Recenzje Nex Machina

trudna gra

Fajna ale tylko jeden w miarę powtarzalny tryb gry (poziom)

Bursts of fun - check great colours - check ncie sound - check can play with a friend - check buy it now - check

Ładna graficznie rozpierducha (jak każda gra od Housemarque) w klimatach lat 80 :) Polecam

Rewelacja, prawdziwa przyjemność z grania połączona ze świetną grafiką i muzyką. Oby więcej takich gier, nie rozumiem czemu nie sprzedała się wystarczająco dobrze i studio wycofuje się z podobnych produkcji, szkoda.

Arkejdówka z ładną grafiką 3D szybkie tempo dużo bonusów i sekretów na planszach przechodzić 100 razy i i tak wszystkiego nie znaleźć, wciągająca rozgrywka i dużo poziomów.

Zastanawiałem sie długo jak skomentować grę NexMachina. Najodpowiedniejsze określenie jakie wpada mi do głowy, to "Ta gra wymiata!!!". Niesamowicie szybka, dynamiczna i wymagająca ogromnych pokładów skupienia i opanowania(żeby nie rzucić padem, gdy przed samym bossem tracisz przez przypadek mnożnik, broń i human combo). Pierwsze wrażenie z gry miałem kiepskie. Pomyślałem sobie, że gra jest strasznie krótka - w sumie ma tylko 5 światów. Dopiero gdy zrozumiałem jak się w nią gra, zaczęły się emocje. Prefekcyjne przejście, wszystkie bonusy, ukryte poziomy, wykręcone mnożniki ... no po prostu MEGA fajna gra - dla fanów gatunku rzecz jasna.

Jak Resogun - wcześniejsza gra Housemarque - jest współczesną wersją gry arcade Defender (1981), tak i Nex Machina jest uwspółcześnionym shooterem Robotron: 2084 (1982). Obie gry powstały z miłości do gier arcade i atmosfery salonów z grami, w których zza pleców gracza obserwowało się jego poczynania, a później, na tym samym automacie, starało się pobić jego wynik. Początkowo Nex Machina nosiła nazwę "Project Jarvis", bo konsultantem podczas tworzenia tej gry był sam Eugene Jarvis - twórca Defendera i Robotrona: 2084. Według mnie, studiu Housemarque, udało się stworzyć współczesną wersję starego shootera, ale nie poszli o krok dalej - i przez to polegli. Grając w Nex Machina dwa razy doznałem zawodu. Pierwszy raz - gdy gra wrzuciła mnie w rozgrywkę, w strzelaninę, nie tłumacząc dlaczego mam strzelać (a przecież można było opowiedzieć coś o tym cablepunkowym świecie). Drugi raz - gdy gra skończyła się po 1,5h rozgrywki (serio - moje pierwsze podejście zajęło 3h - wtedy jeszcze nie ukończyłem gry, ale drugie - od początku do nagłego końca zajęło 1,5h). Ten drugi zawód jest największym problemem, bo okazało się, że mechanika gry już nie będzie się więcej rozwijać, nie będą pojawiać się żadne nowe fragmenty rozgrywki - umiejętości, przeciwnicy, użyteczne elementy otoczenia. Tymczasem ja na pojawienie się nowych rzeczy bardzo liczyłem. To co zostało mi zaprezentowane wyglądało jedynie na przystawkę (przyznaję, że dobrą) a okazało się daniem głównym. Pozostaje więc grać na wyższych poziomach trudności, ale brakuje mi do tego motywacji, bo wiem, że już nic więcej w tej grze nie zobaczę. Wzrosną tylko ograniczenia i wymagania np. wzrośnie liczba wrogów i ludzi do uratowania. W innych grach, stworzonych zgodnie z formułą "easy to pick up, but hard to master" (patrz Bayonetta) powtórne przechodzenie gry na wyższych poziomach trudności motywują nowe przedmioty, które się zdobywa, a które wpływają - czasami w znaczny sposób - na rozgrywkę, również nowe postacie, którymi można sterować, a także inne - bardziej agresywne - zachowanie przeciwników. Twórcy z Housemarque, po złych wynikach sprzedaży gry Nex Machina, zamieścili na swoim blogu wpis o tytule "Arcade is dead". Zgadzam się z tym stwierdzeniem. Lepiej jakby zaczęli robić gry arcade++ (lub arcade 2.0 ;) ), bo podstawy są dobre, ale warto zrobić krok dalej. --- Mój profil kuratora Steam: https://store.steampowered.com/curator/33910649/