Recenzje The Blackwell Legacy

Gra z ciekawym pomysłem, ale bardzo krótka.

One of the best adventure series

świetna fabuła, fajna gra po pracy

Całkiem dobra gra za grosze. Mimo wszystko dość krótka i prosta.

Ocena negatywna Plusy -grafika retro -sama próba zrobienia przygodówki w starym stylu -pomysł na fabułę Minusy -krótka -zagadki są banalne -niewygodny interfejs gry -ma te denerwujące przypadłości przygodówek czytaj wchodzisz do pomieszczenia-robisz jakąś czynność-nic się nie dzieje-wychodzisz-chodzisz po całej mapie-okazuje się, że po wejściu po raz drugi do pomieszczenia uruchamia się skrypt

ocena:6/10 BL jest to start pierwsza odsłona docenianej przez recenzentów serii Blackwell. Gra ma swój urok, jest też bardzo krótka. urok gry wynika głownie z ciekawej fabuły i pixel-artowej grafiki. Głowna oś gry opiera się na historii pewnej dziewczyny oraz ducha. Pomimo krótkiego czasu gry przywiązujemy się do bohaterów i jest to mocny plus. Zagadki są tu raczej logiczne. Polecam te grę

Krótka, prosto i dobrze napisana gra przygodowa. Rose niedługo po pożegnaniu zmarłej ciotki, którą ledwo znała, zaczyna mieć coraz gorsze bóle głowy. Te okazują się mieć powiązanie z pewną klątwą rodzinną, która teraz przechodzi na nią - wkrótce objawia się jej duch Joeya, detektywa z pierwszej połowy XX wieku. Wyjaśni jej, że Rose jest medium, i będzie musiała pomagać zagubionym duchom drogę na drugą stronę. Cały rozwój tej relacji, wszystkie postaci i dialogi, napisano naprawdę dobrze. Rose wydaje się prawdziwą kobietą, której naprawdę objawił się duch. Joey jest prawdziwy jako gorzki duch żyjący od wielu lat w zawieszeniu pomiędzy tym i tamtym śiatem, znudzony na amen, poddenerwowany praktycznie wszystkim, a szczególnie swoją bezsilnością wobec tego, co go spotkało. Kilka razy w grze wyda się naprawdę groźny. Do tego dołączono całkiem prostą historię - duch przychodzi, pomaga rozwiązać sprawę samobójstw, i gra się kończy. Da się przejść poniżej półtorej godziny. Polecam włączyć komentarze twórców, wtedy rozgrywka jest ciekawsza, i więcej się dostrzega. Zaskakujące, nad iloma elementami tu myślano. 6/10. Póki co, czwarta część "Blackwell" najlepsza.

Krótka, przyjemna przygodówka ze swoimi minusami i plusami. Fabuła w stylu urban fantasy jest strawna i w miarę wciągająca. Łamigłówek prawie nie ma, niemniej te co są, przestrzenne, są w miarę fajne. Zagrać można, ale jak już się skończą inne przygodówki.

Początek jednaj z najpiękniejszych serii przygodówkowych, w jakie miałem szczęście zagrać. Nie potrafię pisać o fabule nie wgłębiając się w szczegóły i spoilery bo, zwłaszcza w połączeniu z kolejnymi częściami, każdy element historii, każdy mały szczególik pełny jest nawiązań, wskazówek, smaczków, etc, etc, po prostu kocham tę historię. Każdą jej część, kocham piękną pixel-artową grafikę, kocham cudowną ścieżkę dźwiękową, jazz to po prostu must have w grze osadzonej w Nowym Jorku, uwielbiam dialogi, inteligentne i zawsze dobrze wyważone, kocham bohaterów, zarówno głównych, jak i pobocznych (Nishanti <3). Dubbing robi robotę. Zwłaszcza uwielbiam Joeya (cwaniak, ale jak go nie kochać?) no i oczywiście Rosangelę, swoją drogą, bardzo przypomina mi moją realną wybrankę serca (nie, moja dziewczyna nie gada z duchami) więc może dlatego moja opinia jest trochę nieobiektywna. Granie taką postacią to cudo. W każdym razie, polecam z całego serca.

Trochę głupio mi wystawić negatywną opinię grze z tak dobrymi ocenami, grze, która była początkiem udanej serii. Wierzę, że dalej jest lepiej i zamierzam kiedyś kontynuować, jednakże pierwsza część mi się generalnie nie podobała. Widać, że jest to pierwszy tytuł studia. Mało tutaj gameplayu, przez całą grę łączy się JEDEN RAZ jakieś przedmioty, nie ma nawet interakcji między ekwipunkiem, a otoczeniem. Gra kuleje w paru miejscach z powodu złego projektu - np. wymóg porozmawiania z Joeyem w określonym pomieszczeniu, mimo że już tam wcześniej z nim rozmawialiśmy; wymóg odwiedzenia tej samej lokacji dwa razy, aby z automatu otrzymać przedmiot wymagany do jedynej zagadki w grze. W przygodówkach trwających kilkanaście godzin potrafię się zaciąć dwa razy. W tej, którą ukończyłem w cztery godziny, zaciąłem się dokładnie trzy razy - za każdym razem ze względu na projekt (w komentarzu Dave Gilbert nawet tłumaczy się z tych rozwiązań). Po odkryciu rozwiązania (Steam community, komentarz twórcy) nie było momentu "aha!", raczej stwierdziłem, że autor nie może oczekiwać czegoś takiego od gracza i że wcale bym na to nie wpadł, bo de facto nie było na co wpaść. Nie da się wydedukować, że mam wrócić do jakiejś lokacji i tam porozmawiać z postacią, która mi cały czas towarzyszy - tak jakby ta rozmowa nie mogła się odbyć tam gdzie akurat się znajdujemy. Jest to rozwiązanie zupełnie pozbawione sensu. Sama fabuła taka sobie, liczyłem na coś lepszego. Początek był bardzo obiecujący, ale szybko się wszystko rozlazło. Zakończenie zupełnie mi się nie podobało. Końcówka gry mnie autentycznie wynudziła i cieszyłem się, że to już koniec.