Recenzje Conway: Disappearance at Dahlia View

Niestety... Próbowałem mieć dobre podejście do tej gry, ale nie da się, bo na chwilę obecną to niegrywalny syf. Wczoraj po 3h gry okazało się, że utknąłem w miejscu z którego już nie wyjdę, bo save nadpisuje na bierząco hotspoty, ale nie postęp. Prowadzi to do sytuacji w której macie poznajdowane i aktywne hotspoty i nie możecie zrobić tego ponownie (żeby przejść do następnej sceny). Zdenerwowało mnie to i zakończyłem grę. Dziś usiadłem do tego ponownie. Przeszedłem wszystko od początku, w miejscu gdzie był bug uniknąłem wczytywania bo nie popełniłem błędu. Grałem dalej zadowolony (przeszedłem jakieś pół gry na oko)... Aż musiałem wyjść z psem. Po powrocie okazało się, że nic... NIC nie zostało zapisane w save, więc musiałbym tyrać od początku. Nosz kur... Nie kupujcie tego crapa dopóki dev nie zadba o to, żeby to naprawić. Obecnie grę da się przejść chyba tylko za jednym posiedzeniem. Muszę też wspomnieć, że uwielbiam poprzednią grę tego developera i głównie jakość The Occupation skłoniła mnie do zakupu.

Ciekawa, z twistem fabularnym kryminalna opowieść, z ciekawymi postaciami i wciągającą fabułą. Dobrze się w to grało.

Jestem bardzo zdziwiony, że gra nie jest aż tak bardzo "sławna", klimat małego osiedla, gdzie każdy siebie zna jest cudowny, gra jest owiana tajemniczością przez całą rozgrywkę co jest piękne, dobry voice acting, sam gameplay nie jest słaby, wszystkie "puzzle", które są w grze itd. nie są mocno skomplikowane i są przede wszystkim logiczne. W trakcie gry ani razu nie musiałem używać walkthrough. Gra trzyma przez większość czasu w napięciu, zwłaszcza pod koniec historii, super spędziłem czas w Dahlia View i być może w przyszłości przejdę jeszcze raz, by dobić 100%, co nie jest wcale takie łatwe w tej gierce, dużo szczegółów można przełożyć. 8.5/10.

Trochę nie do końca rozumiem zamysł: Mało interesująca sprawa, w mało interesującym środowisku, pośród mało interesujących ludzi, którzy nie mają nic interesującego do powiedzenia. I do tego niezbyt zajmujące zagadki w żółwim tempie. A pewnie wszystko rozbija się o wprowadzenie, bo przez pierwsze dwie godziny opowieść nawet nie próbuje udawać, ze jest czymś więcej, niż jakąś kolejną sprawą, w jakimś niewyróżniającym się środowisku, z kolejnym brytyjskim detektywem. Może potem dzieje się coś interesującego - ale nie dotrwałem. Może po prostu osiągnąłem już życiowy limit detektywistycznych przygodówek? Ale serio: Trzy razy próbowałem i absolutnie nic nie przyciągnęło mojej uwagi. Czyli zawaliła ekspozycja. A przecież pomysł na detektywa z niesprawnością ruchową, który obserwuje przez okno swoich sąsiadów ma potencjał, więc liczyłem na coś błyskotliwego.