Recenzje Polgar: Magic detective

Jestem wielkim fanem "Ace Attorney", miłośnikiem urban fantasy i koneserem indyków, toteż "Polgar" od razu przyciągnął moją uwagę. Kryminalne śledztwa w świecie magii, yay! No niestety, po półtorej śledztwa mam dość. Może dalej jest lepiej, może pojawiają się nowe mechaniki i tak dalej - ale moje doświadczenie to przede wszystkim frustracja i nuda. Śledztwo to dwa etapy - w pierwszym szukasz wskazówek (sześć w pierwszej sprawie), a potem przeglądasz bestiariusz z pozaznaczanymi kandydatami, by wybrać winnego (no bo to Pokemony mordują ludzi w tej grze). Wskazówki są zbieranie bez żadnego komentarza, który byłby raczej oczekiwany i ze względów fabularnych (wyobraźcie sobie "Ace Attorney", w którym Phoenix i Maya w ciszy zbierają kolejne wskazówki, bez stawiania hipotez i bez nawiązywania relacji), i z takich, że gracz jest rzucony w fantasy świat przedstawiony, nie zna jego zasad i nie zawsze wie, na co patrzy (chyba mi się przespało podstawy okultyzmu w podstawówce, że tak sam z siebie nie wiem, co znaczą dwie świecące się runy w ciągu znaków wyrytych na szabli). Na domiar złego, niektóre tropy są fałszywe, co by było okej, gdyby towarzyszył temu wszystkiemu jakikolwiek komentarz postaci pozwalający mi ustalić, że w tej fantasy rzeczywistości pełnej magii nie ma to dla tej sprawy znaczenia. Co gorsza, po obejrzeniu wszystkiego moją jedyną opcją jest wybranie winnego, nie mogę ponownie obejrzeć wskazówek i porównać z tym, co znalazło mi się na liście podejrzanych (a runy mają w tej grze znaczenie, no musisz te znaczki spamiętać albo sfocić, żeby potem porównać). Przy każdym stworze pojawiają się ikonki dotyczące jego ataków i habitatu, i jak można się domyśleć, że takie górki to stworek żyje na terenach pustynnych, to tak co znaczy, ja wiem, taka laska z takimi wychodzącymi od niej promieniami, to jest atak magiczny, to jest cios obuchowy, co to jest? Nie wiem, bo nie ma żadnego indeksu ani wytłumaczeń po najechaniu na daną ikonkę, domyśl się. Co w zasadzie gracza powstrzymuje przed rozwiązaniem zagadki metodą brute force, tj. oskarżaniem tak długo, aż się trafi? W sumie nic. Zazwyczaj w tego typu grach trzeba odpowiedzieć na kilka pytań sprawdzających, czy gracz pojął, co się faktycznie wydarzyło. W "Polgarze" niebieski stworek mówi "sory, nie wyczuwam tutaj wskazanego zwierzątka :(", i śledztwo trzeba zacząć od nowa. Jakby nie było mało nieszczęść związanych z samym gejmplejem - to jest gierka na telefon przeniesiona 1:1 na komputer. Do tego stopnia, że nie ma nawet przycisku "exit" w menu, z gry trzeba wyjść siłowo! Wychodzenie z okienek, przesuwanie ekranu - to wszytko robione z myślą o ekranie telefonu i to bardzo czuć. Nie lubię oceniać gier tak z doskoku, z reguły nie wystawiam recenzji, aż nie dojdę do końca głównego wątku (zwłaszcza, gdy gra jest małego studio, no niech ma już te moje złotówki) - ale jeszcze bardziej nie lubię świadomości, że ktoś mnie naciągnął na prawie pół stówki przy grze, której twórcom nie chciało się nawet sporcić mobilnej gierki na komputer tak, żeby przynajmniej dało się z niej po angielsku wyjść. Ciągle czekam na porządną urban fantasy detektywistyczną grę, bo to nie jest to.