Recenzje Feather

[quote][i]Zapraszam na moją stronę [url=http://store.steampowered.com/curator/27231431/]kuratora Steam[/url]. Na pewno znajdziesz tam coś dla siebie.[/i][/quote] [h1][i]Feather[/i] - bezcelowe latanie, ale jakie przyjemne![/h1] [i]Uderz skrzydłami o wzburzoną wodę. Zanurkuj w gęstych koronach drzew w poszukiwaniu soczystych owoców. Setki metrów nad ziemią zawiruj wokół własnej osi, podziwiając, jak na moment ląd staje się niebem, a niebo lądem. Lataj niespiesznie, podziwiając widoki. Szybuj ponad najwyższymi punktami wyspy, rozglądając się za nowymi lokalizacjami. Bądź wolny.[/i] Feather, czyli pióro. Ten symulator latania nie tylko sprawi, że człowiek pozazdrości ptakom opływowego ciała oraz skrzydeł, ale i zrobi dobrze ludzkiej duszy. Za powstanie tej leciutkiej produkcji odpowiada australijskie studio Samurai Punk z siedzibą w drugim największym mieście w kraju - Melbourne. Ta dziewięcioosobowa grupa utalentowanych osób projektuje i wydaje własne gry, a także specjalizuje się w [url=https://store.samuraipunk.com/collections/tees-test]sprzedaży merchu[/url] - koszulek i przypinek z autorskimi wzorami dedykowanymi dla graczy. Feather ujrzało światło dzienne 5 kwietnia 2019 roku na Steam i Nintendo Switch. Chociaż z opisu i tagów gry wynika, że rozgrywka może się odbywać w trybie multiplayer, z poziomu menu głównego nie można go włączyć. Dlatego recenzja dotyczy wyłącznie trybu single player. Pierwsze minuty gry kładą nacisk na zapoznanie gracza ze sterowaniem, które, jak możecie się już domyślać, do skomplikowanych zdecydowanie nie należy. Kierunek lotu obiera się za pomocą klawiszy WSAD, strzałek albo myszy. Ten ostatni sposób rekomenduję szczególnie, a to dzięki płynności ruchów, jaką można wówczas uzyskać. Shift służy do nadania prędkości, po naciśnięciu Spacji ptak znacznie spowalnia lot, a pod T kryje się uroczy ptasi śpiew. Klawisze Q oraz E pozwolą zwierzęciu na wykonanie pełnego obrotu w lewą bądź prawą stronę. Co więcej, jeżeli gracz zderzy się przypadkiem z drzewem, skałą lub innym stałym obiektem, obraz stanie się czarno-biały, a gra cofnie go do momentu, w którym będzie mógł spokojnie wymanewrować i uniknąć wypadku. Z kolei przyjemne efekty dźwiękowe będą towarzyszyły zetknięciu skrzydeł z wodą czy przeleceniu między liśćmi drzew. Owoce, o ile takie znajdą się wystarczająco blisko ptasiego bohatera, znikną z gałęzi, co może sugerować, że zostały one przez niego spożyte. Wyspa, po której odbywa się swobodny lot, jest zatrważająco piękna i niepokojąco cicha. Nadmorskie krajobrazy przełamują ośnieżone górskie szczyty. Znajdziemy tutaj liczne zagajniki, jaskinie i nieregularne tereny wypełnione roślinnością. Z morza wyrastają kamienne konstrukcje, najpewniej będące dziełem natury. Jednak ruiny rozmieszczone na wyspie wskazywałyby na niegdysiejszą obecność ludzi tam. Łagodne zmiany pory dnia pozwalają na podziwianie zachwycających zachodów słońca oraz wypełnionych spokojem pejzaży nocnych. Styl graficzny Feather jest dość prosty, ale robi pozytywne wrażenie, zwłaszcza w połączeniu z efektami wizualnymi pojawiającymi się podczas lotu. Są to białe smugi podkreślające prędkość i ukazujące rozchodzenie się fal dźwiękowych, kiedy ptak wydaje z siebie melodyjne brzmienie. Natomiast czego mi osobiście nieco brakuje, to odrobiny życia. Tę różnorodną florę mogłaby dopełnić fauna - małe zwierzątka, które pojawiałyby się okazyjnie zarówno w powietrzu, jak i na lądzie. Inne ptaki, ryby, jeże tudzież większa zwierzyna stadna. A już w ogóle byłoby idealnie, gdyby sterowana przez gracz istota mogła wchodzić z pozostałymi mieszkańcami wyspy w jakieś drobne interakcje. Rozgrywkę umila odprężająca [url=https://mitchellpasmans.bandcamp.com/album/feather-ost]muzyka[/url] skomponowana przez Mitchella Pasmansa, australijskiego multiinstrumentalisty, założyciela studia Skeletone Sound Design. Muzyk, niezwykle zafascynowany grami, dotychczas współpracował z Samurai Punk przy trzech z pięciu gier Australijczyków. To, co można usłyszeć w Feather, to kojące, pogodne utwory łączące dźwięki pianina, dzwonków i bębenków. Wszystkie kompozycje mają standardową długość, a o ich zmianie gracz niejako decyduje sam, przelatując przez jeden z kilkunastu portalów dostępnych na wyspie. Drugi rodzaj takich przejść epatujących magią pozwala na zmianę domyślnego ptaka o pomarańczowym upierzeniu w mewę lub sokoła. Pomijając pewne akceptowalne braki i nieduży rozmiar wyspy, którą łatwo poznać na pamięć w dwadzieścia minut, Feather zaliczam do tych udanych niezależnych gier z ładną oprawą audiowizualną. To jeden z tych tytułów pozwalających na całkowite wyciszenie myśli i cieszenie się prostą czynnością. W tym przypadku lotem.