Recenzje Saints Row: Gat out of Hell

fjna

Po dramatycznym finale „Saints Row IV” Volition postanowiło nie marnować potencjału serii, smakowała bowiem wciąż fanom. Zamiast eksperymentować, zdecydowano się na ponowne zblendowanie wszystkiego, przelanie do nowego opakowania i naklejenie etykiety „[b]Saints Row: Gat Out of Hell[/b]”. Powstałe „dzieło” nie różni się więc oczywiście od czwórki ni smakiem, ni kolorem... jedynie konsystencją. Gów-nia-ną konsystencją. [h1] FABUŁA [/h1] [i]Śpijcie spokojnie, zestawienie bez większych spoilerów![/i] Co się stanie, kiedy prezydent Stanów Zjednoczonych zostanie porwany? Wielki kryzys polityczny, natychmiastowa reakcja rządu — cały aparat bezpieczeństwa narodowego zostaje uruchomiony, prowadząc liczne operacje i dochodzenia, by uniknąć poważnych konsekwencji politycznych i społecznych. A co jeśli prezydent jest jednocześnie szefem gangu Świętych i liderem ledwie dziesięciu ocalałych ludzi po inwazji i zniszczeniu Ziemi? Właśnie taki scenariusz przygotowali dla nas scenarzyści z Volition. Aby uniknąć powielania znanych schematów, porywaczem uczynili samego Szatana, a głównymi bohaterami Johnny'ego Gata oraz Kinzie Kensington. https://steamcommunity.com/sharedfiles/filedetails/?id=3415041991 Niech nie zmyli Was jednak możliwość wyboru pierwszy raz w serii „nie anonimowego” bohatera, bowiem cały wybór nie ma żadnego wpływu na scenariusz. Podobnie jak pojawienie się kilku interesujących postaci — w tym Szekspira będącego DJ-em w piekle czy Drakuli, który „paluje” studentów — bohaterowie są tutaj jedynie „taskmanagerami” rzucającymi w gracza szeregiem powtarzalnych misji. W nagrodę za osiągnięcie pewnych kamieni milowych gra karmi nas scenariuszem w formie krótkich, statycznych, planszowych przerywników. Brak tutaj ciekawych dialogów między postaciami, a inspirowane Disneyem sceny śpiewane — nawet w wykonaniu Władcy Piekieł, jego córki czy samego Johnny'ego Gata — potrafią rozśmieszyć absurdem, ale nie ratują produkcji. [h1] MECHANIKA/ROZGRYWKA [/h1] Na każdym kroku widać, że [b]Saints Row: Gat Out of Hell[/b] powinno być co najwyżej darmowym dodatkiem, ponieważ misji fabularnych tutaj brak. Zastąpiono je aktywnościami pobocznymi, które polegają głównie na odpieraniu fal wroga, lataniu po wyznaczonej trasie, przejmowaniu lokacji i demolowaniu miasta. Każda misja trwa około pięciu minut — koszmar. Można się pocieszyć, że przynajmniej demolujemy nowe miasto, pochłonięte ogniem piekielnym. Jednak zniszczę Wasze złudzenia — ten „detal” nie pozwoli Wam poczuć się jak w pełnoprawnej części serii. https://steamcommunity.com/sharedfiles/filedetails/?id=3415040706 Rozgrywka pozostała praktycznie niezmieniona (zaskoczenie!) i wciąż opiera się na supermocach, które zostały jedynie kosmetycznie odświeżone. Tym razem wpadamy w posiadanie anielskich skrzydeł i — oprócz supersprintu — możemy szybować jak ptak, co przyznaję — jest relaksującym doświadczeniem. Jedyną nową zdolnością jest przyzywanie małych diabełków, które automatycznie rzucają się na wszechobecne demony. Choć wiosny to nie czyni, arsenał broni prezentuje się nieco lepiej. Paradoksalnie jednak gra punktuje używanie superzdolności bardziej niż gnata. Niemniej, demoniczne artefakty, takie jak wyrzutnia strzelająca żabami czy broń wywołująca plagę szarańczy, dają sporo frajdy. Najbardziej absurdalny element? Fotel. Tak, cholerny fotel z wbudowaną rakietnicą i karabinem maszynowym! Wystarczy usiąść, zrelaksować się i niszczyć wszystko dookoła, nie podnosząc się z siedzenia. Arsenał można za odpowiednie pieniądze ulepszać, podobnie jak „nowe, ale jednak stare” zdolności. Tym razem wzmacniamy je, zbierając kule energii rozsiane po całym mieście — oryginalne, prawda? [h1] OPRAWA GRAFICZNA [/h1] Piekło może trochę przypomina Steelport, ale rzeka lawy, zdezelowane pojazdy i demony spacerujące po ulicach przypominają, że to zupełnie inne miejsce. Niestety, miasto jest o połowę mniejsze niż metropolia z „czwórki”. Czy w barwach wiecznego ognia i bólu lokacja jest lepsza? Nie. Co więcej, jaskrawość kolorów męczy po dłuższych sesjach. Wielkie chapeau bas dla każdego, kto wytrwa te męki, by ukończyć grę na 100%. https://steamcommunity.com/sharedfiles/filedetails/?id=3415040025 Boli także fakt, że nowe modele postaci i przedmiotów nie zostały odpowiednio dopracowane. Animacje piekielnych broni bywają niedostosowane, a postać czasem strzela „znikąd”. Niedbałość czy po prostu brak chęci do dopracowania — czy raczej ukończenia — projektu? [h1] UDŹWIĘKOWIENIE/MUZYKA [/h1] Efekty dźwiękowe, takie jak przeraźliwe wrzaski demonów, idealnie oddają groteskowy i humorystyczny charakter gry, współtworząc klimat przygody w piekle. Muzyka utrzymana w rockowo-symfonicznym klimacie podkreśla pastiszowy charakter serii, ale to tyle. Fajerwerków brak. [h1] PODSUMOWANIE [/h1] [b]Saints Row: Gat Out of Hell[/b] oferuje porządną dawkę chaosu, ale jest produkcją ubogą w zawartość. Kilka wywołanych uśmiechów nie zadowoli niedzielnych graczy, a już na pewno miłośników serii. Niszczenie świata Szatana sprawia frajdę — dopóki nie przypomnimy sobie, że Volition kiedyś stawiało sobie poprzeczkę znacznie wyżej. Tutaj zaprezentowali coś na poziomie wersji predemonstracyjnej. Przygodę z piekłem skończycie w niecałe cztery godziny, ale zapomnicie o niej jeszcze szybciej... [code]Jeżeli moja recenzja pomogła Ci przy podjęciu decyzji nad zakupem, będę wdzięczny, jeśli zaobserwujesz moją [url=https://store.steampowered.com/curator/33046115-Fridge-Friends/]stronę kuratora Steam[/url], co na pewno zmotywuje mnie do dalszej pracy.[/code]