Recenzje ARCADE GAME SERIES: DIG DUG

GG

It's beter than playing overwatch or TF2

Distorted sound, no ROM license for EMU...

Fajna gra pokazująca jak wyglądały najstarsze gry,najlepiej poćwiczyć by osiągnąć lepszy wynik!

Recenzja Fidelio: DIG DUG to gra z 1982 roku. Tak.... to nie pomyłka i pomimo 30 lat na karku to wciąż czysta grywalność. Siła zręcznościowej rozgrywki kryje się w zbudowaniu klimatu oraz w prostocie czyli detalu, o którym zazwyczaj zapominają twórcy dzisiejszych gier typu AAA. A w DiG DUG po 30 latach gra się z czystą przyjemnością. To była najlepsza gra toku 1982! Plusy: + siła prostoty jako esencja grywalności + doskonale przemyślana i zbudowana rozgrywka + dopracowanie detali, które robią całokształt gry + kolorowa, pikselowa grafika ma swój urok + wpadająca w ucho muzyczka i charakterystyczne dźwięki + opcje modyfikujące grę dodane w ustawieniach + niezły poziom AI wrogów + solidny poziom trudności + niekłamany urok starych gier Minusy: - trochę za wolne obroty postaci, gdy ścigają nas wrogowie - brak kart kolekcjonerskich Komu polecam? + polecam miłośnikom gier z lat 80 z czasów Arcade/Atari /Commodore + polecam fanom prostej, ale precyzyjnie dopieszczonej rozgrywki + polecam fanom pikselowych gierek Komu odradzam? - odradzam graczom nie lubiącym kopać łopatą w ziemi - odradzam graczom ceniącym jedynie rozbudowane gry Rada: DIG DUG polecam jako chwila oderwania się od nowoczesnych, rozbudowanych gier. Jeżeli nie macie akurat zbyt wiele czasu, a chcecie popykać w coś małego i miłego, to DIG DUG dostarczy Wam wiele satysfakcji. I pewnie nieraz do kopania w tej ziemi powrócicie. Ile dzisiejszych rozreklamowanych gier przetrwa taki szmat czasu? Podobne gry: Pacman + Steam Kurator Fidelio de Krytyk: ➥ https://store.steampowered.com/curator/10437106/

Tę grę po prostu kochałem jako dziecko, mimo, że nigdy nie dotrwałem do jakiegoś wysokiego levela. Jest dość trudna, ale to tym lepiej. Co trzeba zrobić? Dosłownie - dmuchać potwory aż pękną XD. Brzmi banalnie, jednak nie jest to takie łatwe jak mogłoby się wydawać.

