Jötunnslayer: Hordes of Hel Wykresy i Statystyki Steam

FUN

Veeeery fun!

Szybko się nudzi, bo ulepszanie postaci jest bardzo ograniczone - praktycznie kilka pasywnych wzmocnień, zamiast całej listy, która gwarantuje, że warto wbijać poziom - a część skillów jest kompletnie nieużyteczna - np. strzelają w kierunkach, gdzie nie ma wrogów. W praktyce po kilku ulepszeniach każda walka jest praktycznie identyczna, bo nie możesz już bardziej wzmocnić postaci.

Gra wygląda bardzo ładnie. I to w zasadzie tyle, jeśli chodzi o pozytywne wrażenia. Poza tym wieje nudą, z nutką frustracji na wyższych poziomach trudności. Wszyscy gracze którzy uważają, że to hack & slash w stylu pierwszych Diablo - rozczarują się. Nic z tych rzeczy, nie mówiąc już o tym, że gra zachowuje się jak głęboki wczesny dostęp, chociaż podobno nim nie jest. Co do rozgrywki, jest to raczej bullet hell na dosyć małej mapie. Wygląda to tak, że gracza atakują rosnące w silę hordy potworów a ten unicestwia je za pomocą wyprowadzanych automatycznie ataków. Są też nieco mocniejsze ataki specjalne, które jednak mają tak długie czasy odnowienia, że w zasadzie nie mają wpływu na rozgrywkę jako całość. Mnóstwo jest też losowości i bardzo wrednego RNG. W przypadku pechowego losowania prowadzona przez gracza postać ma bardzo małe szanse na wzmocnienie, co na wyższych poziomach trudności jest naprawdę zabójcze. Wymiana broni i wiążących się z nimi ataków specjalnych też jest do niczego. Brak jakiegoś aspektu czy wzmocnienia, które diametralnie zmieniałoby obraz gry w stylu "przedtem nie mogłem a teraz mogę". Moja postać haniebnie ginęła już na poziomie "hard" i pierwszej mapie, bo była po prostu za słaba. I nic nie dało się z tym zrobić, jakiekolwiek ulepszenia wybieram, mniej więcej przy czwartym "zadaniu" jestem zawsze kasowany przez przytłaczającą nawałę dziesiątek przeciwników. Bez żadnych widoków na poprawę sytuacji. To nawet nie frustruje, po prostu nudzi. Kiedy zorientowałem się, że nad grą zasnąłem, dałem sobie spokój.

całą menażerią nordyckiego bestiariusza wśród 9 światów nordyckiej mitologii. Co wyróźnia Jotunnslayer to przede wszystkim staranność wykonania. To chyba najładniejszy graficznie survivors like, który poziomowi grafiki dorównuje Diablo IV! a przynajmniej jego mobilnej wersji, jeśli taka by istniała. Gra jest w zasadzie bardzo ładna i mam wrażenie, że to trochę overkill robiąc tak potężną grafikę, do gry tak niewielkiej i ograniczonej mechanicznie. Znaczy się, wygląda to tak, jakby 90% środków poszło w grafikę, która i tak nie jest najlepiej zoptymalizowana, a 10% pozostałych poszło w mechanikę rozwoju. I właśnie ta mechanika rozwoju tutaj kuleje. Gra jest piękna, to fakt, ale delektujemy się tym może przez pierwsze pół godziny, a później przestaje to mieć znaczenie. Rozwój postaci, tak aby stworzyć niezatrzymaną maszynę do zabijania potworków tutaj jest niesamowicie płaski i nie przynoszący satysfakcji. Ot, zdobywamy kolejne umiejętności klasowe lub tematyczne od faworyzujących nas nordyckich bóstwo (to jest akurat fajne), niestety nie ma absolutnie żadnych synergii między zdobywanymi umiejętnościami, a kolejny ich ulepszenia to zazwyczaj kolejne punkty do obrażeń czy kolejne procenty do zasięgu i częstotliwości użycia.. Jest to po prostu płaskie, bo efektów ani użyteczności nie przybywa, tylko liczby. To samo dotyczy meta rozwoju, działającego w ten sam sposób, ale pozwalającego na jakieś tam ultymatywne ewolucje umiejętności na końcu, które rzadko kiedy będziemy mieli okazję użyć i zobaczyć. Postaci jest sześć, każda ma do wyboru 4 bronie, które modyfikują lekko statystyki i umiejętność specjalną oraz skórki ubioru do odblokowania w nagrodę, ale umówmy się, w czasie walki, poza menu gry i tak tego nie widać, zdobywanie ich więcej jest sztuką samą w sobie. Jotunnslayer próbuje urozmaicić rozgrywkę, przez rzucaniem nam mini questów w czasie rozwałki, polegających na zbieraniu grzybków, pucharów, otwieraniu grobowców, niszczeniu totemów czy poskramianiu wyjątkowych przeciwników, a wszystko to żeby zarobić trochę złota, przeliczającego się na meta walutę. Nie jest to w zupełności ciekawe, powoduje tylko, że zamiast stać w jednym sektorze mapy, biegamy po niej w ten i nazad, aby wszystko pozbierać. Są jeszcze modyfikatory rozgrywki, w zamyślę ułatwiające je lub utrudniające w celu zdobycia większej ilości zasobów, ale korzyści są z tego niewielkie. Gra wychodzi z Wczesnego Dostępu 4 września 2025 i wtedy zostaną udostępnione zablokowane obecne postaci, nowe światy oraz osiągnięcia, które może wtedy minimalnie sprawią, że będzie chciało mi się w to grać. Gra piękna, acz pusta jak wydmuszka. Totalny B tier, za grafikę i super czytelną estetykę. Bez tego byłby C tier. Umiarkowanie odradzam, ale dla zabicia czasu, czemu nie?