Recenzje Revival: Recolonization

Klon Cywilizacji. Gra wygląda podobnie, ale nie identycznie. Mapa podzielona jest na sektory. Każdy sektor, to osobne plemię. Zaczynamy naszym emisariuszem. I tu zaczynają się zmiany. Przede wszystkim nie stawiamy miast. One już są. Wspomniane plemiona już postawiły miasta. Nam pozostaje wybrać jedno z plemion i się zaprzyjaźnić. Ale - plemiona się od siebie różnią. Najważniejsza różnica, to klimat. Jedni lubią pustynię, inni tundrę, czy stepy, a jeszcze inni śnieżne pola. Jak sobie wybraliśmy wielbicieli pustyń, to plemiona zamieszkujące niepustynne rejony już nas za bardzo nie polubią. Nasz emisariusz może terraformować (przeciwnicy też mogą). Mogą też szamani, których da się zrekrutować. Na czym polega problem - możemy zasymilować plemię pokojowo, albo je podbić. Niestety, nie oznacza to, że zdobyliśmy miasto. To miast wciąż należy do plemienia, a my nim tylko zarządzamy. Dopóki któryś z przeciwników nie przeciągnie go na swoją stronę. Wtedy dowiadujemy się, że miasto nas zdradziło i region przepada. Można znów przeciągać plemię na swoją stronę, albo podbić, ale potem sytuacja się powtarza. Co gorsza tak jest z każdym plemieniem, a przeciąganie ich na swoją stronę ma ten kłopotliwy myk, że one zazwyczaj chcą czegoś, co się wyklucza. Jest nawet opcja, żeby ukarać plemię, tylko po to, aby wrogie plemiona dostały bonus do lojalności. No dobrze. Można pokusić się i namierzyć miasta przeciwników, w których startowali. Tam plemion nie ma i te miasta przejmiemy na własność. Tyle, że oczywiście nie jest to takie proste. Jeśli się komuś wydaje, że jak przejmie rodzinne miasto przeciwnika, to ten odpada z gry - nie, w żadnym razie. Ten nie będzie miał swojego miasta, ale wciąż ma miasta plemion. Tu szansa na podbicie całej mapy nie istnieje (nie odkryłem całego drzewka rozwoju - może jest jakiś wynalazek, dzięki któremu da się zrobić podbój). Mało tego - szybko się zorientujecie, że właściwie wszystkie plemion już do kogoś należą i przejęcie (a zwłaszcza utrzymanie) jednego miasta jest problematyczne. Żeby doprowadzić do asymilacji, plemię musi być względem nas lojalne o 50 punktów bardziej, niż do innego przeciwnika. A ponieważ lojalność się zmienia, no to zmiany na mapie są częste. Podsumowując - da się grać, ale jest za dużo chaosu. Można spędzić dużo czasu, aby coś zbudować, a potem w jednej chwili wszystko stracić. Daję pozytywa, bo może są mechaniki, które zmieniają rozgrywkę po odsłonieniu drzewka rozwoju.

Uwaga pułapka! Gra mało zawartości, polega na wyborze lidera, który tak naprawdę nic nie wnosi do rozgrywki i szukaniu plemion. Na każdą połać terenu na jakie jest podzielony świat gry przypada jedno plemię, które każde z nich jest zróżnicowane przez ulubiony teren i preferencje. Więc po znalezieniu wioski i jej przejęciu możemy wybudować nasze miasto, które będzie się rozrastać w obrębie połaci. Co dalej? No właśnie... inne plemiona nie będą chętne do współpracy ze względu na różnice co do wybranego przez nas plemienia. Rywale z pewnością je przejmą i wzniosą swoje miasta a my kończymy tam gdzie zaczęliśmy, ponieważ rywal czerpie zyski z tych miast a my mamy tylko jedno i jak podbijemy jakieś jego miasto to i tak tamtejsze plemię po chwili znów się do niego przyłączy- lubicie Syzyfa?. Brak sensu rozgrywki, brak zróżnicowania, kolejny nieudolny i niedorobiony produkt który powinien był trafić na smartfony bo pewnie z tą myślą był robiony. Mam 3 godziny a przy mniej niż 2-ch można zwrócić więc wtopa.