Recenzje Dandelion - Wishes brought to you -

8/10

10/10 tl;dr a sim/visual novel game about furry boys who will wreck your heart more than you'd expect them to. My wrist still hurts from all quick saving/quick loading.

Gra Dandelion była jedną z pierwszych zakupionych przeze mnie visual novelek i w znacznym stopniu przyczyniła się do pokochania przeze mnie tego gatunku. Miałam nadzieję na prostą, lekką i przyjemną opowieść z miłością w tle, a tymczasem tytuł bardzo mocno mnie zaskoczył. W grze wcielamy się w Heejung, której po latach koszmaru udało się wyrwać spod skrzydeł stosującej wobec niej przemoc matki. Dziewczyna studiuje ekonomię na podrzędnym uniwersytecie w Busanie, chociaż w ogóle jej ten kierunek nie interesuje. Potajemnie pasjonuje się natomiast sztuką i uczęszcza na koło artystyczne, które niebawem zamierza zorganizować swoją pierwszą wystawę. Ktoś patrzący z zewnątrz mógłby powiedzieć, że Heejung żyje pełnią życia, ale to nieprawda - nasza bohaterka nie jest w stanie wyzbyć się poczucia winy i strachu przed niesprostaniem wymaganiom własnej rodzicielki, która pomimo odległości nadal próbuje kontrolować życie swojej córki. Pewnego dnia Heejung budzi się i spostrzega, że ktoś pozostawił w jej pokoju kosz z pięcioma zwierzakami: dwoma kotami i trzema królikami. Postanawia je przygarnąć, nie wiedząc jeszcze, że w rzeczywistości jest to grupa młodzieńców z innego wymiaru, która bierze udział w bezlitosnej i niezwykle desperackiej grze. Dandelion wyróżnia się garścią szalenie sympatycznych i immersyjnych rozwiązań mechanicznych i wymaga rozwijania osobistych statystyk bohaterki, dzięki czemu może nawiązać ona bliższą relację ze swoimi przemienionymi w ludzi pupilami. Kiedy wskaźnik ten jest wystarczająco wysoki, pojawiają się nowe opcje interakcji, co jest szalenie przyjemne, chociaż po jakimś czasie powtarzalne. Gra sama w sobie nie jest trudna i można bez większych problemów przejść ją bez sięgania po solucje, co w gatunku gier otome czyni ją prawdziwym ewenementem. Sam tytuł to przede wszystkim opowieść o poszukiwaniu siebie, nabieraniu wiary we własne siły i walce z wewnętrznymi demonami. Przyznam szczerze, że nie sądziłam, że tak słodko i pastelowo wyglądająca gra może poruszać dosyć poważną tematykę, i cieszę się, że było mi w stanie pozytywnie się zawieść, bo Dandelion miał swój udział w mojej własnej gonitwie za marzeniami. Uwielbiam w szczególności wątek Jisoo, który chyba najpełniej pozwala Heejung uwierzyć w siebie. Dobra i bardzo pozytywnie zaskakująca jest również opowieść Jieuna. Z resztą, niestety, jest już trochę gorzej. Jiwoo nieco za bardzo wpadł chyba w stereotyp tsundere i mam wrażenie, że twórcy średnio wiedzieli, jak i czy w ogóle z tego w jakiś sposób wybrnąć. W wątku Jihae pokładałam wielkie nadzieje, ale dla mnie jako postać jest zbyt niezdecydowany i ciepłokluchowaty. Historia Jiyeona to natomiast pomyłka, która moim zdaniem nie powinna mieć miejsca w grze, która celuje w raczej młodszych hiż starszych odbiorców. Poważnie, nic mnie tak nie denerwowało jak ten mały gówniarz z zadatkami na damskiego boksera. Kolejną wadą jest jakość angielskiego tłumaczenia. Doskonale zdaję sobie sprawę z tego, że każdy popełnia błędy, ale tutaj tekst jest nimi dosłownie upstrzony i miejscami bardzo ciężko się to czyta. Ktoś może powiedzieć, że to debiut i studio nie miało zapewne kasy na wynajęcie profesjonalnego tłumacza, ale teraz, po latach, mogłoby ogarnąć temat. Jednak pomimo tych niedociągnęć oceniam grę bardzo pozytywnie - być może w większości przez nostalgię, ale gra mi się w to tak przyjemnie, że wiem, że będę do Dandeliona wracać (w końcu przeszłam go już dwa razy!). Nie jest to tytuł idealny, ale potrafi zapewnić ogrom dobrej zabawy, a przy tym skłonić do refleksji i pocieszyć w trudnych chwilach. Czasami nawet myślę sobie, że fajnie byłoby kiedyś obudzić się i zobaczyć obok łóżka kosz z pięcioma uroczymi zwierzakami - ciekawe, jaką historię sama napisałabym, będąc na miejscu Heejung. ;)