Recenzje The Fall of Lazarus

Gra nie działa, cały czas wyrzuca do pulpitu bez żadnego komunikatu.

Czego potrzebuje dobra, interaktywna opowieść science fiction? Pierwsze co przychodzi na myśl to kosmos, wyprawa w nieznane, statek międzygwiezdny, sztuczna inteligencja, osamotniony bohater... i zagadka do rozwikłania. Wszystko te cechy posiada też The Fall of Lazarus - eksploracyjno-logiczna gra studia No Wand Studios. Przedstawiona historia jest tu na pierwszym planie - pełna niedopowiedzeń, nieoczywistosci, tajemnicy... Dlatego od razu zaznaczam - warto wsłuchiwać się w komunikaty, czytać wszelkie notatki czy wiadomości - pomoże to odnaleźć się w świecie gry i go zrozumieć. Z kolei mechanika zabawy opiera się na eksploracji statku kosmicznego (w perspektywie pierwszej osoby), na którym przebywa nasz bohater wybudzony z kriostazy. Fabułę odkrywamy rozwiązując zagadki logiczne. Te mają zróżnicowany poziom trudności - czasem musimy coś ustawić w odpowiedniej kolejności, połączyć elementy czy wykazać się spostrzegawczością, etc. Tutaj dygresja - często wracamy do tych samych miejsc, przemierzając te same korytarze, odwiedzamy te same pomieszczenia... Nie każdemu się to spodoba, pewnie kogoś też znudzi... ale przecież jesteśmy na statku kosmicznym, prawda? Pozostawiam do oceny. Gra nie jest też wolna od błędów (m.in. dość toporne interakcje z obiektami - pozdrawiam szuflady w biurku) - i choć twórcy zakończyli wsparcie dla swojego dzieła - to jest ona całkowicie grywalna. Oprawa graficzna stoi na niezłym poziomie i znakomicie oddaje klimat statku kosmicznego, zagubionego gdzieś w przestrzeni kosmicznej. Jest mrocznie, klaustrofobicznie, sterylnie i dość kameralnie. Nie jest to skala Mass Effecta, warto mieć to na uwadze. Udźwiękowienie... trochę ciszy, nieco trzasków... ale też źdźbło psychodelii, które nie pozwala graczowi poczuć się zbyt komfortowo. Jednym słowem jest dobrze, bo ten aspekt współgra z wizualną otoczką. Grę polecam, choć jak wspomniałem wcześniej, nie jest pozbawiona wad (choć dla niektórych te ułomności mogą być jednak barierą nie do przeskoczenia...). Dlatego warto sprawdzić wersje demonstracyjna przed zakupem. PS Czas gry można oszacować na około 5 godzin, czyli niezbyt długo... choć w pewien sposób jest to uzasadnione… i optymalne zarazem. Sam poświęciłem jej nieco więcej, ale wynikało to z chęci dokładnego zbadania każdego zakamarki statku i poznania każdego wątku opowieści.

Podobna do "Lemuria: Lost in Space" i "Drift into Eternity" (w porównaniu do Lemurii, trzeba trochę więcej czytać treści z różnych kartek i komputerów). Sporo wyzwań logicznych (w niektórych trzeba się trochę mocniej wysilać, jest też kilka, których rozwiązanie wydaje się nieco absurdalne -ale to raczej pod koniec gry). Trafił mi się bug związany z jedną z wind na statku, która uparcie "wyrzucała" mnie poza poszycie statku bez możliwości powrotu, mogłam sobie tylko dryfować w kosmosie oddalając się w nieskończoność od mojego statku. Nie pomagały restarty. Znalazłam w końcu jakiś sposób (była to albo inna winda, albo z drugiej strony wchodziłam do tej felernej windy -już teraz nie pamiętam- ale pomogło). Ogólnie POZYTYW bo lubię wyzwania logiczne, chociaż jak dla mnie, trochę za dużo czytania.