20 kwietnia 2016 roku firma Bandai Namco Entertainment wypuściła cztery gry z serii Arcade Game Series, a mianowicie Pac-Man (1980), Mrs Pac-Man (1981), Galaga (1981) i Dig Dug (1982). Cała czwórka wyszła w wersji cyfrowej na platformy : Steam, Sony Playstation 4 oraz na Xboxa One. Ja sam posiadam te gry w wersji na Steam oraz na Sony Playstation 4. Wszystkie one są stosunkowo niedrogie, na Steamie każda z tych gier kosztuje 3,99 Euro (około 16 złotych), wersje na Playstation Network są nieco droższe, gdyż za każdą dałem około 21 złotych. Można też kupić te gry w zestawie "3 w 1" (oprócz Mrs. Pac-Man) z małym upustem. Na Steamie rabat ten wynosi 3,98 centów, czyli cenę jednej gry. Cała czwórka jest idealnym odwzorowaniem oryginalnych wersji tych gier z automatów, czyli w domowym zaciszu możemy sobie zagrać w dokładnie te same wersje gier, w które ludzie 35 lat temu grywali w salonach gier. Wszystkie te gry mają dosyć niskie wymagania sprzętowe. Aby w nie zagrać, wystarczy 64 bitowy Windows 7, procesor 2,3 GHz, 2 GB RAM, oraz zintegrowana karta graficzna od Intela. Gry z serii "Arcade Games Series" obsługują sześć wersji językowych : angielską, japońską, hiszpańską, niemiecką, francuską i włoską. Niestety polska wersja językowa nie jest obsługiwana. Gry te mają zaimplementowany system Achievementów czyli osiągnięć, za które gra nas wynagradza. Uprezedzam, że aby wymaksować tą grę, trzeba być bardzo dobrym (lub cierpliwym) graczem, ponieważ gra ta do najłatwiejszych nie należy. Wersja steamowa oferuje 20 Achievków. Niektóre osiągnięcia są ciężkie do zrobienia, np. zmiażdżenie w "Dig Dugu" czterech przeciwników jednym głazem. Nie mówię, że to niewykonalne, ale bardzo ciężkie do zrobienia. Dig Dug jest grą zręcznościową, stworzoną przez firmę Namco. Wydawcą tej gry w Japonii była firma Namco, a w USA zajmowała się firma Atari. Wtedy jeszcze nie istniał koncern Bandai Namco. Do fuzji obu firm doszło pod koniec marca 2006 roku, a firma działała pod nazwą Bandai Namco Games. Bandai było koncernem produkującym zabawki, został założony w 1950 roku. Firma Namco była twórcą i dystrybutorem gier komputerowych, powstali w 1955 roku. Ich największymi przebojami były Pac-Man, Galaga, Dig Dug, wyścigówka Pole Position, czy seria bijatyk Tekken. Od 1 kwietnia 2015 roku koncern widnieje pod nazwą Bandai Namco Entertainment Inc. Premiera gry w Japonii miała miejsce 19 kwietnia 1982 roku, a w USA miała miejsce 1 maja 1982 roku. Pierwotnie gra ukazała się na automaty do gier, a dopiero później ukazywała się na maszynach domowych : począwszy od konsoli Atari 2600, Atari 5200, Atari 7800, ośmiobitowe komputery z rodziny Atari, Apple II, Commodore 64, IBM, czy też na konsole Nintendo Entertainment System. Ale o co chodzi? Głównym bohaterem gry jest ludzik ubrany w biały kombinezon, niejaki Dig Dug, który kopie tunele w ziemi. Celem gry jest przejście planszy poprzez zabicie potworków przemierzających wydrążone tunele. Są dwa rodzaje potworów. Pierwszy rodzaj to Pooka, wygląda on jak czerwona kulka z żółtymi goglami na oczach, napędzany przez kluczyk lub korbkę. Pooka wygląda jak zabawka dla dzieci. Drugi rodzaj stworów to Fygar, to zielone, skrzydlate jaszczurki, które potrafią ziać ogniem (ale tylko w korytarzu poziomym). Są one brdzo niebezpieczne, ponieważ potrafią one przenikać przez ściany tuneli i przemieszczają się przez zwały ziemi niczym duchy. Na szczęście nasz bohater nie jest bezbronny. Do walki z potworkami jest wyposażony w harpun, który Dug potrafi wyciągnąć o kilka pół zarówno w kierunku pionowym, jak i poziomym. Gdy nasz protagonista trafi przeciwnika harpunem, wtedy wyciąga... pompkę i... wpompowywuje w przeciwnika powietrze, dopóki ten się... nie rozdyma i... nie pęknie. Trochę brutalna śmierć :) Pomocne są także kamienie leżące w zwałach ziemi, dzięki którym możemy pozbyć się przeciwników, poprzez spuszczanie tych głazów im na głowy. Peter Liepa pisząc grę Boulder Dash inspirował się właśnie