Recenzje Playable Mockup

Gra ma niespotykany koncept - prowadzisz śledztwo robiąc zdjęcia w korytarzach konkretnym obrazom. W korytarzu możesz pozostać określoną ilość czasu, a zrobienie zdjęcia konkretnemu obrazowi dodaje albo odejmuje statystyki. Na początek mamy do dyspozycji jedynie 3 zdjęcia, a za każdym razem jak film się kończy wracamy do pokoju startowego i musimy zaczynać od nowa naszą wycieczkę, ale to co zdobyliśmy w korytarzu albo nas przybliża, albo oddala od prowadzonego śledztwa. Brzmi nieźle nie? No właśnie ale ile razy wchodząc do korytarza mogłam zrobić zdjęcie jedynie kluczom, które otwierają drzwi, a w nowym pomieszczeniu znowu klucze, które otwierają drzwi i w nowym pomieszczeniu znowu klucze, powrót. Obrazów jest dużo, ale losowanie czasem nie tyle niekorzystne, co niemające sensu. Progres i bez tego jest bardzo powolny, a statystyk jest tyle, że ciągle w sumie człowiek patrzy w legendę i próbuje coś zrozumieć. W grę trzeba grać co najmniej kilka godzin, aby pojąć o co w niej chodzi, kilkanaście godzin, aby mieć plan jak przeprowadzić śledztwo i pewnie kilkadziesiąt, aby z tą wiedzą wylosować odpowiednio ułożone korytarze (które wizualnie zawsze wyglądają tak samo, więc to nudna i żmudna praca). Mając tyle wolnych godzin lepiej od początku pobawić się z inną grą, bo choć koncept jest ciekawy to jakiś majstersztyk to nie jest. Chyba że jesteś dziwny, to wtedy graj i zagadaj za kilkadziesiąt godzin, bo jeśli wygrasz w to, to jestem ciekawa Twojego umysłu i listy zaburzeń psychicznych xD.