Recenzje Nine Witches: Family Disruption

Gdy n*ziści tworzą okultystyczną broń grożącą całej ludzkości, to po kogo zadzwonisz? Po Krakovitza! Paranormalny profesor i jego wierny asystent meldują się w niewielkim norweskim miasteczku, by z miejscowym ruchem oporu zinfiltrować faszystowską imprezę. Co jest HOT: + konstrukcja zagadek bardzo na poziomie: poziom trudności jest w sam raz, trudno utknąć na dłużej, rozwiązania są intuicyjne, brak momentów "jak miałem do cholery na to wpaść?!" czy testowania przedmiotów w nadziei, że coś się stanie; + to nie jest straszna gra, za to ma horrorowe elementy filmu klasy B tworzące fajny klimacik historii paranormalnej; + to jest pierwsza przygodówka, którą przechodzę za pomocą kontrolera, i było to niezwykle przyjemne doświadczenie - jak dla mnie gatunek pod względem sterowania może iść w tym kierunku; + w grze pojawia się kilkakrotnie element strzelanki, jednak na całe szczęście twórcy przewidzieli tryb superłatwy; + dojeżdżanie n*zistów zawsze na propsie. A co NOT: - ludzie zachwycają się humorem, wow, żarty takie zabawne, dowcip taki Lucasartowy. Chyba mamy tu paranormalny fenomen przenikania się alternatywnych uniwersów na steamowej stronie z recenzjami, bo w mojej linii czasowej "Monkey Island" czy "Grim Fandango" nie wypełniały dowciapy o sikaniu, jądrach, pierdzeniu i odgłosach wydawanych podczas siedzenia na kiblu. Owszem, są i żarty zabawne, ale przewagę liczebną ma niestety humor toaletowy; - brakuje tego, czego w przygodówkach z prowadzeniem duetu najlepsze: indywidualnych reakcji. Asystent i jego profesor mają dokładnie te same teksty i pod względem narracyjnym nie ma znaczenia, kim sterujemy - w dodatku opisy przedmiotów w ekwipunku są tak banalne, jak tylko mogą (examine matchbox -> "It's a matchbox"), przez co obaj bohaterowie wypadają dość mdle; - giną psy (w ilości dużej) i koty (w ilości pojedynczej), czasem z naszej ręki :(. Jestem w rozdarciu, czy w końcu polecić "Nine Witches". Humor jest żałosny albo nijaki, nawet ten nietoaletowy rzadko trafia - co jest złą wiadomością, gdy reklamujesz swoją grę jako komediową przygodówkę. Z drugiej strony, sytuację ratuje dobra konstrukcja zagadek, która zapewniła mi pod tym względem udany wieczór. Gdyby twórcy darowali sobie tę kijową komedię i skupili się na rozbudowaniu okultystycznej scenografii celującej w kiczowaty film grozy (bo potrafią to robić), zdecydowanie lepiej wszyscy by na tym wyszli. Daję łapkę w górę, bo to jak najbardziej kompetentny produkt, ale to nie jest tytuł, który polecę z czystym sumieniem czy będę wspominać z sentymentem.