Recenzje Warhammer 40,000: Darktide

,

qwqwqwqw

Klimacik

It's alright!

6/10 at best

its cool, needs more classes tho

Gierka robi robotę. Zwłaszcza po ostatniej aktualizacji. The Emperor protects ;)

Recenzja WH40K Darktide z perspektywy weterana kooperacji taktycznej Opisuję grę jako gracz z kilkudziesięcioletnim doświadczeniem w tytułach kooperacyjnych – przede wszystkim tych taktycznych. Kooperacja w trybie hordy to dla mnie nowość, dopiero zaczynam swoją przygodę z Darktide. Nie jest to gatunek, który mnie na co dzień porywa, ale postaram się być sprawiedliwy. Zaznaczam że jestem tylko GRACZEM - nie interesuje mnie za bardzo setting ani nawiązywanie w grach do filmów, seriali czy jakiegoś lore czy innej kultury masowej. Interesują mnie użyte algorytmy w grze niż wyssana z palca historia. Z pewnymi rzeczami gracze Dartide się moga nie zgodzić, ale to wynika z mojej perspektywy i jest ona nieco inna bo w grach jakie grałem czasem pojedynek 1 gracz vs 1 NPC kończy sie śmiercią lub masz 50/50% szans na przeżycie. Więc moja perspektywa skażona jest również innymi gatunkami gier kooperacyjnych i niektóre z nich były ekstremalnie wymagające nie pod względem wyposażenia tylko prawdziwej wspłópracy, komunikacji, przemieszczania się i pozycji. Współczesnemu graczowi pewne cechy mogą wydawać się bez znaczenia, ale z mojej – dość technicznej – perspektywy to właśnie one robią różnicę. Ilość lootu, ulepszeń czy skinów nie ma dla mnie większego znaczenia – to standard w tego typu grach, który nie robi już większego wrażenia. Skupiam się na tym, co Darktide robi lepiej lub gorzej względem innych gier. Zalety Grafika – dopracowana w każdym detalu. Mnogość nowoczesnych opcji: dwa tryby RTX, kilka wersji DLSS i FSR. Widać, że twórcy włożyli serce w technologię. Animacje NPC – rzadko spotykane przywiązanie do szczegółów. Liczba animacji i ich jakość zasługują na duże uznanie. Estetyka interfejsu – klasyczne, zdobione GUI w stylu „jak to się kiedyś robiło”. Piękne i funkcjonalne. Rozgrywka – połączenie klasycznego trybu hordy z przeciwnikami strzelającymi to ciekawe urozmaicenie. Suppressing fire – majstersztyk! Utrata celności pod ostrzałem to piękny detal – inni deweloperzy powinni się uczyć. Matchmaking – poziom PRO. Rzadko spotykane funkcje, jak JumpIN–JumpOUT (nie trzeba czekać w tzw. lobby), dynamiczne zastępowanie botami w obie strony, team-MERGE po rundach z randomami – świetne rozwiązania. Gra w 100% przystosowana do grania z losowymi ludźmi, jeżeli ciężko się z nimi czasem gra to wyłącznie ich wina, a nie konstrukcji tej gry. Nie można jej nic zarzucić pod tym względem. Pingowanie kluczowych przeciwników, koło interakcji, interfejs przystosowany dla graczy z różnych regionów językowych (nie wymaga używania mikrofonu, wszystko reprezentowane jest wizualnie) Lekkość rozgrywki, gra dla odstresowania bez męczącego taktycznego myślenia i kombinowania, brak wymogu jakiegoś specjalnego dostosowywania się do zachowań/taktyki innych graczy, większa samodzielność w porównaniu z grami taktycznymi, można zapomnieć o czymś takim jak synchronizowanie manewrów jak flankowanie, okrążenie, trzymanie linii lub jej uszczelnianie czy taktyczne wycofanie i koncentracja głównie na sobie i jak najszybszym zabijaniu może być w pewnych sytuacjach i dla wielu graczy zaletą Game Director który analizuje i sprawia nam niespodzianki w postaci losowości postaci NPC - jedyna chyba randomizacja w grze bez której byłoby kiepsko Fajna dwustopniowa mechanika "śmierci" gracza - podnoszenia i uwolnienia Ciężki, poważny własny i oryginalny klimat - nie "cukierkowaty", nie "azjatycki", nawet nie płasko amerykański jak w COD w w trybie coop. Satysfakcjonujący "feeling" broni dystansowych, niezbyt szybkie przeładowywanie zaliczam na plus, poczucie wypluwanego metalu Dobre udźwiękowienie, działa z Dolby Atmos bardzo ładnie Gra "systemowa" bez nacisku na fabułę chodź ze zjawiskowymi przerywnikami filmowymi (super jakość!) - fabuła robi tylko trzeciorzędną robotę - interesuje mnie temat grać/ugrać/bawić się a nie