między innymi Dig Dugiem, a także grą "The Pit". Żeby przejść do następnej planszy, trzeba zabić wszystkich przeciwników. Wystarczy, że zostanie ostatni przeciwnik na mapie, wtedy ucieka on w stronę powierzchni, a dokładniej w stronę lewego górnego rogu ekranu. Jeżeli uda się nam, to możemy się na niego przyczaić i go zabic. Ale musimy uważać, aby się na niego nie nadziać, ponieważ możemy stracić życie w głupi sposób. Im wyższy numer planszy tym jest trudniej. Potworów jest więcej w tunelach i poruszają się coraz szybciej, co tylko utrudnia rozgrywkę. Czasem w centralnej części planszy pojawiają się bonusowe owoce, podobnie jak w Pac-Manie, które dodają bonus punktowy. Owoce pojawiają się gdy Dig Dug upuści dwa głazy. Bardzo fajnie rozwiązano ścieżkę muzyczną w grze, kiedy nasz protagonista chodzi to leci muzyczka w tle. Kiedy Dig Dug przystaje to muzyczka cichnie. Opcje gry i w Ustawienia... Na początku gry wita nas ekran, który informuje nas o funkcjach autozapisu i żeby nie wyłączać gry podczas autozapisu, a w tle leci charakterystyczna melodyjka z "Dig Duga". Wciskamy przycisk Enter i wyświetla się ekran tytułowy gry. Żeby rozpocząć grę wciskamy guzik Enter, żeby wejść w menu Opcje, przyciskamy guzik Escape. Wszystkie gry z serii "Arcade Games Series" mają takie same ustawienia w opcjach. Aby zmienić ustawienia gry, trzeba wejść w zakładkę Settings. Powita nas kolejny ekran z następującymi zakładkami. od góry mamy następujące zakładki : - Display (ekran) - tutaj możemy zmieniać ustawienia ekranu, powiększać "okienko gry", przesuwać je w dowolnym kierunki, obracać je o kąt 90, 180 i 270 stopni. - Sound (ustawienia dźwięku) - w tej zakładce możemy zmieniać ustawienia dźwięku, lecz nie możemy wyłączyć muzyki w grze - Controls (wiadomo, ustawienie sterowania) - a jednak nie, tej zakładki nie rozumiem - Game Settings (ustawienia gry) - najważniejsza zakładka w opcjach. To tutaj możemy sobie ustawić liczbę początkową żyć, bonus punktowy za który dostaniemy kolejne życie (można go wyłączyć), a także można włączyć opcję kontynuowania gry od najwyższej plaszy w której mieliśmy napis GAME OVER. To jest bardzo pomocne, ponieważ stare gry z at 80 były bardzo trudne, a funkcja Save Game praktycznie nie istniała (w niektórych grach można było robić Save, np. w "Stunt Car Racer" czy "Microprose Soccer"). Niestety przy włączonych "ułatwieniach" nasz High Score (najlepszy wynik) nie zostanie uwzględniony w rankingu globalnym. Jeżeli chcemy aby nasz wynik został zapisany, musimy grać na Ustawieniach Domyślnych. - Reset ustawień - wiadomo, przywraca ustawienia domyślne. - Reset High Score - ta opcja zeruje nasz najlepszy wynik - New/Old - Opcja czy gramy na "stare" czy na "nowe" (stare czasy, gdy w latach 90 grało się w piłkę nożną :D ). Chodzi w niej o to, że równoczesne zabiice wroga spadającym kamieniem i harpunem, blokuje awans do następnej planszy. Podsumowanie... "Dig Dug" jest dla mnie grą szczególną, ponieważ pierwszy raz zagrałem w niego w okolicach 1993/1994 roku jako 10-11 letni dzieciak. Sam osobiście nie posiadałem "Dig Duga", ale kolega pożyczył mi między innymi tą grę na kasecie składance. W tamtych czasach oryginalne gry na Commodore 64 by rzadkością, przede wszystkim kupowało się "składanki" nagrywane w systemie Turbo, dzięki czemu na kasecie znajdowało się po 20 gier (na jednej stronie). Moja przygoda z "Dig Dugiem" była krótka, ponieważ musiałem oddać kasetę koledze, ale ta gra wryła mi się w pamięć na długie lata. Żałuję, że wtedy jeszcze nie wiedziałem jak się przegrywa gry. Pomiędzy miłością, a nienawiścią jest cienka granica, a ta gra na niej balansuje. Jest trudna, frustrująca, człowiek się denerwuje, ale... zawsze do niej wraca. Jeżeli miałbym ocenić tą grę, pewnie bym dał ocenę 9/10, z sentymentu. Plusy : + Grywalność + Klimat + Mimo, że doprowadza do szewskiej pasji, zawsze do niej wracam :) Minusy : - Trudna - Doprowadza do szewskiej pasji :) - Z czasem monotonna muzyka