szarą kolorystykę. Nie zmienia to jednak faktu, że gra jest czytelna. Nie sposób niczego pomylić, czy czegoś nie rozpoznać. Ciekawie z tą graficzną sztywnością kontrastują rysunki porozrzucane po lokacjach, które mają przypominać bazgroły dziecka. Chociaż gdy tak nad tym myślę, mogę śmiało stwierdzić, że oprawa graficzna miała być integralną częścią fabuły, ukazującą dwa światy... Woah! https://steamcommunity.com/sharedfiles/filedetails/?id=2791570447 [h1] UDŹWIĘKOWIENIE/MUZYKA [/h1] Kupa efektów dźwiękowych związanych z kartonami czy wybuchami, niezła muzyka klasyczna przygrywająca w tle i jeden problem — brak regulacji głośności tych elementów! Jasne, można wszystko wyciszyć na zero, ale nie o to w tym chodzi. Poza tym — znany ze swojego dziwnego głosu i artystycznego podejścia do wszystkiego — YouTuber Klocuch, wciela się w antagonistę tejże opowieści, będącego jednocześnie narratorem. I o ile jego głos i sposób mówienia pasują do całej otoczki, tak mam wrażenie, że nie wszyscy dadzą radę się przez to przemóc. [h1] PODSUMOWANIE [/h1] Bardzo chciałem oznaczyć [b]Cartonfall[/b] łatką „negatywnej opinii”, ale nie da się. To nie jest nic nowego, nadzwyczaj specjalnego — po prostu kolejna zabawa fizyką i mocą obliczeniową naszych sprzętów. Nic więcej! Ale trzyma się kupy, zaskakuje swoją trywialnością, a całe przebijanie się przez kolejne kartonowe mury jest satysfakcjonujące. Do tego solidna oprawa audiowizualna, a w niej zaskakujący narrator, który przyciąga uwagę. Oto przepis na sukces! [quote=Szynka013]Jeżeli moja recenzja pomogła Ci przy podjęciu decyzji nad zakupem, będę wdzięczny, jeśli zaobserwujesz moją [url=https://store.steampowered.com/curator/33046115-Fridge-Friends/]stronę kuratora Steam[/url], co na pewno zmotywuje mnie do dalszej pracy.[/quote]

plusy: - jak na silnik unity gra wygląda i działa dobrze - dubbing klocucha jest bezcenny - gra ma dwa zakończenia - ciekawy pomysł - przyjemna rozgrywka - cena - taka trochę gra logiczna minusy: - gra krótka (ok. 4 godz jeśli robisz wszystkie osiągnięcia) - dwa zakończenia niby są ale oba nie mają sensu - każdy inny dubbing oprócz polskiego Podsumowanie: Cartonfall to gra krótka ale wciągająca, dubbing klocucha jest świetny i wprowadza w bezsensowny klimat tej gry. Jak na cenę poniżej 30zł zdecydowanie warto. P.S. Serio NIE WŁĄCZAJCIE INNEGO DUBBINGU NIŻ POLSKI