żadna historia rozmawiających ze sobą tekstur i ich problemów w pamięci RAM :D Bardzo dobry stosunek ceny (zwłaszcza w promocji) do zabawy zwłaszcza ze znajomymi Wady Animacje graczy – wyraźnie uboższe niż u NPC, co rzuca się w oczy w grze gdzie przez większość czasu gracze biegają robiąc małe kółka machając czymś metalowym :) Mała liczba map – są geometrycznie złożone, ale jak na grę z grindem brakuje przestrzeni na dłuższą zabawę. Zbyt mały nacisk na randomizację otoczenia (przydało by się to dla częściowego chociaż generatora lokacji, na zasadzie obracania i łączenia w sposób losowy predefiniowanych przestrzeni, kluczowych przejść, elementów strategicznie ważnych Brak klasycznej taktyki – pozycje i kąty nie mają większego znaczenia, dominują rozwiązania bliskiego zasięgu. W praktyce: trzymanie się razem to największa tutaj taktyka kooperacyjna + rzucanie skilli apteczek czy amunicji ale nie pozycja względem innego gracza która w tym chaosie jest nie do utrzymania, a ubezpieczanie jakiejś strony czy przejścia jest niemal bezcelowe Nie ma czasu, a i gra sama w sobie nie jest skonstruowana w taki sposób żeby ktokolwiek zwracał większą uwagę na to co robi jego współtowarzysz, brak potrzeby synchronizacji działań. Ona występuję, ale w sposób zupełnie generyczny i bardziej kierowana instynktem przetrwania niż ambitniejszym planowaniem na przyszłość. Tryb hordy – generuje poczucie bezradności. Wrogowie wyskakują znikąd i w ogromnej liczbie, co czasem odbiera sens walki. Gra jakby robi ukłon dla graczy odreagowujących złość z RL (praca w sklepie lub innym zatłoczonym miejscu i użeraniu się codziennie z chordami nachalnych klientów) :D Brak wyciszenia – za mało momentów ciszy, przerw między fazami atak–spokój. Payday czy Crime Boss robią to lepiej. Póki co ma się wrażenie że gra kładzie jednak nacisk na używanie broni białej (melee) + "magia" i dopiero na kolejnym miejscu broń dystansowa, a nie odwrotnie, nie robi tego zbyt nachalnie, ale jednak nie można się często "wystrzelać" tyle ile by się chciało Gra sprawia wrażenie nacisku bardziej na poziom wyposażenia gracza (bronie, skile itp.) bardziej niż na synchronizację działań z innymi graczami, czy pozycję względem nich (oprócz tego że warto być bliżej siebie - ale to cecha generyczna dla gier kooperacyjnych i wręcz podstawowa wszędzie) - te cechy jednak są typowe w dzisiejszych grach gdzie twój skill określany jest bardziej względem tzw. gearu niż zachowania i współpracy z innymi. To nie znaczy że tego nie ma - to znaczy że tutaj jest (tak mi się wydaje) główny nacisk. Ryzyko znużenia – powtarzalność misji może z czasem zniechęcić zwłaszcza gdy poznasz mapy na pamięć Podsumowanie Darktide sprawia wrażenie gry tworzonej przez deweloperów z ogromnym doświadczeniem w kooperacjach i solidnym zapleczem technologicznym. Choć budżet to raczej AA, ambicje są iście AAA: bogactwo animacji, dbałość o szczegóły, dopieszczony matchmaking i estetyka GUI zasługują na najwyższe noty. Produkcja pełna zaangażowania, pasji i uporu. To nie jest gra taktyczna z krwi i kości, więc nie zastąpi mi takich tytułów jak kiedyś The Division 2, Crime Boss, Anthem, Evolve, Aliens Fireteam: Elite, Star Wars: Battlefront 2, Helldivers 2 czy Insurgency Sandstorm. Ale jak na swój gatunek – odważę się stwierdzić, że może być najlepsza. Na pewno dorównuje takim kooperacyjnym produkcjom (chodzi mi o samą frajdę z zabawy, a nie o gatunek) jak Titanfall 2, Six Days in Fallujah, Starship Troopers, czy WH40K Inquisitor – Martyr. Wybrałem WH40K Darktide zamiast WH40K Space Marine 2, kierując się większym ładunkiem taktyki i niższą ceną. Choć setting Space Marine 2 bardziej mi odpowiada (pamiętam czasy Space Crusade na Amidze), to kooperacja według mnie nie polega na graniu obok siebie bez interakcji, tylko na prawdziwej współpracy – a jej w Darktide jest zdecydowanie więcej. W tej cenie (promocja) oceniam grę bardzo pozytywnie – mimo że jestem z innej epoki i mam inne potrzeby po latach spędzonych w świecie kooperacyjnych gier taktycznych np. spod znaku Toma Clancy’ego.